شواهد قوی از بازیابی سوراخ ازن کشف شد

به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه جدید برای اولین بار نشان داد که کاهش استفاده از مواد تخریب کننده لایه ازن عامل اصلی این بهبود است، نه سایر عوامل آب و هوایی.

حدود ۴ دهه پیش، دانشمندان متوجه فرسایش جدی لایه اوزون شدند که از حیات روی زمین در برابر اشعه‌های مضر ماوراء بنفش محافظت می‌کند که می‌تواند باعث سرطان پوست و آب مروارید شود و بر محیط زیست و اکوسیستم تأثیر بگذارد. در سال ۱۹۸۵، آنها یک "سوراخ" ازن را کشف کردند که سالانه در طول بهار جنوبی، بین سپتامبر و دسامبر، بر فراز قطب جنوب تشکیل می‌شود.

دانشمندان به سرعت علت اصلی این پدیده را شناسایی کردند: کلروفلوئوروکربن‌ها (CFC) که به طور گسترده در سیستم‌های تبرید و تهویه مطبوع و سوخت آئروسل استفاده می‌شد. هنگامی که این ترکیبات به استراتوسفر می‌رسند، مولکول‌های ازن را تحت شرایط خاصی از بین می‌برند.

این کشف منجر به اقدام فوری بین المللی شد که نمونه آن امضای پروتکل مونترال در سال ۱۹۸۷ بود، یک توافق جهانی با هدف حذف تدریجی مواد تخریب کننده لایه ازن. با گذشت سال‌ها، نشانه‌هایی از بهبود به تدریج ظاهر شد، اما دانشمندان نمی‌توانستند با اطمینان بگویند که این بهبودی عمدتا به دلیل کاهش CFC‌ها است، زیرا سایر رویداد‌های آب و هوایی مانند ال نینو و گرداب قطبی احتمالا در انقباض سوراخ نقش دارند.

در مطالعه جدید، دانشمندان از شبیه سازی‌های جوی پیشرفته استفاده کردند و داده‌های ثبت شده در طول سال‌ها را مقایسه کردند. نتایج نشان داد که کاهش مواد تخریب کننده لایه با نرخ اطمینان ۹۵ درصد، عامل کلیدی در بازیابی لایه است.

دکتر سوزان سولومون، محقق MIT و یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: "مدت هاست که نشانه‌هایی از بهبود در سوراخ اوزون وجود دارد، اما این اولین بار است که ما این بهبودی را با اطمینان آماری بالا تأیید می‌کنیم. نتایج ثابت می‌کند که ما واقعا می‌توانیم مشکلات زیست محیطی را از طریق همکاری جهانی حل کنیم.

دانشمندان پیش بینی می‌کنند که اگر این روند ادامه یابد، جهان می‌تواند به زودی شاهد سالی باشد که در آن هیچ فرسایش لایه اوزون بر فراز قطب جنوب وجود نخواهد داشت. تا سال ۲۰۳۵، این سوراخ می‌تواند به طور کامل ناپدید شود که نشان دهنده یک پیروزی زیست محیطی بی سابقه است.

بیدونگ وانگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، تأیید می‌کند: "دیدن سالی که در آن اصلا تخریب لایه ازن در قطب جنوب وجود نداشته باشد، هیجان انگیز خواهد بود. حتی هیجان انگیزتر از آن، برخی از ما در طول زندگی خود شاهد ناپدید شدن کامل سوراخ ازن خواهیم بود. این یک دستاورد خارق العاده انسانی است.»

نتایج این مطالعه در مجله Nature منتشر شد.

منبع: دیلی میل