تغذیه دستی پرندگان تعادل اکوسیستم را برهم می‌زند!

به گزارش مجله خبری نگار/اکونیوز، تغذیه پرندگان یک عمل رایج در سراسر جهان است که اغلب به عنوان یک روش دلسوزانه برای حمایت از حیات وحش به ویژه در زمستان‌های سخت یا فصل تولید مثل انجام می‌شود. با این حال، تحقیقات جدیدی به رهبری دانشگاه شمالی آریزونا نشان می‌دهد که این فعالیت ظاهراً بی‌ضرر می‌تواند اکوسیستم‌های محلی را تغییر داده و منجر به آلودگی محیط زیست شود. غذارسانی دستی به "حیات وحش" از مصادیق حیوان آزاری است این مطالعه نشان می‌دهد که مواد مغذی استفاده شده برای تغذیه پرندگان، به ویژه فسفر می‌تواند تعادل طبیعی را برهم زده و منجر به عواقب اکولوژیکی ناخواسته شود. دانه‌ها، آجیل و غلاتی که برای پرندگان فراهم می‌شود، سرشار از چربی و پروتئین هستند که از محل تولید آنها تا رسیدن به کشور‌های مختلف جهان برای تغذیه پرندگان کیلومتر جابه‌جا می‌شوند. پرندگان زیاد می‌خورند، زیاد پرواز می‌کنند و زیاد مدفوع می‌کنند؛ این بدان معناست که مواد مغذی اضافی تامین شده در تغذیه پرندگان در نهایت به اکوسیستم‌های محلی راه پیدا می‌کنند. محققان با بررسی انگلیس به عنوان نمونه این آزمایش، دریافتند که مقدار فسفر تامین شده از طریق غذا‌های مکمل برای پرندگان باغی و شکاری در این کشور حدود ۲.۴ گیگاتن در سال است که حجم آن با آزادسازی فسفر از طریق فعالیت‌های انسانی مانند پسماند‌های صنعتی و اتصال نادرست فاضلاب قابل مقایسه است! این مطالعه همچنین نشان داد که بیشترین میزان این مواد مغذی به پرندگان شکار مانند قرقاول و بلدرچین اختصاص داده شده است و فسفر تامین شده برای این پرندگان بیش از دو برابر پرندگان دیگر است. این غذای مکمل ممکن است به طور موقت در افزایش جمعیت پرندگان شکاری فراتر از ظرفیت طبیعت کمک کند، اما در دراز مدت تهدیدی برای محیط زیست و خود پرندگان محسوب می‌شود. هنگامی که مواد مغذی اضافی از تغذیه پرندگان وارد محیط‌های طبیعی می‌شوند، عواقب جدی برای گونه‌هایی که در آنجا زندگی می‌کنند، دارد. اگر تغذیه پرندگان با سرعت بالا یا در دوره‌های طولانی انجام شود، می‌تواند شروع به تغییر جمعیت آنها بیش از ظرفیت طبیعت کرده و تعادل اکوسیستم را برهم زند. یکی از پیامد‌های مهم این بار اضافی مواد مغذی، ترکیب شدن فسفر در رودخانه‌ها است که می‌تواند مشکلات یوتریفیکاسیون (به معنای افزایش بیش از حد مواد مغذی در آب است که منجر به رشد سریع جلبک‌ها و سایر گیاهان آبی می‌شود و می‌تواند اکسیژن آب را کاهش دهد، که برای حیات آبزیان مضر است) شده و رشد زیاد جلبک‌ها که به حیوانات آبزی آسیب می‌رساند را تشدید کند. نتایج این مطالعه در مجله Frontiers in Ecology and the Environment منتشر شده است.