به گزارش مجله خبری نگار/بهار، این داروهای تزریقی با تقلید از عملکرد یک هورمون طبیعی بدن به نام «پپتید شبه گلوکاگونی- یک» (GLP-۱) که در روده کوچک تولید میشود، عمل میکنند.
پپتید شبهگلوکاگونی-یک یا GLP-۱ این اثرات را در بدن ایجاد میکند:
یک- تحریک ترشح انسولین از لوزالمعده
دو- مهار ترشح گلوکاگون که هورمونی است که سطح قند خون را بالا میبرد
سه- کاهش سرعت تخلیه معده که به جلوگیری از افزایش قند خون بعد از غذا کمک میکند
داروهای آگونیست گیرنده GLP-۱ نیز اثرات این هورمون را تقلید میکنند:
یک - این داروها به گیرندههای پپتید شبه گلوکاگونی- یک یا GLP-۱ روی سلولهای بتای لوزالمعده متصل میشوند و آنها را تحریک میکنند تا انسولین بیشتری آزاد کنند.
دو - این داروها با اتصال به گیرنده GLP-۱ باعث کاهش ترشح گلوکاگون در سلولهای آلفا در لوزالمعده میشوند. گلوکاگون هورمونی است که میزان قند خون را بالا میبرد.
سه- این داروها با اتصال به گیرنده GLP-۱ سرعت تخلیه معده را کاهش میدهند که به جلوگیری از افزایش سریع قند خون بعد از غذا کمک میکند.
اثرات ترکیبی آگونیستهای GLP-۱ به کاهش میزان قند خون و بهبود کنترل قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ کمک میکند. این داروها همچنین توانند با کاهش اشتها و کاهش سرعت هضم غذا منجر به کاهش وزن شوند.