انتخاب قطر، بازگشت به پسکارا، پایان کار در پاری سن ژرمن: مارکو وراتی سکوتش را شکست و حرفش را زد!

به گزارش مجله خبری نگار، مارکو وراتی از زمان ترک پاری سن ژرمن (۴۱۶ بازی) در تابستان ۲۰۲۳ برای پیوستن به باشگاه قطری العربی و اخیراً الدحیل، حضور کمرنگی در رسانه‌ها داشته است. این هافبک ایتالیایی از زمان تبعیدش در خاورمیانه، تنها مصاحبه‌های نادری انجام داده است. به جز چند حضور عمومی در رویداد‌های رسانه‌ای مانند گرند پری فرمول ۱، رولان گاروس یا سایر رویدادها، سخنان او ارزشمند و تقریباً ساکت بوده‌اند. اما این بار، در مصاحبه‌ای طولانی با گاتزتا دلو اسپورت، شماره ۶ سابق PSG از حالت ذخیره خود خارج می‌شود و به جزئیات برجسته دوران حرفه‌ای خود، از عزیمتش از پایتخت فرانسه تا زندگی جدیدش در قطر، از جمله خاطرات به یاد ماندنی دوران حضورش در باشگاه پاریسی، از جمله یک حکایت دیوانه‌وار در ایبیزا روز قبل از ورود لیونل مسی، و همچنین پروژه بزرگش در پسکارا، می‌پردازد.

وقتی اولین بار در مورد فصل عالی تیم سابقش از این هافبک ایتالیایی سوال شد، او به سرعت اطلاعات نادرست در مورد جدایی‌اش از باشگاه پایتخت و رابطه‌ی بد ادعایی‌اش با لوئیس انریکه را تکذیب کرد: «من اینطور به مسائل نگاه نمی‌کنم، ستاره‌ها آنجا هستند، آنها ستاره دارند. پاری سن ژرمن یک تیم عالی ساخت، آنها خیلی به کار جمعی فکر می‌کنند، لوئیس انریکه درخشان بود. آنها سال‌های آینده پیروز خواهند شد. یک چیز: آنها نوشتند که من پاری سن ژرمن را ترک کردم، چون لوئیس انریکه از من می‌خواست. نادرست: به شما اطمینان می‌دهم که مکالمه‌ی من با ناصر به خیلی قبل‌تر برمی‌گردد، جایی که به او گفتم که دارم می‌روم، چون چالش‌های جدیدی می‌خواهم. ما با هم رابطه‌ی بسیار خوبی داشتیم، او انسان بزرگی است.» فراتر از شایعات، وراتی بالاخره دلایل واقعی جدایی‌اش را روشن می‌کند و از یک انتخاب دقیق و حساب‌شده با انگیزه‌ی میل به پذیرش چالش‌های جدید... دور از اروپا، در قلب فوتبال قطر، پرده برمی‌دارد.

قطر، یک انتخاب واقعی

در تابستان ۲۰۲۳، مارکو وراتی با انتخاب پیوستن به لیگ قطر، بسیاری از ناظران را شگفت‌زده کرد، در حالی که چندین باشگاه اروپایی از قبل خود را در موقعیت‌های مختلف قرار داده بودند. این یک تصمیم حساب‌شده و آگاهانه بود: «بیایید فقط بگوییم که به یک چالش جدید، یک انگیزه جدید نیاز داشتم. من از قبل دوحه را می‌شناختم و همیشه عاشق این شهر بوده‌ام: وقتی فرصتی پیش می‌آمد، خب، انتخاب زندگی بود؛ و از این بابت خوشحالم. لیگ چگونه است؟ رقابتی. سال گذشته، من با تیم دیگری بودم. الدحیل پس از مدت‌ها صدرنشینی، دوم شد: هدف، قهرمانی در لیگ ستارگان بانک دوحه است. آیا تفاوت آن با اروپا را می‌دانید؟ اینجا، اگر بازیکنی روی نیمکت باشد، بدخلق و عصبانی نیست: اینجا، همه لبخند می‌زنند، میل به با هم بودن و بازی کردن از همه چیز مهم‌تر است.» در پاریس، برنده شدن به یک امر بدیهی تبدیل شده بود: اینجا، من چیزی کودکانه را دوباره کشف کردم، شادی برنده شدن، مانند زمانی که کودک بودید. شادی. در پاریس، برنده شدن یکنواخت و تکراری شده بود. تقریباً هر سال درخواست‌هایی برای بازگشت به ایتالیا دریافت می‌کردم. در واقع، نمی‌خواستم برگردم. من کسی هستم که همیشه به مکان‌هایی که بازدید کرده وابسته می‌شود.» یک انتخاب آگاهانه در زندگی، دور از اروپا و توجه، که وراتی امروز با آرامش، بین اشتیاق به بازی و جستجوی آرامش، آن را ادعا می‌کند. مارکو وراتی در کنار دوران بازیگری‌اش، رسماً به پسکارا بازگشت. نه به عنوان یک بازیکن آنطور که دوست داشت، بلکه به عنوان یک مدیر و مالک مشترک.

«بله، این یک رویاست. همیشه باید برای خودت یک هدف تعیین کنی: شاید حالا که ۵۰٪ رئیس مشترک هستم، یک بازی دیگر اینجا انجام دهم. ببین، فقط برای پسکارای خودم، می‌توانستم کاری را که واقعاً می‌خواستم انجام دهم: آنها همه چیز را به من دادند و من می‌خواستم با تمام وجودم جبران کنم. آینده؟ رئیس شدن. در طول دوران حرفه‌ای‌ام، کمی از همه چیز را دیده‌ام. فکر می‌کنم من و سباستیانی یک زوج مکمل تشکیل می‌دهیم: می‌دانم، چون در تمام رشته‌ها از درون کنارش بوده‌ام، یک فوتبالیست به چه چیزی نیاز دارد. سباستیانی قوی و باورنکردنی بود: او حتی بر لحظات سخت غلبه کرد؛ و او اینجاست: به همین دلیل است که می‌خواستم با او به پسکارا بپیوندم، به عنوان دو نفر برابر، و همچنین به این دلیل که این تیمی است که من عاشقش هستم. چگونه می‌توانم این کار را انجام دهم؟ می‌خواهم بازیکنان ما فقط روی بازی تمرکز کنند. چون برای بقیه، همه چیز وجود دارد. سپس، اگر آنها به سری آ صعود کنند، همانطور که امیدواریم، شاید این رویا را محقق کنم... ترک پسکارا دشوار بود، زیرا این احساس باورنکردنی را در شهرم به دست آورده بودم؛ و مجبور شدم از رویای بازی با پیراهن مورد علاقه‌ام در سری آ دست بکشم. یک روز، قبل از رفتن، سباستیانی را کنار گذاشتم: «من می‌روم، اما اگر شش ماه دیگر احساس بدی داشته باشم و خوشحال نباشم، برمی‌گردم.» رسیدن به سری آ با پسکارا و بازی نکردن در آنجا برای وراتی در کودکی دشوار بود؛ و در حالی که دوران حرفه‌ای او در قطر ادامه دارد، وراتی عشق اول خود را در نقش جدیدش در مدیریت فراموش نکرده است.