تحول کلاهخود‌های جنگی با گذر زمان

به گزارش مجله خبری نگار، آکدی ها، یونانی ها، رومی‌ها و آمریکایی‌ها چه چیز مشترکی دارند؟ همه آنها کلاهخود‌های جنگی دارند که در جنگ به سر می‌کردند. بهترین سلاح یک جنگجو سر اوست و به همین خاطر به محافظت نیاز دارد. برخی از اولین ابزار‌های جنگی برای محافظت از سر را می‌توان تا حدود ۳۰۰۰ سال قبل از میلاد ردیابی کرد که از پوست سخت تمساح ساخته می‌شد. پس از آن، هر فرهنگ جنگجویی مفهوم خود از کلاهخود جنگی را توسعه می‌دهد و از فناوری خود برای محافظت از سربازانش به بهترین شکل استفاده می‌کند.

یونانی‌ها کلاه کلاسیک قرنتی را برای جنگجویان هوپلیت خود ساختند. این کلاهخود‌ها معمولاً از یک تکه برنز ساخته می‌شدند و می‌توانستند (به میزان زیادی) تیر‌های آن زمان را منحرف کنند. این کلاهخود‌ها توانایی دید جنگجویان را محدود می‌کردند، اما حفاظت از جمجمه مهم‌تر از میدان دید بود. ظهور امپراتوری روم با تولید انبوه کلاهخود‌های آهنی همراه بود. این کلاهخود که به آن کلاهخود گالیا گفته می‌شد، وزنی حدود ۶۰۰ گرم داشت، اما پوشش داخلی بهتری داشت و دید بهتری را در اختیار سربازان قرار می‌داد.

در دوران قرون وسطی و پس از آن، کلاهخود‌های مخروطی نمادین نورمن‌ها با پوششی روی بینی از قرن نهم تا حدود قرن دوازدهم مورد توجه قرار گرفت. این کلاهخود که معمولاً از یک لایه آهن ساخته می‌شد، می‌توانست تا ۲.۷ کیلوگرم وزن داشته باشد، اما از آنجایی که می‌شد آن را روی یک عرقچین فلزی پوشید، محافظت بهتری را ارائه می‌داد. این نوع کلاهخود تا قرن شانزدهم جای خود را به کلاهخود‌های شوالیه‌ها داد. این کلاهخود‌ها به طور کامل سر را محصور می‌کردند، که محافظت بیشتری را ارائه داده، اما دید و جریان هوا را به مقدار قابل توجهی محدود می‌کرد. استفاده از آهن، فولاد و برنز در ساخت این کلاهخود‌ها باعث دوام فوق العاده آنها شده بود.

تغییرات کلاهخود بعد از جنگ جهانی اول

آغاز جنگ جهانی اول در سال ۱۹۱۴ باعث شد میلیون‌ها سرباز کلاهخود جنگی به سر کنند. ماهیت این جنگ مستلزم حفاظت بهتر بود. فرانسوی‌ها کلاهخود آدریان و آلمانی‌ها کلاهخود Stahlhelme را داشتند، اما بریتانیایی‌ها و آمریکایی‌ها از کلاهخود نمادین M۱۹۱۷ استفاده می‌کردند که بیشتر به عنوان کلاهخود تامی یا برودی شناخته می‌شد. تامی که از یک تکه فولاد به شکل کاسه سوپ ساخته شده و وزن آن فقط ۶۰۰ گرم بود، فقط از بالا برای سر و جمجمه محافظت ایجاد می‌کرد.

در جنگ جهانی دوم، ارتش ایالات متحده از کلاهخود M۱ استفاده کرد. این کلاهخود از پوسته بیرونی ساخته شده از فولاد منگنز Hanfield و یک سیستم تعلیق داخلی تشکیل شده بود. این کلاه ۱.۳ کیلوگرم وزن داشت و از سر، دو طرف آن و گردن محافظت می‌کرد که نسبت به تامی بسیار بهتر بود. M۱ خدمات خود را در جنگ ویتنام و در دهه ۱۹۸۰ ادامه داد. مواد کامپوزیت سبک، مانند کولار، که حفاظت بهتری را ارائه می‌دهند، منجر به توسعه سیستم زره پرسنل برای نیرو‌های زمینی یا کلاهخود PASGT شد.

PASGT بین ۱.۴ تا ۱.۹ کیلوگرم وزن داشت و از یک سیستم پد قابل تنظیم داخلی برای راحتی بیشتر استفاده می‌کرد. جایگزین آن کلاهخود ارتباطات یکپارچه ماژولار (MICH) بود که به عنوان کلاهخود رزمی پیشرفته (ACH) نیز شناخته می‌شود. MICH/ACH با وزن تنها ۱.۶ کیلوگرم، از طریق پیشرفت در مواد کولار، تناسب بهتر و محافظت بیشتری داشت. این کلاهخود دستگاه‌های ارتباطی را با ساختار کلاهخود یکپارچه می‌کند و می‌توان آن را به دوربین دید در شب نیز تجهیز کرد. کلاهخود جنگی پیشرفته یا ECH، قابلیت محافظت نسل‌های قبلی خود را بهبود می‌بخشد، در حالی که وزنی مشابه آن‌ها دارد.

آینده کلاهخود‌ها

کلاهخود‌های جنگی از زمان جنگ جهانی اول بسیار بهبود یافته‌اند، اما قدم بعدی چیست؟ ارتش ایالات متحده در سال ۲۰۰۹ با راه اندازی برنامه الکترونیک کلاهخود و حفاظت از سیستم ارتقاءپذیر نمایش (HEaDS-UP) در پی پاسخگویی به این موضوع بود. به گفته مدیر محصول سرهنگ کن الگورت، NG-IHPS “یک پلتفرم هدفمند برای ادغام با دستگاه‌های توانمند ساز کنونی و آینده سرباز است. ” این کلاهخود سیستم‌های متعددی از تقویت بصری تا تقویت دید در شب و محافظت شنوایی در اختیار سربازان قرار می‌دهد، در حالی که وزن آن ۴۰ درصد کمتر از ACH است.

سازنده این کلاهخود که در سال ۲۰۲۴ در اختیار واحد‌های ارتش قرار گرفت، قراردادی را برای تحویل بیش از ۱۹۰،۰۰۰ کلاهخود تا سپتامبر ۲۰۲۸ به ارتش ایالات متحده بسته است. کلاهخود‌های آینده از نظر فناوری پیشرفته بوده و به نمایشگر‌های واقعیت افزوده هدآپ مجهز خواهند بود تا نیرو‌ها بتوانند در لحظه تصمیمات بهتری بگیرند. این فناوری جدید که از سال ۲۰۱۷ در حال توسعه است، به دنبال این است که مسیر‌های بهینه برای رسیدن به اهداف، اولویت‌بندی داده‌ها، برنامه‌ریزی ماموریت و توانایی مشاهده تهدید‌ها از طریق در‌ها را برای سربازان فراهم کند. همچنین این کلاهخود آینده نگرانه به ادغام وزن با عملکرد نیاز دارد، بنابراین مواد جدیدی مانند ترموپلاستیک‌ها و کوپلیمر‌ها که بتوانند حفاظت بالستیک را با وزن کاهش یافته به ارمغان بیاورند، همچنان یک هدف عمده به شمار می‌آیند. کلاهخود جنگی برای ماموریت‌های حال حاضر و آینده به تکامل خود ادامه خواهد داد.

منبع:روزیاتو