به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: پس از سالها وعده و وعید برای واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال و عرضه بخش اندکی از سهام این دو باشگاه در فرابورس، سرانجام دو روز پیش مقصد و مالک جدید یکی از این دو باشگاه با اعلام رسمی معاون اول رئیس جمهور مشخص شد. سالها بود مسئولان وزارت ورزش و هیئت دولت از واگذاری سهام سرخابیها و مستقل شدن این دو باشگاه بزرگ پایتخت از وزارت ورزش و جوانان خبر میدادند، اما در عمل کاری صورت نمیگرفت تا این که کنفدراسیون فوتبال آسیا با تغییر معیارهای اخذ مجوز حرفهای و سخت گیریهای بیشتر در این زمینه باشگاههای آسیایی را ملزم به رعایت برخی فاکتورهای جدید کرد که یکی از مهمترین آنها بحث مالکیت مشترک بود که دستورالعمل قدیمی فیفا هم هست.
پرسپولیس و استقلال از این جهت که هر دو تحت حمایت مالی و معنوی وزارت ورزش قرار داشتند عملا دارای یک متولی بودند و سر همین موضوع طی چند سال اخیر فوتبال ایران هزینه و تاوان گزاف مالی و معنوی پرداخت کرد و طی دو فصل شاهد حذف سرخابیها از لیگ قهرمانان آسیا بودیم. با حضور کیومرث هاشمی در وزارت ورزش و جوانان و با تاکید ویژه او بر تسریع در واگذاری دو باشگاه پرسپولیس و استقلال و بیان این جمله که کار وزارت ورزش باشگاه داری نیست، سرانجام قصه کهنه و تکراری واگذاری سرخابیها به بخش خصوصی یا عرضه سهام آنها در بورس با اعلام رسمی واگذاری پرسپولیس به تامین اجتماعی و تکمیل مراحل انتقال باشگاه استقلال به هلدینگ خلیج فارس به پایان رسید. شامگاه یک شنبه محمد مخبر تصویب نامه ۲۷ دی ماه امسال درخصوص واگذاری ۸۰ درصد از سهام پرسپولیس را برای رد دیون دولت به وزارتخانههای اقتصاد، تعاون و ورزش ابلاغ کرد.
این اتفاق در حالی رخ داد که طی دو هفته اخیر اخبار و شایعات ضد و نقیضی درباره این تصمیم و مالک جدید باشگاه پرسپولیس در رسانهها و محافل عمومی مطرح بود و شاهد واکنشهای تند و موضع گیریها و مخالفتهای زیادی در این باره بودیم. با توجه به زمزمه ورشکستگی یا خالی بودن صندوقهای بازنشستگی، بسیاری واگذاری پرسپولیس به این سازمان را تحمیل هزینه مازاد به این صندوقها و تسریع فروپاشی آنها قلمداد کردند. پس از رسانهای شدن احتمال واگذاری باشگاه پرسپولیس به تامین اجتماعی اولین واکنش رسمی را جمشید محرابی مدیرکل نظارت بر امور مشترک شرکتهای تامین اجتماعی نشان داد و واگذاری باشگاه پرسپولیس به این سازمان را غیرقانونی خواند و گفت که فارغ از این موضوع چنین انتقالی از چاله به چاه افتادن است.
محرابی با استدلال و ادله روشن و محکم به مخالفت صریح با این انتقال پرداخت و با اشاره به این که ۵۶ درصد سهام باشگاه ذوب آهن متعلق به تامین اجتماعی است، تاکید کرد در صورت واگذاری پرسپولیس این باشگاه این بار با باشگاه ذوب آهن چالش مالکیت مشترک پیدا خواهد کرد! در ادامه هم سعید فائقی، معاون اسبق سازمان تربیت بدنی، ادعای تازهای را مطرح کرد که به استناد آن واگذاری پرسپولیس به سازمان تامین اجتماعی را به چالش میکشید.
او در مصاحبهای رسمی گفته بود: «باشگاه پرسپولیس وارث خصوصی دارد، در واقع وارث خصوصی این باشگاه علی عبده است که به این باشگاه چشم دارد. حال باید فردی بیاید و وارث را راضی کند. استقلال، وقف عام است و در واقع در اختیار سازمان اوقاف است، میتوان از سازوکار وقف استفاده و این باشگاه را به بخش خصوصی واگذار کرد.»
علاوه بر مخالفت برخی مسئولان با این طرح، به گفته محرابی بازنشستگان بارها و بارها مخالفت و نگرانی خود را بابت این انتقال اعلام کرده بودند و حتی برخی نمایندگان مجلس نیز مخالف این موضوع بودند. با این حال سید صولت مرتضوی وزیر کار، رفاه و امور اجتماعی با استقبال از این طرح دولت اعلام کرد: «بنا بر این نیست که پرسپولیس به یکی از صندوقها واگذار شود. ان شاءا... یک مجموعه شرکتی ایجاد میشود که صندوقهایی که کمترین مشکل را دارند و شرکتهای ما بتوانند در این شرکت عضویت داشته باشند، پرسپولیس و استقلال واگذار شود.»
رصد بخش ارتباطات مردمی رسانهها و فضای مجازی هم نشان داد که بازنشستگان و حتی شاغلان که در سالهای آینده به جمع بازنشستگان اضافه میشوند به شدت نگران این تصمیم دولت هستند. همه میدانند که اوضاع صندوقهای بازنشستگی خوب نیست ودولت برای رفع ناترازی صندوقها و به دلیل ورشکستگی برخی از آنها ۳۸۰ همت از بودجه عمومی را برای پرداخت حقوق بازنشستگان صرف میکند! حال برای همه سوال است که دولت برای رفع دیون خود به تامین اجتماعی چرا باشگاهی را که ۷۰۰ میلیارد تومان بدهی انباشته دارد و زیان ده است به جای بدهی اش داده است؟ از طرفی بر همه آشکار است که تیم داری در ایران به دلایل زیاد مثل مسئله حق پخش بسیار پرهزینه وکم درآمد است و سازمان تامین اجتماعی یک خانواده بزرگ است که در خرج خودش هم مانده!
حال این سازمان چگونه میخواهد از عهده هزینههای هنگفت و چند صد میلیاردی یک باشگاه بزرگ برآید؟ آیا این اقدام واقعا همان مصداق از چاله به چاه افتادن نیست؟ آیا این اقدام باعث افزایش نگرانی بین جامعه بازنشستگان و شاغلان و بدبینتر شدن آنها به مسئولان سازمان تامین اجتماعی و موضع گیری شان علیه ورزش قهرمانی و فوتبال نخواهد شد و آسیبهای روحی و جسمی افراد جامعه به خصوص بازنشستگان را در پی نخواهد داشت؟
مسئله دیگری که درباره این شکل واگذاری نگران کننده است، باقی ماندن ۲۰ درصد سهام باشگاه نزد وزارت ورزش یا نهاد دیگر است که توضیحی درباره آن داده نشده است. از سویی دیگر به گفته مدیرکل نظارت بر امور مشترک شرکتهای تامین اجتماعی و تایید سعید فائقی ۵۶ درصد سهام باشگاه ذوب آهن اصفهان هم در اختیار سازمان تامین اجتماعی است و اگر بنای دولت و وزارت ورزش حل مالکیت مشترک سرخابیها بوده با این تصمیم مشکل مالکیت عملا حل نشده، بلکه از یک وزارت به وزارتی دیگر از پرسپولیس و استقلال به پرسپولیس و ذوب آهن منتقل شده است! باشگاه ذوب آهن هم اگرچه باشگاهی دولتی تلقی میشود و در رده باشگاههای صنعتی قرار دارد، اما این باشگاه در رشتههای مختلف از جمله بسکتبال و فوتبال سرمایه گذاری و فعالیت خوبی داشته و یکی از قطبهای ورزش همگانی و کارگری و قهرمانی کشور است.
هرچند در سالهای اخیر به دلیل سیاست انقباضی مالی و کاهش اعتبار و بودجه ورزشی ذوب آهن دیگر مثل سابق قدرتمند و مدعی نیست، اما یادمان نرود که این تیم چند سال پیش تا فینال لیگ قهرمانان آسیا پیش رفت و نایب قهرمان شد و فرشید طالبی مدافع آن به عنوان کاندیدای مرد سال آسیا انتخاب شد؛ بنابراین اگر با انتقال پرسپولیس و جلوگیری از ایجاد همان مشکل کهنه و قدیمی مالکیت مشترک، سازمان تامین اجتماعی به فکر واگذاری سهام ذوب آهن یا حذف این باشگاه از چرخه ورزش قهرمانی باشد، مشخص میشود که تصمیم دولت در واگذاری پرسپولیس به تامین اجتماعی تصمیمی عجولانه و از سر رفع تکلیفی بوده که عواقب و تبعات بی شماری در پی خواهد داشت.