ژنتیک نقش مهمی در اختلال افسردگی عمده دارد

اختلال افسردگی عمده (MDD)، نوعی اختلال خلقی است که با احساس مداوم غم و اندوه همراه است و علائم آن می‌تواند از فردی به فرد دیگر تغییر کنند. علت این اختلال، دقیقاً مشخص نیست، با این حال به نظر می‌رسد مانند سایر اختلالات روانی، ژنتیک نقش مهمی در این بیماری داشته باشد.

به گزارش مجله خبری نگار،پیشرفت‌های اخیر دانشمندان مغز و اعصاب، به بهبود درک فیزیولوژی عصبی که زمینه ساز انواع مختلف افسردگی است، کمک کرده اند؛ با این حال، هنوز چیز‌های زیادی برای کشف وجود دارد. در مطالعه اخیر، محققان با استفاده از تکنیک‌های تصویربرداری مغز، انواع مختلفی از MDD را شناسایی کرده اند.

پژوهشگران دریافتند؛ یافته‌های ما می‌تواند بینش‌های ارزشمندی را برای طبقه بندی دقیق‌تر اختلالات افسردگی بر اساس آزمایش‌های تصویربرداری تشدید مغناطیسی عملکردی (fMRI) ارائه دهند. این آزمایش ها، میزان هماهنگی بین مناطق مختلف مغز که معمولا با عنوان اتصالات عملکردی، شناخته می‌شوند را اندازه گیری می‌کنند.

محققان، برای این مطالعه به بررسی داده‌های بیش از ۱۰۰۰ فرد مبتلا به MDD و ۱۰۰۰ فرد سالم پرداختند و دو زیرگروه عصبی فیزیولوژیکی متمایز را شناسایی کردند که با الگو‌های انحراف خاصی قابل تشخیص هستند.

یک زیر گروه از بیماران، دارای انحرافات مثبت برجسته‌ای بودند که نشان دهنده افزایش اتصال، در مناطقی مانند شبکه حالت پیش فرض، سیستم لیمبیک و نواحی زیر قشری مغز است. این بیماران، همچنین انحرافات منفی را در ناحیه حسی-حرکتی و مناطقی از مغز که با توجه مرتبط هستند، نشان دادند.

الگوی انحرافات مشاهده شده در دسته دوم از بیماران، خفیف‌تر و در عین حال مخالف انحرافات مشاهده شده در زیرگروه اول بود. این تفاوت ها، بر ناهمگونی فیزیولوژیکی عصبی موجود در افسردگی تأکید دارند. محققان، گفته اند که این الگو‌های فعالیت تغییر یافته، ممکن است با تمایل بیشتر بیماران MDD به نشخوار فکری، مرتبط باشد.

دانشمندان افزودند: یافته‌های این تحقیق به ویژه قابل توجه هستند، زیرا زمینه شناسایی نشانگر‌های زیستی که می‌توانند به عنوان شاخص‌های بیولوژیکی برای اختلال افسردگی عمل کنند را فراهم می‌سازند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری