در انتظار پرداخت‌های غیرمتعارف و ضعیف‌تر شدن برخی باشگاه‌ها

به گزارش مجله خبری نگار/خراسان: وضع قانون‌های من درآوردی و عجیب در فوتبال ایران بدعت تازه‌ای نیست و در سال‌های اخیر فوتبال ایران بار‌ها با این تصمیم‌های عجیب غافلگیر شده است. یکی از قوانین عجیب لیگ برتر ایران تعیین سقف قرارداد برای باشگاه‌ها به منظور جلوگیری از ریخت و پاش آن‌ها و به زعم مسئولان ورزش و فوتبال کمک به باشگاه‌های کم بضاعت برای رقابت در بازار نقل و انتقالات بود.

اما کیست که نداند این قانون نه تنها کمکی به باشگاه‌های کم بضاعت نکرد بلکه بعد‌ها شنیده شد باشگاه‌های متمول و پرطرفدار با ترفند‌های عجیب مابه التفاوت پول درخواستی ستاره‌ها را که نمی‌شد در قرارداد قید کنند، با حواله آهن، میلگرد و دلار پرداخت می‌کردند! به جز قانون سقف قرارداد، لیگ برتر ایران مدتی هم با یک قانون عجیب دیگر سپری شد.

ممنوعیت جذب دروازه بان خارجی برای تیم‌های لیگ برتری که به منظور حمایت از دروازه بانان ایرانی و پشتوانه سازی برای تیم‌های ملی بود به بهانه گزاف افزایش نجومی دستمزد گلر‌ها و چند دروازه بان خارجی شاغل در لیگ که قرارداد طولانی با باشگاه ایرانی داشتند، منجر شد.

ممنوعیت جذب بیش از سه بازیکن خارجی هم در سال‌های اخیر باعث شد دستمزد بازیکنان داخلی به رقم‌های هنگفت برسد و صدای اعتراض قشر‌های مختلف جامعه را درآورد. حالا مسئولان فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ به منظور جلوگیری از رشد فزاینده دستمزد بازیکنان ایرانی و به زعم خودشان متضرر نشدن بیشتر باشگاه‌های لیگ برتری دو قانون جدید مصوب کرده اند. اولی افزایش سهمیه جذب بازیکن خارجی به ۷ نفر و دومی بازگشت همان قانون جواب نداده قبلی تعیین سقف قرارداد! از قدیم گفته اند آزموده را آزمودن خطاست، اما گویا فدراسیون فوتبال و سازمان لیگ قصد عبرت گرفتن ندارد و دوباره می‌خواهد قانونی را که جواب نداد و منجر به افزایش زیرمیزی و پرداخت‌های نامتعارف شد، اجرا کند. البته گویا این قانون برای همه باشگاه‌های لیگ برتری هم نیست و این خود یعنی آغاز قانون با تبعیض و بی عدالتی!

یکسان نبودن قانون سقف قرارداد برای همه باشگاه‌ها را قنبرزاده نایب رئیس فدراسیون فوتبال فاش کرد و گفت: «سقف بودجه انقباضی نباشد و حداقل باشگاه‌هایی که در آسیا هستند، ضربه نخورند.» این یعنی برخی باشگاه‌ها می‌توانند یا سقف قرارداد نداشته باشند یا سقف قراردادشان از اکثر باشگاه‌های لیگ برتری بیشتر باشد. این بدان معناست که باشگاه‌های مستثنا شده بسیار راحت‌تر از دیگر تیم‌ها می‌توانند ستاره‌های لیگ را جذب کنند و ستاره‌های لیگ هم ترجیح می‌دهند به تیمی بروند که یا سقف قرارداد نداشته باشد یا پرداخت بیشتری نسبت به بقیه باشگاه‌ها داشته باشد! با این قانون آدم یاد ضرب المثل «سنگ اول، چون نهد معمار کج، تا ثریا می‌رود دیوار کج» می‌افتد.