به گزارش مجله خبری نگار،نمک صورتی به طور طبیعی به رنگ صورتی بوده و در بین مردم به نام نمک هیمالیا معروف است. بسیاری از مردم فکر میکنند که این نوع نمک غنی از مواد معدنی است، به همین خاطر اغلب تصور میشود که نمک صورتی بسیار سالمتر از نمک خوراکی معمولی است.
در سالهای اخیر، نمک صورتی توسط رسانهها محبوبیت بیشتری پیدا کرده است با این تصور که فواید سلامتی و تغذیهای آن نسبت به نمک خوراکی سفید برتری دارد.
نمک صورتی هیمالیا مانند نمک خوراکی عمدتاً از سدیم کلرید تشکیل شده است. با این حال بعلت فرآیند برداشت طبیعی این نوع نمک دارای بسیاری از مواد معدنی کمیاب میباشد که در نمک معمولی یافت نمیشوند. در واقع، وجود مواد معدنی به ویژه آهن، موجب رنگ صورتی این نمک شده است.
در تحقیقی که در سال ۲۰۲۰ از خرده فروشیها در استرالیا انجام شده است، تنوع گستردهای در نوع و طیف مواد مغذی و مواد معدنی غیر مغذی در نمونههای نمک صورتی مشاهده شد و به طور کلی حاوی سطوح بالاتری از مواد معدنی بود. مطالعات اندکی محتوای معدنی نمکهای صورتی را در سطح بین المللی گزارش کرده اند و نمک صورتی حاوی انواع مواد مغذی ضروری از جمله آهن، روی و کلسیم است، اما برخی از نمونهها حاوی ناخالصیها یا مقادیر نسبتاً زیادی از مواد معدنی غیر مغذی مانند آرسنیک، سرب و کادمیوم هستند. با توجه به افزایش علاقه مصرف کنندگان به نمک صورتی و خطر بالقوه آلودگی مواد معدنی غیر مغذی مضر، تحقیقی در مورد ترکیب معدنی نمک صورتی در استرالیا انجام شد.
این اولین مطالعهای است که ترکیب معدنی نمک صورتی موجود برای خرید در استرالیا را تجزیه و تحلیل میکند و آن را با کنترل نمک خوراکی سفید یددار مقایسه میکند. نمک صورتی حاوی مقادیر قابل توجهی کلسیم، آهن، منیزیم، منگنز، پتاسیم، آلومینیوم، باریم، سیلیکون و گوگرد بود، اما میزان سدیم کمتری در مقایسه با نمک خوراکی سفید داشت. یک قاشق چای خوری (۵ گرم) نمک صورتی حاوی مقادیر کمی از مواد معدنی بود، اما از نظر بالینی سهم قابل توجهی در دریافت مواد مغذی نداشت.
تفاوت نمک صورتی هیمالیا با نمک معمولی:
نمک هیمالیا از نظر شیمایی بسیار شبیه به نمک طعام است. عقیده رایج این است که نمک هیمالیا کمتر از نمک معمولی سدیم دارد. درحالی که چنین نیست و هردو حدود ۹۸ درصد سدیم دارند. تنها تفاوت در این است که نمک هیمالیا بلورهای درشت تری نسبت به نمک معمولی دارد و بنابراین در مقدار یکسانی از هردو نوع نمک هیمالیا سدیم کم تری خواهد داشت. میزان شوری نمک هیمالیا هم کمتر از نمک معمولی است بنابراین در هنگام مصرف باید میزان بیش تری نسبت به نمک معمولی استفاده شود تا طعم دلخواه به دست آید.
در هنگام استفاده از نمک هیمالیا حتما به نکات زیر توجه نمایید:
با توجه به کمبود منابع ید در مواد غذایی روزانه وبا توجه به تاثیری که ید در کاردکرد غده تیروئید و متابولیسم بدن دارد امروزه این ماده مهم معدنی از طریق مصرف نمک یددار به دست میآید. اما نمک هیمالیا میزان کم تری نسبت به نمکهای یددار موجود در بازار ید دارد؛ بنابراین در مصرف آن به این نکته توجه باید داشته شود. اگر کسی دارای مشکلات تیروئید دارد مصرف نمک هیمالیا توصیه نمیشود یا میتوان از ترکیب نمک معمولی و نمک صورتی هیمالیا در برنامه روزانه استفاده کرد.
بنا بر توصیه سازمان جهانی بهداشت مصرف روزانه نمک برای هر فرد، کمتر از ۵ گرم (حدود ۲ گرم سدیم) میباشد. با این حال، کارشناسان کشورهای مختلف بیان میکنند که مصرف نمک اکثر مردم از مقدار توصیه شده بیشتر است.
با وجود بسیاری از مواد مغذی موجود در نمک صورتی که برای سلامتی ضروری هستند (مانند کلسیم، آهن، منیزیم و پتاسیم)، مصرف بسیار زیاد نمک صورتی (بیش از ۳۰ گرم در روز) که بتواند این مواد مغذی را تامین کند مورد نیاز است که با توجه به دریافت زیاد سدیم توصیه نمیشود؛ بنابراین لازم است برای دریافت مواد مغذی ضروری دیگر بجای استفاده از نمک صورتی از منابع غذایی دیگر مانند میوه ها، سبزیجات، گوشتهای بدون چربی و جایگزینهای آنها، حبوبات، آجیل، دانهها و غلات استفاده گردد.
هیچ مطالعهای ترکیب غذایی نمک صورتی موجود برای خرید را ارزیابی نکرده است. مواد معدنی غیر مغذی مانند آرسنیک، کادمیوم، سرب یا جیوه هیچ فایدهای برای سلامتی ندارند و حتی در دوزهای نسبتاً کم منجر به آسیبهای متعدد بدن میشود. افرادی که مشکلاتی در کبد، کلیه یا بیماریهای قلبی یا فشارخون بالا دارند و کسانی که به توصیه پزشک از مصرف سدیم منع شده اند باید در مصرف نمک و همین طور نمک صورتی احتیاط کنند. خطر سلامت عمومی ناشی از مواد معدنی غیر مغذی بالقوه مضر باید با تحقیقات بیشتر مورد بررسی قرار گیرد و توسط نهادهای نظارتی مواد غذایی مورد بررسی قرار گیرد. نمک صورتی فقط باید طبق دستورالعمل استرالیا با کمتر از ۶ گرم نمک در روز از همه منابع غذایی و نوشیدنی مصرف شود.