تاریخ دقیق و فلسفه جشن میانه زمستان چیست؟

به گزارش مجله خبری نگار جشن نیمه زمستان یکی از جشن‌های دوره ایران باستان می‌باشد که از آن تنها یک نام باقی مانده است، برای آشنایی با این جشن ما در این مطلب درباره جشن میانه زمستان، تاریخ دقیق جشن میانه زمستان، فلسفه، تاریخچه و آداب و رسوم جشن میانه زمستان صحبت خواهیم کرد. با ما همراه باشید. 

جشن میانه زمستان چیست 

در تقویم ایران باستان جشن‌های فراوانی به مناسبت‌های گوناگون برگزار می‌شده است، جشن میانه زمستان نیز یکی از جشن‌های باستانی با ریشه تاریخی می‌باشد که سالهاست به دست فراموشی سپرده شده است. این جشن درست در وسط زمستان برگزار می‌شده و ویژگی خاص خود را دارد.

تاریخ دقیق جشن میانه زمستان چه روزی است 

تاریخ جشن میانه زمستان در تقویم شمسی برابر است با: 

روز شنبه ۱۵ بهمن ۱۴۰۱ 

تاریخ جشن میانه زمستان در تقویم قمری ۱۴۴۴ برابر است با: 

روز ۱۳ رجب ۱۴۴۴ 

تاریخ جشن میانه زمستان در تقویم میلادی برابر است با: 

روز ۴ فوریه ۲۰۲۳ 

فلسفه جشن میانه زمستان 

فلسفه جشن میانه زمستان در این بوده است در باور نیاکان و مردمان ایرانیان کهن روز که به نیمه زمستان می‌رسد کمر دیو سرما شکسته می‌شود و زمین در حال گرفتن جان دوباره می‌باشد و از سرمای هوا کاسته می‌شود و به پاس زنده شدن دوباره طبیعت و بیدار شدن جانوران جشن‌هایی برگزار می‌شود؛ که این جشن را جشن گاهنبار نیز نامیده می‌شود. گاهنبار از دو کلمه گاه و انبار تشکیل شده است که گاه ۶ مرحله آفرینش زمین است که توسط خداوند بوجود آمده است و این مراحل در کتاب زرتشت آمده است.

جشن نیمه زمستان که هر ساله در نیمه فصل زمستان که همان روز ۱۵ بهمن ماه می‌باشد توسط مردم ایران و پیروان دین زرتشت برگزار می‌شد. این جشن در تقویم ملی و خورشیدی ۵ روز انجام می‌شده است.

تاریخچه جشن میانه زمستان 

همانطور که عنوان شد، جشن میانه زمستان به نان جشن گاهنباری نیز خوانده می‌شده است و برای ایرانیان بسیار مقدس بوده است. گاهنبار یا گاهبار یا گَهَنبار نیز همانطور که در کتب و نوشته‌های جامانده از اساطیر زرتشت و سلسله آریایی‌ها گاهنبار به ۶ روزی که خداوند عزوجل و توانا دنیا را آفریده است گفته می‌شود.

آداب و رسوم جشن میانه زمستان 

در جشن نیمه زمستان تمامی مردم، هم افراد دارا و هم اشخاصی که ندار و ناتوان بودند بنا به وسع خود خوراکی‌هایی آورده و در معابد زرتشی و یا زمین‌های خود دور هم جمع می‌شدند، ابتدا به ستایش خداوند و اهورا مزدا می‌پرداختند و از نعماتی که خداوند به آن‌ها داده تشکر می‌کردند و برای وسعت یافتن روزی خود و محصولات کشاورزی خود دعا می‌کردند، سپس سفره‌ای از محصولات خود و خوراکی‌هایی که آورده بودند پهن می‌کردند و دور آن می‌نشستند، در بخشی از جشن نیز وسایل و لوازم کشاورزی خود را از سوله‌ها و انبار‌های خود خارج می‌کردند و به تعمیر و تمیز کردن آن‌ها می‌پرداختند که در سال جدید برای کاشت محصول دچار مشکل نشوند.

این مراسم با تقدیم بخشی از درآمد مردم به افرا بینوا و ناتوان و یاری رساندن به آن‌ها پایان می‌یافت و افراد توانگر نیز با وقف مال و زمین و مزرعه هایشان به دیگران کمک می‌کردند.

سخن آخر 

جشن نیمه زمستان از جشن‌های باستانی می‌باشد که خوب است این جشن را نیز مانند جشن نوروز و جشن یلدا هرساله برگزار شود و در آن علاوه بر شور و نشاط به ستمدیده گان و افراد ناتوان کمک شود. 

منبع:سلام دنیا