به گزارش مجله خبری نگار، درخشش سه هفتهای برای محمد عمری کافی بود تا به شدت مورد توجه رسانهها قرار بگیرد. رسانههای ورزشی ایران که طی چند سال اخیر و حتی در تیم ملی نیز کمتر با ظهور بازیکنی در قواره واژه ستاره مواجه شدهاند طبیعی است با درخشش هر بازیکنی حتی به شکل مقطعی توجه خود را معطوف به او میکنند. غافل از این که تاریخ فوتبال ایران پُر است از بازیکنانی که در همان ابتدای راه و با چند بازی درخشش، مورد توجه رسانهها قرار گرفتند، اما آن قدر ظرفیت برای مواجه شدن با این توجه نداشتند که درنهایت محو شدند. بیتردید یحیی گل محمدی با چند دقیقه تمرکز میتواند لیست بلند بالایی از این نفرات را پیش روی خود قرار داده و به عنوان یک مربی ترس را با تمام وجودش حس کند.
محمد عمری پس از حضور یک و نیم فصله به عنوان یک بازیکن جانشین در پرسپولیس، در سه بازی اخیر عملکرد خوبی داشته است. اما همین عملکرد باعث شده در تیررس رسانهها قرار گرفته و با القاب متفاوت و بعضا عجیبی مواجه شود. به ثمر رساندن یک پنالتی در بازی با ون پاس باعث شد برخی مدعی شوند عمری یک کاشتهزن و پنالتیزن حرفهای است و برخی دیگر نیز حتی از او به عنوان جانشین لوکادیا نام میبرند. همان بلایی که سالها در پرسپولیس بر سر مهاجمانی آمد که با زدن چند گل با فرشاد پیوس مقایسه شدند و امروز کمتر کسی حتی نامشان را به یاد میآورد.
در این میان وظیفه سرمربی تیم کاملا متمایز است. یحیی گل محمدی باید از ستاره تیمش مراقبت کرده و او را در قبال این همه توجه و القاب رنگارنگ تنها رها نکند. گل محمدی آن قدر در فوتبال و در زمان بازیگری فرازونشیب داشته که بداند پشت قلم فرساییها و القاب زیبای رسانهها، رسالت بزرگی به نام انتقاد نیز وجود دارد که فاصلهاش با تعریف و تمجید به باریکی یک خط است. به همین دلیل است که باید از محمد عمری مراقبت کرده و این جوان ۲۲ ساله را متوجه کند تمام این لقبهای ریز و درشت و تماسهای پیاپی برای گرفتن مصاحبه و عکسهای بزرگ و کوچک، با افت چند هفتهای به پایان خواهند رسید. محمد عمری برای درک بهتر تمام این حقایق بهتر است تیتر رسانهها در مورد مهدی عبدی را طی ۳ فصل اخیر مرور کند تا خیلی چیزها دستگیرش شود.