به گزارش مجله خبری نگار،زیبایی و کمال در تمدن مصر باستان از چنان جایگاه بالایی برخوردار بود که طلایه دار اختراع لوازم آرایشی و روشهای زیبایی پیچیده بودند. از آرایش چهره و مو گرفته تا مانیکور و مراقبت از پوست برای به تعویق انداختن آثار پیری، آنها به همه چیز اهمیت میدادند. بسیاری از لوازم آرایشی که امروزه از آنها استفاده میکنیم، در حقیقت شکل تحول یافتهی لوازمی است که مصریان باستان هزاران سال قبل به کار میبردند.
مصریان باستان با آسیاب مواد معدنی و ترکیب آنها با دیگر مواد مثل چربی حیوانات برای افزایش چسبندگی و ماندگاری، سایه چشم درست میکردند. آنها خود را به رنگهای خاصی محدود نمیکردند و از طیف گستردهای از رنگها استفاده میکردند.
سرمه پودری ریز و تیره است که برای تأکید بر روی عمق چشمها و دادن جلوهای اسرارآمیز به آن ها، خطوطی ضخیم و سیاه رنگ با آن روی پلک چشمها میکشند.
سرمه که در اصل از مادهای معدنی به نام استیبین ساخته میشد، در ابتدا زنان طبقات بالای جامعه برای نشان دادن جایگاه اجتماعی خود از آن استفاده میکردند. با این حال، به دلیل اثر ضدآفتاب آن، استفاده از سرمه در نهایت میان مردان و زنان تمامی طبقات جامعه رواج یافت.
رنگ دادن به گونهها برای ایجاد حالتی جوان و سالم به چهره، کار رایجی میان مصریان باستان فراغ از جنسیت یا جایگاه اجتماعی شان بود.
آنها از خاک رس رژگونه درست میکردند که مملوء از آهن اکسید بود.
رژلب را سومریها اختراع کردند و مصریان باستان بعدها این شیوه را از آنها وام گرفتند. در ابتدا تنها اعضای طبقات بالای جامعه به لبهای خود رنگ میزدند تا از باقی طبقات جامعه قابل تشخیص باشند. پایهی این رنگها خاک سرخ بود.
در مصر باستان از حنا، رنگی طبیعی که از برگهای یک درختچه به دست میآید، به عنوان رنک مو برای بهبود رنگ و فرم ابروها، به عنوان لاک ناخن و برای ترسیم خالکوبیهای موقت تزئینی استفاده میشد.
منبع:روزیاتو