آب خوردن چگونه باعث افزایش عمر می‌شود؟

به گزارش مجله خبری نگار به نقل از نیواطلس، محققان اثرات محدودیت طولانی مدت آب بر سلامت موش‌ها را بررسی کردند.

این مطالعه در سال ۲۰۱۹ نشان داد که محرومیت مزمن موش‌ها از هیدراتاسیون کافی، طول عمر آن‌ها را تا حدود ۶ ماه کوتاه می‌کند که معادل ۱۵ سال زندگی در انسان‌ها است.

هیدراتاسیون یعنی رساندن مایع به بدن فردی که دچار اتلاف زیاد مایعات شده است.

این تحقیق به بررسی این که آیا سطوح بهینه هیدراتاسیون در انسان بر سلامت و پیری او تأثیر می‌گذارد یا خیر، پرداخته است.

برای انجام این کار، تیم به داده‌های یک مطالعه طولانی مدت سلامت قلب که در اواخر دهه ۱۹۸۰ آغاز شد، مراجعه کرد.

داده‌ها شامل بیش از ۱۵۰۰۰ شرکت کننده بود که به طور متوسط ​​بیش از ۲۵ سال دنبال شدند.

به عنوان معیاری برای هیدراتاسیون، محققان سطوح سدیم سرم در نمونه‌های خون را بررسی کردند.

در افراد سالم، این روش مدت‌ها است که به عنوان یک روش موثر برای اندازه‌گیری میزان هیدراته بودن بدن انسان، با سطوح طبیعی سدیم سرم خون بین ۱۳۵ تا ۱۴۶ میلی‌مول در لیتر شناخته شده است.

سطح سدیم سرم داوطلبان در چندین دوره زمانی در طول ۲۵ سال، در کنار ردیابی ۱۵ نشانگر سلامت مورد استفاده برای ارزیابی پیری بیولوژیکی اندازه‌گیری شد.

این نشانگر‌ها شامل فشار خون، بیومارکر‌های ایمنی و سطح قند خون بودند.

به طور کلی، این تحقیق ارتباط معنی‌داری بین شرکت‌کنندگان با سطوح سدیم سرم بالای ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر و پیری بیولوژیکی زودتر پیدا کرد.

آن دسته از شرکت‌کنندگانی که سطح سدیم سرم آن‌ها بالاتر از ۱۴۲ میلی‌مول در لیتر بود، تا ۱۵ درصد بیشتر از سن تقویمی خود به عنوان بیولوژیکی مسن‌تر ظاهر شدند.

این میزان در افرادی که سطح سدیم سرم بالای ۱۴۴ میلی مول در لیتر داشتند به ۵۰ درصد رسید.

با نگاهی به بیماری‌های مزمن، سطح سدیم سرم بالای ۱۴۲ میلی مول در لیتر با افزایش ۶۴ درصدی خطر بیماری‌های مزمن از جمله نارسایی قلبی، دیابت و زوال عقل مرتبط است.

افرادی که دارای بالاترین سطح سدیم سرم (۱۴۴.۵-۱۴۶ میلی مول در لیتر) بودند، ۲۱ درصد بیشتر در معرض خطر مرگ زودرس در مقایسه با کسانی بودند که کمترین میزان سدیم سرم را داشتند.

محققان معتقدند که این یافته‌ها نمی‌توانند مستقیماً نشان دهند که کاهش مزمن هیدراتاسیون باعث کوتاه شدن طول عمر می‌شود.

کسانی که به خوبی هیدراته می‌شوند (آب کافی به بدنشان می‌رسد) نیز بهتر غذا می‌خورند و بیشتر ورزش می‌کنند.

محققان می‌گویند: شواهد آزمایشگاهی وجود دارد که نشان می‌دهد سطوح کم هیدراتاسیون می‌تواند نشانه‌های پیری را در سلول‌های حیوانی و انسانی ایجاد کند.

افزایش سدیم سرم می‌تواند منجر به انواع فعالیت‌های التهابی و آسیب DNA شود که با تسریع پیری مرتبط است.

ناتالیا دمیتریوا از نویسندگان این مطالعه گفت: افرادی که سطح سدیم سرم آن‌ها بالاتر از ۱۴۲ میلی مول در لیتر است، از افزایش مصرف مایعات سود می‌برند.

برخی تخمین‌ها نشان می‌دهد، حدود ۵۰ درصد از همه افراد میزان مصرف مایعات توصیه شده روزانه خود را برای بدن تأمین نمی‌کنند؛ بنابراین با مطالعه بیشتر می‌توان ارتباط بین هیدراتاسیون و سلامت عمومی را تأیید کرد.

این کشف به ظاهر ساده می‌تواند تأثیر قابل توجهی بر سلامت جهانی داشته باشد.

دکتر دمیتریوا توضیح داد: کاهش محتوای آب بدن رایج‌ترین عاملی است که سدیم سرم را افزایش می‌دهد، به همین دلیل است که نتایج نشان می‌دهد که هیدراته ماندن ممکن است روند پیری را کند کرده و از بیماری‌های مزمن پیشگیری کرده یا آن‌ها را به تاخیر بیاندازد.

این مطالعه در ژورنال eBioMedicine منتشر شده است.