بازگشتی خطرناک؛ تهدیدی که فوک‌های خزدار برای دیگران دارند

به گزارش مجله خبری نگار/سیناپرس: در قطب جنوب جمعیت فوک‌های خزدار در حال رشد است. فوک‌های خزدار قطب جنوب پس از نابودی تقریبی توسط شکارچیان در اوایل قرن بیستم، راه خود را به سمت مرز‌های جدید باز می‌کنند. یک مطالعه اخیر هشدار می‌دهد که بازیابی آن‌ها به قدری موفقیت آمیز بوده است که این حیوانات از محدوده تاریخی شناخته شده خود فراتر رفته و باعث ایجاد چالش‌های غیرمنتظره زیست محیطی برای پوشش گیاهی شکننده قطب جنوب شده است.

از حدود سال ۲۰۱۰، محل زندگی فوک‌های خزدار از مرکز زیست خود در جزیره جورجیا جنوبی در پایین شبه جزیره قطب جنوب گسترش یافته و به سمت جنوبی خلیج مارگریت می‌رسد.

پیتر کانوی (Peter Convey) بوم‌شناس موسسه بریتیش قطب جنوب و پژوهشگر ارشد این مطالعه جدید می‌گوید: حضور آن‌ها بسیار دورتر از جنوب است که قبلاً آن‌ها را می‌دیدیم. این گسترش بیشتر توسط گونه‌های جوان و نر‌های غیر مولد هدایت می‌شود. وقتی این فوک‌های خزدار به خشکی می‌روند، پوشش گیاهی شکننده ساحلی را که در زمین‌های محدود و بدون یخ قطب جنوب رشد می‌کند، زیر پا می‌گذارند.

او می‌افزاید: آسیب‌هایی که فوک‌های خزدار به گیاهان وارد می‌کنند شامل خزه‌های شکننده و گلسنگ‌هایی است که در ساحل رشد کرده و به شدت تحت تاثیر فوک‌ها قرار گرفته است. کنوی می‌گوید در سال ۱۹۷۷ حدود ۱۶۰۰ فوک در جزیره سیگنی وجود داشت، اما در اواسط دهه ۱۹۹۰، بیش از ۲۰ هزار فوک وجود داشت. این افزایش جمعیت علاوه بر زیر پا گذاشتن پوشش گیاهی، اجابت مزاج و ادرار کردن فوک‌ها در نزدیکی دریاچه‌های آب شیرین این جزیره، به اتروفیکاسیون آن‌ها کمک کرده است.

کنوی نگران است که برنامه‌های کنونی که بر حفاظت از قطب جنوب نظارت می‌کنند فقط تاثیرات انسانی بر این قاره را در نظر می‌گیرند. اما برای او، مقیاس تأثیر فوک‌ها بسیار بیشتر از انسان است.

برایان سیلیمن (Brian Silliman) زیست‌شناس دریایی در دانشگاه دوک در کارولینای شمالی معتقد است که گسترش فوک‌ها ممکن است موردی برای استعمار مجدد در محدوده تاریخی کامل آن‌ها باشد. سیلیمن می‌گوید، زمانی که به گونه‌های در حال بازگشت نگاه می‌کنیم، متوجه می‌شویم که این گونه‌ها کار‌هایی را انجام می‌دهند که توقع نداشتیم به وقوع به پیوندند.

به گفته محققان مشخص نیست که سطح جمعیت فوک‌های خزدار قطب جنوب قبل از شکار بی رویه تاریخی چقدر بوده یا دقیقاً در کجا توزیع شده است. با این حال، کنوی تأکید می‌کند که هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد فوک‌ها تا به حال از این سواحل خاص عبور کرده اند.

وی در ادامه تاکید می‌کند: از بین بردن فوک‌ها گزینه پیشنهادی او نیست و نباید باشد. با این حال، این سوال که چگونه به جمعیت فوک‌های خزدار پاسخ دهیم، یک سردرد مدیریتی است که نیاز به تصمیم گیری‌های دشواری دارد. در هسته خود، وضعیت این سوال را مطرح می‌کند که آیا اکوسیستم‌های زمینی قطب جنوب باید نسبت به فوک‌های خزدار در حال گسترش آن اولویت داشته باشند یا خیر.

کلر کریستین (Claire Christian) مدیر اجرایی ائتلاف قطب جنوب و اقیانوس جنوبی، یک سازمان غیردولتی که به حفاظت از قطب جنوب و آب‌های اطراف آن اختصاص دارد، می‌گوید که سیستم پیمان قطب جنوب بر اساس اطلاعات نسبتاً محدود انتخاب‌های سختی دارد. شناسایی بالقوه نقاط حساس پوشش گیاهی که باید از فوک‌های خزدار خطاکار محافظت شوند، ممکن است یکی از رویکرد‌ها باشد. کنوی موافق است که این یک راه حل بالقوه است.

با این حال، انجام اقداماتی برای محافظت از این زمین مانند نصب حصار‌ها یک مداخله انسانی دیگر با عواقب احتمالاً پیش‌بینی نشده خواهد بود. به گفته او نرده‌ها در برخی مکان‌ها مستقر شده اند که موفقیت‌های متفاوتی داشته است.

آلی کریستن (Ally Kristan) زیست‌شناس دریایی در دانشگاه ایالتی لوئیزیانا می‌گوید: از اجرای روش‌های کنترل بر روی جمعیتی که قبلاً به طور گسترده و فاجعه بار تحت تأثیر فعالیت‌های انسانی قرار گرفته اند، باید صرف نظر کرد. کریستن می‌گوید صرف نظر از جایی که قبلاً در آن زندگی می‌کردند، فوک‌های خزدار اکنون در یک اکوسیستم تغییر یافته و کنونی قرار دارند. او اضافه می‌کند که هیچ راهی برای بازگشت همه چیز به حالت عادی وجود ندارد.