راهکارش این نیست آقای کارشناس

به گزارش مجله خبری نگار، درزمینه مشکلات درسی و افت تحصیلی دانش‌آموزان، دیگر هیچ معلم یا پدر و مادری نیست که نداند هرگونه تنبیه‌بدنی و روانی اعم از تحقیر، سرزنش، توهین، مقایسه و ناسزا برای بهبود درس و اصلاح رفتار‌های اشتباه آن‌ها غیرمجاز است. به‌تازگی ویدئویی در شبکه‌های اجتماعی پربازدید شده است که کارشناس شبکه ۴ در برنامه زنده تلویزیونی می‌گوید: «شما تنبیه آموزشی رو از تمام ساختار خانواده، جامعه، آموزش و ... حذف کردید و این را به رسمیت شناختید. همین الانی که من با شما صحبت می‌کنم، میانگین معدل دانش‌آموز‌های ما، شاید یک جنبه بدی داشته باشد، اما می‌خواهم بگویم این به رسمیت شناختن پیامدش را ببینید، ۱۲ است، ۱۱ و نیم بوده شده ۱۲» در ادامه چند نکته درباره تنبیه دانش‌آموز از منظر روان‌شناسی مطرح خواهد شد.

بهترین شیوه اصلاح رفتار و تربیت فرزند

کارشناس شبکه ۴ گفته که، چون تنبیه آموزشی در خانواده، مدرسه، جامعه و ... حذف شده، معدل دانش‌آموزان به ۱۲ سقوط کرده است. باید به شما بگویم که زمان کنترل خارجی کودکان با تنبیه آموزشی سپری شده و بهترین شیوه اصلاح رفتار و تربیت فرزند، کنترل داخلی است. در روش کنترل داخلی، وقتی والدین رفتار نامناسبی از فرزند مشاهده می‌کنند، به جای تمرکز روی کودک و نگاه خطی به او، باید اول رفتار، گفتار و نوع برخورد خود را بررسی کنند و برای تغییر رفتار فرزندان به اصلاح رفتار خود بپردازند. عمده رفتار کودک تحت تاثیر سبک تربیتی والدین است. اگر والدین می‌خواهند کودک درس‌خوانی داشته باشند، خودشان باید اهل مطالعه باشند. رفتار‌های کودک چه خوب و چه بد، از رفتار و گفتار والدین نشئت می‌گیرد و کودکان آینه تمام نمای رفتار والدین هستند پس چرا با روش کنترل خارجی، این آینه را می‌شکنیم؟

نکاتی خطاب به معلم‌ها درباره تنبیه آموزشی

قبل از هر چیز بهتر است شیوه‌های عملی ارتباط با دانش‌آموزان و نحوه صحیح تنبیه آموزشی به صورت کاربردی و درست برای اولیای مدرسه توسط روان‌شناسان تعلیم داده شود چراکه در بسیاری از مواقع، اشخاص از نظر تئوری تمام مسائل را می‌دانند، اما هنگام اجرای عملی آن به مشکل می‌خورند. به طور مثال، تذکر و اخطار شفاهی به‌صورت خصوصی به‌نظر می‌رسد محتمل‌ترین و اصولی‌ترین راهکار برای مقابله با تخلفات دانش‌آموزان باشد. برای اجرای این روش بهتر است ابتدا دانش‌آموزان با معلم درباره مشکل صحبت کنند و بعد برای بررسی‌های بیشتر به مشاور مدرسه یا روان‌شناس ارجاع داده شوند، اما مثلا تذکر و اخطار شفاهی در حضور دانش‌آموزان کلاس باعث تحقیر دانش‌آموز می‌شود بنابراین نوعی خشونت روانی محسوب می‌شود و اعتمادبه نفس دانش‌آموز را خدشه‌دار می‌کند. روش اخطار کتبی و اطلاع به، ولی از دیرباز در مدارس اجرا می‌شده است. اطلاع به والدین هم می‌تواند باعث پیگیری‌های آینده شود و زمینه را برای ارتباط بهتر با دانش‌آموز، جلسات روان‌شناسی و حل مسائل بیشتر فراهم کند.

منبع: خراسان