اتحادی جدید علیه آمریکا: چین، روسیه و ایران

به گزارش مجله خبری نگار، در این تحلیل آمده است: آمریکا به هر کجا می‌نگرد، رقبای ژئوپولیتیکی اش در حال ایجاد اهداف مشترک هستند.

روسیه و چین درست قبل از حمله مسکو به اوکراین، شراکت راهبردی بدون محدودیتی را اعلام کردند.

بلومبرگ مدعی شد ایران با کمک به ولادیمیر پوتین رئیس جمهوری روسیه به وی در پیش بردن این جنگ کمک می‌کند.

این گزارش می‌افزاید: پکن و تهران نیز مناسبات راهبردی خود را دارند، روابطی که چند دهه درحال شکل گیری است.

واشنگتن هنوز با یک ائتلاف تمام عیار از قدرت‌های متخاصم روبه رو نیست. اما اشتباه است که در مورد همگرایی بین سه کشور که به طور فزاینده در دشمنی با آمریکا متحد هستند، فکر کنیم.

برای آمریکایی ها، ائتلاف‌های نظامی، الگوی مناسب همکاری بین المللی است. جای تعجب ندارد، با توجه به اینکه واشنگتن ده‌ها متحد هم پیمان در سراسر جهان دارد.

ائتلاف‌های آمریکا عمدتا شامل تعهدات دفاعی متقابل درج شده در معاهدات است. این ائتلاف‌ها اغلب ریشه در سهم عمیق همبستگی ایجاد شده به واسطه منافع مشترک دارند.

این ائتلاف ها، همکاری در زمینه چالش‌های امنیتی از مقابله با تروریسم گرفته تا مهار قدرت چین و روسیه را ارتقا می‌بخشند و آمریکا و متحدانش همکاری نزدیکی با هم دارند.

همچنین فرض بر این است که ائتلاف‌های آمریکایی پایدارند به جای آنکه موقت باشند به طوری که سازمان پیمان آتلانتیک شمالی و معاهدات امنیتی کلیدی آمریکا در غرب اقیانوس آرام برای نسل‌ها برقرار بوده اند.

در ادامه این تحلیل این ادعا مطرح شده است: در مقایسه، روابط بین ایران، چین و روسیه چندان تحسین برانگیز نیست. این کشور‌ها هیچ تعهد عمومی رسمی برای دفاع از یکدیگر ندارند و تعاملات شان اغلب مملو از بی اعتمادی است. پوتین مطمئنا از این مساله که شی جین پینگ رئیس جمهوری چین وی را در اوکراین به حال خود رها کرده، خشمگین است و تهران و مسکو نیز رقبایی برای اعمال نفوذ در خاورمیانه هستند.

ایران، روسیه و چین به روشی که آمریکایی‌ها معمولا از آن یاد می‌کنند، متحد نیستند، و البته شاید به چنین ائتلافی نیازی نداشته باشند.

اما شاید مهمترین مساله این باشد که چین و روسیه، بسیاری از تنش‌های خود را برطرف کرده اند تا بتوانند دشمنی شان را بر دشمن مشترک یعنی آمریکا متمرکز کنند. هر دو کشور درصدد مناسبات قوی‌تر با ایران برآمده اند. تهران و مسکو در سال ۲۰۱۵ متحدان نظامی در سوریه بودند. همچنین فروش تسلیحاتی چینی و روسیه از دیرباز توان نظامی ایران را تقویت و روابط اقتصادی و دیپلماتیک به تهران در کاستن از تاثیر تحریم‌های بین المللی کمک کرده است.

بلومبرگ در ادامه آورد: ایران و چین روابط دیرینه خود را از طریق یک سند راهبردی ۲۵ ساله که در سال ۲۰۲۱ امضا شد، رسمیت بخشیدند. روابط ایران و روسیه، اما قابل توجه‌تر است.

روس‌ها به ایران با برنامه ماهواره‌ای کمک می‌کنند و دسترسی ترجیحی تهران به ذخایر غلات را فراهم می‌کنند.

جیک سالیوان مشاور امنیت ملی آمریکا گفت این همگرایی روسیه و ایران، مساله‌ای است که سراسر جهان باید به آن به عنوان یک تهدید عمیق نظر کنند.

بلومبرگ افزود:درک منطق این همکاری آسانی است. هر سه قدرت درصدد حفظ و محافظت از سیستم‌های سیاسی غیرلیبرال هستند، آمریکا را از همسایگی جغرافیایی شان بیرون می‌رانند و نظم پس از جنگ سرد را که تحت سلطه واشنگتن است، پس می‌زنند؛ و در حالی که مسکو، تهران و پکن مشتاق به جنگیدن در نبرد‌های یکدیگر نیستند، اما مطمئنا متوجه این مساله هستند که زمانی که پای به چالش کشیدن یک ابرقدرت به میان می‌آید، در شمار نیروها، قدرت خاصی وجود دارد و می‌توانند قدرت آمریکا را در چندین جبهه به طور همزمان تحت فشار قرار دهند.