به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: سه فصل قبل که پرسپولیس قهرمان شد، لیگ درست و درمانی نداشتیم.
مدام در لیگ، وقفه افتاد و همه در تب و تاب لغو فصل بودند، اما در آن شرایط، پرسپولیس با فاصله امتیازی بسیار زیاد، قهرمان شد.
در فصل بعد از آن، پرسپولیس با مدیریت جعفر سمیعی قهرمانی را تکرار کرد و برای پنجمین بار، پرچم سرخ روی قله فوتبال ایران کاشته شد. اتفاقی که بعید است برای باشگاه دیگری به این زودی رقم بخورد.
در اولین گام از این فصل، تیم پرستاره پرسپولیس متوقف شد و همه را متعجب کرد. اصلاً قابل باور نیست سرخپوشان با آن همه ادعا و آن همه ستاره نتوانستند به بیش از یک امتیاز برسند و بدتر اینکه حتی گلی را رقم بزنند.
حالا برای این بازی، میتوان به تأخیر در ورود مهاجم خارجی یا بیدقتی مهاجمان داخلی در گل کردن موقعیتها اشاره کرد. برای چند بازی بعدی هم حتماً توجیه و بهانهای وجود دارد، اما تا چه زمانی این روند ادامه پیدا میکند؟ یک بار هم باید در مورد عملکرد سرمربی تیم صحبت کنیم.
کسی که نتوانست با آن همه بازیکن گرانقیمت، تاثیری بر نتیجه بگذارد و تیمش برابر ذوبآهن ۱۰ نفره، به تساوی رسید.
زمان، بهترین قاضی برای کارنامه یحیی گلمحمدی است.