همه دغدغه‌های ملوان و یارانش

به گزارش مجله خبری نگار/ایران ورزشی: بازگشت ملوان به لیگ برتر فوتبال ایران پس از ۶‌سال دوری این تیم گیلانی از این لیگ، با‌وجود شیرینی‌هایش این سؤال توأم با دغدغه را هم در‌بر دارد که «قو»‌ی سپید و پرطرفدار انزلی برای چنین رجعتی تا چه حد مهیا است.

ملوان در پیکار‌های فصل پیش لیگ دسته اول فوتبال کشور با جمع‌آوری ۷۱ امتیاز در ۳۴ بازی و با یک پوئن برتری بر مس کرمان به قهرمانی رسید و همراه با مسی‌ها راهی لیگ برتر شد.

با این حال ۴۵ روز پس از آن توفیق ویژه خیلی‌ها در انزلی می‌پرسند آیا توش و توان ملوان برای حضوری خوش در فصل ۱۴۰۲-۱۴۰۱ لیگ برتر کشور که از ۲۱ مرداد شروع می‌شود، به حد کفایت می‌رسد و یا ملوان باز هم سقوط تلخ را به «لیگ یک» تجربه خواهد کرد. لیگی که کسب موفقیت در آن بی‌گمان بسیار سخت‌تر از لیگ برتر و مسابقات آن به غایت سنگین‌تر و فرسایشی‌تر است.

این تیم راحت‌الحلقوم نیست

مسأله فقط جذب یا عدم استخدام بازیکنانی در اندازه‌های لیگ برتر توسط ملوان نیست، ولی در این زمینه خاص هم این تیم هفته‌های اخیر که نقل و انتقال‌های تابستانی دایر بوده، هیچ خرید دانه‌درشتی نداشته است، شاید دلگرمی مازیار زارع که فصل پیش با توان و تجربه‌ای فزون‌تر از گذشته ملوان را از گرداب‌های متعدد موجود «لیگ یک» عبور داد و تیمش فقط متحمل ۳ شکست شد، به این نکته باشد که شماری از مردان ملوان چنان پخته و فنی و چشم‌نواز بازی کردند که ناظران به این نتیجه رسیدند این تیم در لیگ برتر هم یک راحت‌الحلقوم و حریفی کوچک برای سایر تیم‌ها نخواهد بود.

اشاره و امید دوستداران پرشمار ملوان در این ارتباط به امثال محمد‌صادق بارانی، مهدی مؤمنی، پوریا غلامی، محمد رستمی، مهران احمدی، سجاد بازیگر و البته حمید کاظمی است که نفر آخر برای دومین فصل متوالی بیشترین و حساس‌ترین گل‌ها را برای ملوان زد و شمار گل‌های ۳ امتیازی‌اش که برد‌های یک-صفر ارزشمندی را نصیب این تیم کرد، اصلاً کم نبود.

رویارویی با افعی‌شده‌ها

با این حال درخشش در لیگ برتر مقوله‌ای به کلی متفاوت با ابراز وجود در «لیگ یک» است و هویت مخصوص به خود را می‌خواهد و تا زمانی که یک تیم مشخصه‌های لیگ برتر و الزامات آن را نداشته باشد بیش از هر چیزی به رجعتی سریع به جایگاه قبلی‌اش نزدیک خواهد بود تا صعود از پله‌های ترقی در لیگ برتر که زبان و فرهنگ خاص خود را دارد. به همین دلیل است که هواداران ملوان این روز‌ها نگران آن هستند که این تیم دوست داشتنی خطه گیلان نتواند خودش را در لیگ برتر حفظ کند و مثل برخی موارد مشابه با خویش فقط میهمان یک فصلی لیگی باشد که دوره بیست و دوم آن ۳۵ روز دیگر به راه می‌افتد و ملوان را روبه‌روی تیم‌هایی قرار می‌دهد که در سال‌های غیبت آن‌ها در این لیگ آنقدر مار خورده‌اند که افعی شده‌اند و بسیار با تجربه‌تر از ملوان عمل می‌کنند.

گریز از نابودی

پژمان نوری که دو سالی است در یک هیأت تازه و در قالب مدیرعامل به ملوان خدمت می‌کند، آنقدر در این راستا کوشید که این تیم در پیکار‌های لیگ دسته اول هم یک بحران مالی بزرگ را تجربه نکرد و هم دوست و همراه قدیمی‌اش (مازیار زارع) را قانع ساخت که مثل زمان بازیگری‌شان هر موقع به بن‌بست بخورند، یکدیگر را دارند تا به هم تکیه و مشکلات موجود را توأمان حل کنند و اجازه ندهند که تیم پرطرفدار گیلانی در دست انداز‌های لیگ به سوی نابودی برود.

در این آشفته بازار

با وجود این در آشفته بازار مالی فعلی فوتبال ایران که باشگاه‌های متمول‌تر ریخت و پاش‌های بزرگ می‌کنند و با قیمت‌هایی نجومی بازیکنانی تازه و مؤثر برای خود می‌آورند همیشه این احتمال وجود دارد که تیم‌های فاقد بنیه مالی قوی‌تر آب در هاون بکوبند و چوب نداشتن این گونه پول‌های بزرگ را بخورند. این نکته‌ای است که زارع و نوری باید در روز‌های کم شمار باقی مانده تا فصل جدید لیگ به آن بیندیشند و برای آن راهکاری بیابند و تیمی را ببندند که واقعاً در اندازه‌های این لیگ باشد و یک عمر پشیمانی برایشان بر جای نماند.