به گزارش مجله خبری نگار/خبرآنلاین: نمیدانم اسمش را چه چیزی میشود گذاشت؟ اصلا در ورزش این مملکت کسی هست که یقه مدیران را بگیرد؟ پس از پناهنده شدن یکتا جمالی به آلمان شاید اگر در هر کجای دنیا بود رییس یک فدراسیون اگر استعفا نمیداد حداقل خیلی شفاف میآمد و یک عذرخواهی ساده میکرد. مدیران ورزشی ما یاد گرفته اند که در مواقع بحران باید روزه سکوت گرفت تا آبها از آسیاب بیفتد.
یاد دو – سه سال پیش میافتم. بعد از مجمع فدراسیون وزنه برداری. همین موقعها بود. خیلی از ملی پوشان به سرکردگی علی هاشمی مقابل ورودی فدراسیون دایره ایستاده بودند و یک دست و یک پا روی هوا و کردی رقصیدن! این خوشحالی برای دوباره رییس شدن شما بود! چقدر از آن زمان گذشته است که حالا خیلی از آنهایی که آن روز پا به زمین میکوبیدند شده اند مخالف شما؟ اعتصاب میکنند و میزنند زیر میز و میگویند: «ما دیگر نیستیم.» چه کرده اید با همه حامیانتان و گمان نمیکنید که دیگر وقت رفتن است آقای رییس بازنشسته؟
انصافا بیاید همین امروز با جمعی از خبرنگاران راهی فدراسیون وزنه برداری شویم تا دانه به دانه کمبود امکاناتی که ورزشکاران گفته اند را به شما نشان بدهیم. البته بعید است که بی خبر باشید، اما ...
آقای علی مرادی قطع شدن آب مجموعه به شما ربطی ندارد، اما میشود شفاف سازی کنید که فدراسیون چقدر به مجموعه بدهی دارد؟
شما میدانید که لامپهای دستشوییهای خوابگاه فدراسیون یکی در میان خراب هستند و خیلی از آنها قفل ندارند؟! خیلی زشت است که قهرمان جهان و المپیک ایران برود دستتشویی و مدام نگران این باشد کسی در را باز نکند. خیلی زشت است که قهرمان المپیک ایران با یک دست شلنگ را نگه دارد و با یک دست دیگر در دستشویی را. شما نرفتید تا همه ورزشکاران با هم بروند. شما بمانید و برای میلههای خالی ریاست کنید، اما کاری که قهرمانهای وزنه برداری ایران کردند به اندازه یک قهرمانی جهان ارزش داشت!