به گزارش مجله خبری نگار،پیام حکایت این است که اگر تصمیم گرفتید به کسی نیکی کنید حتما برای آن مرزی مشخص کنید تا طرف مقابل ظرفیت خود را از دست ندهد.
۱- انسانها دو دسته اند:
دسته اول: وقتی به آنها خوبی میکنید قدرشناسی میکنند و دوست دارند هر طور که شده خوبی شما را جبران کنند. با خوبی کردن به این دسته، روز به روز مهر و محبت در میان شما بیشتر میشود و از دل و جان یکدیگر را دوست خواهید داشت.
دسته دوم: افراد پر توقعی هستند که وقتی شما به آنها خوبی میکنید نه تنها قدردانی و سپاسگزاری نمیکنند بلکه این کار را وظیفه تان میدانند! و با هر خوبیای که به این دسته افراد میکنید، توقع اینها بیشتر و انتظاراتشان از شما بیشتر میشود. هیچ گاه از کسی راضی نمیشوند. دوست دارند بقیه همیشه در خدمت اینان باشند.
این ضرب المثل درباره افراد دسته دوم است! اینان نادانهایی هستند که خوبی کردن بهشان وقتی زیاد شود، خیال و توهم برشان میدارد و جسارت و گستاخی شان بیشتر میشود!
۲- یعنی خوبی و نیکی کردن و لطف زیادی به شخص نادان نتیجه عکس میدهد؛ چرا که او پر توقع میشود و حتی ممکن است احترام شما را هم نگه ندارد. پس باید در حد تعادل با فرد نادان رفتار کرد که مبادا از رفتارمان سوء استفاده کند.