به گزارش مجله خبری-سبک زندگی نگار به نقل از آیای، ارتش ایالات متحده در اقدامی انقلابی برای انجام عملیات لجستیکی خود و به منظور تقویت قدرت عملیاتی خود اکنون تأیید کرده است که به تحقق هدف و برنامه خود برای توسعه سوخت جت از هوای رقیق نزدیکتر شده است.
نیروی هوایی ایالات متحده در یک بیانیه مطبوعاتی ادعا کرد که یک گام به دسترسی به سوخت در هر زمان و هر نقطه از کره زمین بدون اتکا به تانکرهای سوختی نزدیک شده است.
همه میدانیم که ارتشهای دنیا به ویژه ارتش ایالات متحده از بزرگترین مصرفکنندگان سوختهای فسیلی هستند و در حال حاضر در حال تمرکز بر انرژی هستهای هستند تا نیازهای انرژی خود را به شیوهای سبزتر و در نتیجه پاکتر برآورده کنند.
سوخت جت گونهای سوخت هواپیما است که برای هواگردهای دارای موتور توربینی مانند هواپیماهای توربوجت، توربوفن و توربوپراپ و بالگردهای توربوشفت از آن استفاده میکنند.
موتورهای توربینی بهطور کلی توانایی کاربرد سوختهای نفتی متنوعی را دارند، اما همه گونههای سوخت جت امروزی گونههایی از نفت سفید هستند که خلوص بالایی داشته و افزودنیهایی برای جلوگیری از خوردگی، زنگ زدن، انجماد در دمای پایین یا اشتعال در دمای بالا، به آنها اضافه شده است.
سوخت مناسب جت بایستی دمای اشتعال بالایی داشته باشد، رسوب نکرده و ایجاد زنگزدگی نکند، ارزش حرارتی بالایی داشته، ترابری و کار با آن ایمن باشد، به بخشهای داغ توربین موتور آسیب نرساند و در هوای سرد نیز به خوبی جریان پیدا کند.
اکنون نیروی هوایی ایالات متحده در حال کار بر روی روشهای جایگزین برای تولید سوخت هواپیماهای خود است و در این راستا با شرکتی به نام "توئلو" (Twelve) همکاری کرده است.
این شرکت که برآمده از دانشگاه "استنفورد" است، از دگرگونی کربن برای تولید سوخت از کربن دی اکسید موجود در هوا استفاده میکند.
این مفهوم تقریباً یک قرن قدمت دارد و در واقع میتوان آن را در کتابهای درسی شیمی با عنوان "سنتز فیشر-تروپش" یافت که در آن کربن مونوکسید و هیدروژن در دماهای بالا، هیدروکربنهای مایع تولید میکنند که میتوانند در حضور یک کاتالیزور به عنوان سوخت استفاده شوند.
"فرآیند فیشر–تروپش" (Fischer–Tropsch process) یا "سنتز فیشر–تروپش" مجموعهای از واکنشهای شیمیایی است که طی آن گاز کربن مونواکسید در واکنش با گاز هیدروژن مجموعهای از هیدروکربنها را ایجاد میکند. این روش در تولید سوختهای سنتزی از مواد طبیعی، چون زغالسنگ، گاز طبیعی، پسماندهای گیاهی و مواد روانکننده کاربرد دارد. این فرآیند به طور مشترک توسط "فرانس فیشر" و "هانس تروپش" در سال ۱۹۲۳ و در آلمان کشف شد. برای تولید سوخت سنتزی سه مرحله کلی نیاز است: تهیه گاز سنتز، سنتز فیشر- تروپش، جداسازی و بهبود کیفیت محصولات مورد نیاز.
این فرآیند که به عنوان سوخت مصنوعی شناخته میشود، به صورت گسترده توسط آلمان در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت و حتی امروزه توسط ارتش ایالات متحده برای ترکیب سوختهای نفتی استفاده میشود.
بر اساس این بیانیه مطبوعاتی، ارتش ایالات متحده اجازه میدهد تا حداکثر ۵۰ درصد از سوخت مصنوعی را در عملیاتهای خود ترکیب کند.
سوخت مصنوعی تولید شده توسط شرکت "توئلو" نیز در حال آزمایش است. اگرچه انتظار میرود این آزمایش تا پایان سال جاری ادامه داشته باشد و پس از آن گزارش مفصلی از یافتهها تهیه و منتشر شود، اما نیروی هوایی ایالات متحده مشتاق است همزمان با آن، مرحله بعدی را که شامل افزایش مقیاس این فناوری است، پیش ببرد.
شرکت "توئلو" میگوید که از نوع جدیدی از کاتالیزور برای ایجاد سوخت مصنوعی خود موسوم به "ای-جت" (E-jet) استفاده میکند و برخلاف سایر فرآیندهایی که برای این امر به سوختهای فسیلی متکی هستند، این شرکت از انرژیهای تجدیدپذیر استفاده میکند تا اطمینان حاصل کند که فرآیند آن خالی از انتشار کربن است.
این شرکت همچنین ادعا میکند که سوخت مصنوعی آن نسبت به سوخت نفتی پاکتر است و آلایندههای کمتری دارد.
در حالی که نیروی هوایی ایالات متحده در حال حاضر از سوخت تجاری استفاده میکند و برای انتقال سوخت به هواپیماهای خود به وسایل نقلیه زمینی، آبی و هوایی متکی است، با استفاده از فناوری شرکت "توئلو" میتواند بدون نیاز به حضور سوخت در محل، سوخت جتها را در هر مکانی تولید کند.
کارشناسان میگویند، انتظار میرود این تلاش نه تنها استفاده از سوخت را در حمل و نقل هوایی بهینه میکند، بلکه بار لجستیکی را که برای حمل و نقل آن نیاز است، کاهش میدهد.
در این بیانیه مطبوعاتی آمده است که این فناوری همچنین میتواند در مناطق خشک که آب کمیاب است نیز به کار گرفته شود و حتی هوا نیز منبعی برای آن باشد.
اگر همهچیز طبق برنامه پیش برود، نیروی هوایی ایالات متحده خواهد توانست از شر تانکرهای بزرگ جمل سوخت برای جتهای خود خلاص شود.