احساس گرسنگی ساده می‌تواند برای کند کردن روند پیری کافی باشد.

به گزارش مجله خبری نگار،مگس‌های میوه‌ای که فریب احساس گرسنگی را می‌خورند، حتی وقتی کالری زیادی مصرف می‌کنند، عمر طولانی‌تری دارند. مطالعه‌ای که اخیراً توسط محققان دانشگاه میشیگان در ایالات متحده انجام شده است، نشان می‌دهد که احساس گرسنگی سیری‌ناپذیر می‌تواند اثرات جوان‌کننده روزه‌داری متناوب را تحریک کند. در واقع، این حیوانات واقعاً مجبور به روزه گرفتن نیستند. این مطالعه در مجله Science منتشر شده است.

اسکات پلچر، فیزیولوژیست، می‌گوید: «ما به نوعی اثرات افزایش طول عمر ناشی از محدودیت غذایی را از تمام دستکاری‌های غذایی که محققان سال‌ها روی آن کار کرده‌اند، جدا کرده‌ایم تا بگوییم که غیرضروری هستند.» «این تصور که غذای کافی وجود ندارد، کافی است.»

روزه‌داری متناوب در سال‌های اخیر به یک مد غذایی محبوب تبدیل شده است، اگرچه شواهد حمایت‌کننده از فواید آن در حال حاضر محدود است و عمدتاً مبتنی بر مطالعات حیوانی است.

تحقیقات روی مگس‌های میوه (Drosophila melanogaster) و جوندگان نشان می‌دهد که محدودیت کالری ممکن است طول عمر را افزایش داده و سلامت را بهبود بخشد. با این حال، هنوز در مراحل اولیه هستیم و تحقیقات بسیار بیشتری قبل از اینکه یافته‌ها به انسان تعمیم داده شوند، مورد نیاز است، به ویژه از آنجایی که برخی مطالعات نتایج متناقضی داشته‌اند یا حتی خطرات بالقوه‌ای را شناسایی کرده‌اند.

برای بررسی بیشتر مکانیسم‌های مولکولی گرسنگی، محققان دوباره به مگس میوه‌ی معمولی روی آوردند.

در گذشته، مطالعات روی مگس‌های میوه به دانشمندان کمک کرد تا سیگنال‌های عصبی متعددی از گرسنگی و سیری را در مغز شناسایی کنند. این موجودات ۷۵ درصد از ژن‌های مرتبط با بیماری را با ما به اشتراک دارند و متابولیسم و ​​مغز آنها شباهت‌های مفیدی با پستانداران دارد.

اسید‌های آمینه شاخه‌دار (BCAAs) مواد مغذی ضروری هستند که به نظر می‌رسد هنگام مصرف، باعث ایجاد سیری در مگس‌ها می‌شوند. بنابراین، مصرف بیشتر BCAAs گرسنگی را کاهش می‌دهد.

برای فهمیدن اینکه چگونه این امر ممکن است بر پیری تأثیر بگذارد، محققان با دادن میان وعده‌هایی با BCAA کم، مگس‌های میوه را گرسنه نگه داشتند.

گرسنگی آنها با توجه به تعداد حشراتی که چند ساعت پس از خوردن میان وعده از بوفه غذا خورده بودند، اندازه‌گیری شد.

مگس‌هایی که به آنها میان وعده‌ای با BCAA کم داده شده بود، در بوفه بعدی غذای بیشتری خوردند. آنها همچنین غذا‌های پرپروتئین را به غذا‌های پرکربوهیدرات ترجیح دادند - نشانه اینکه مگس‌ها بر اساس نیاز و نه هوس، گرسنگی را ترجیح می‌دادند؛ بنابراین محققان مستقیماً به سراغ منبع رفتند. وقتی تیم مستقیماً نورون‌هایی را در مگس‌های میوه که پاسخ گرسنگی را تحریک می‌کنند فعال کرد، دریافتند که این مگس‌های تحریک‌شده با گرسنگی نیز عمر طولانی‌تری دارند.

«بنابراین» پلچر و همکارانش می‌نویسند، «حالت انگیزشی گرسنگی به خودی خود، نه در دسترس بودن یا ویژگی‌های انرژی‌زای رژیم غذایی، ممکن است پیری را کند کند.»

آزمایش‌های بیشتر نشان داد که کاهش مقدار اسید‌های آمینه شاخه‌دار در رژیم غذایی مگس‌ها همچنین باعث می‌شود نورون‌های گرسنه آنها پروتئین‌های جانبی اصلاح‌شده‌ای به نام هیستون تولید کنند که به DNA متصل می‌شوند و به تنظیم فعالیت ژن کمک می‌کنند. محققان معتقدند که این هیستون‌های اصلاح‌شده ممکن است ارتباط بین رژیم غذایی، پاسخ گرسنگی و پیری باشند. جالب توجه است که مطالعات قبلی افزایش سطح هیستون را با افزایش طول عمر مرتبط دانسته‌اند.

با توجه به یافته‌هایشان، محققان معتقدند که گرسنگی مزمن ممکن است یک پاسخ تطبیقی ​​باشد که «با واسطه‌ی تغییرات پروتئین‌های هیستون در مدار‌های عصبی گسسته که پیری را کند می‌کنند» ایجاد می‌شود.

این یافته‌ها ممکن است به توضیح این موضوع کمک کند که چرا رژیم‌های غذایی کم BCAA برای سلامتی ما مفید هستند. آنها ممکن است مواد مغذی کافی را بدون سرکوب کامل سیگنال‌های گرسنگی در مغز، برای بدن فراهم کنند.

البته، این ایده نیاز به آزمایش‌های بسیار بیشتری دارد. یک مطالعه‌ی واحد روی مگس‌های میوه کافی نیست.

در حال حاضر، محققان علاقه‌مندند دریابند که آیا سلامت مگس‌های میوه با خوردن برای لذت و همچنین از روی ناچاری مرتبط است یا خیر.