به گزارش مجله خبری نگار، یک مطالعه چند مرکزی اخیر نشان داد که استفاده از دستگاه احیای خارج از بدن (ECLS) در درمان شوک کاردیوژنیک پس از انفارکتوس حاد میوکارد، تأثیر قابل توجهی بر مرگ و میر بیمار ندارد.
گزارش این مطالعه در وبسایت مجله پزشکی نیوانگلند منتشر شده است.
این مطالعه شامل ۴۲۰ بیمار بود که ۴۱۷ نفر از آنها تحت تجزیه و تحلیل نهایی قرار گرفتند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند: یک گروه ECLS زودهنگام را همراه با درمان پزشکی مرسوم (گروه ECLS) دریافت کردند، در حالی که گروه دیگر تنها درمان پزشکی مرسوم (گروه کنترل) را دریافت کردند. پیامد اولیه، مرگ به هر علتی در عرض ۳۰ روز بود. عوارض جانبی، از جمله خونریزی، سکته مغزی و عوارض عروقی محیطی که نیاز به مداخله داشتند، نیز مورد مطالعه قرار گرفتند.
نتایج مطالعه نشان داد که در ۳۰ روز، مرگ به هر دلیلی در ۴۷.۸ ٪ از بیماران گروه ECLS و ۴۹.۰ ٪ از بیماران گروه کنترل رخ داده است. تفاوت آماری معنیداری بین دو گروه وجود نداشت. میانگین مدت زمان تهویه مکانیکی در گروه ECLS در مقایسه با گروه کنترل کمی طولانیتر بود (۷ روز در مقابل ۵ روز).
با این حال، تفاوتهای قابل توجهی در عوارض جانبی مشاهده شد. بیمارانی که ECLS دریافت میکردند، در مقایسه با گروه کنترل، خطر خونریزی (۲۳.۴٪ در مقابل ۹.۶٪) و عوارض عروقی محیطی (۱۱.۰٪ در مقابل ۳.۸٪) بیشتری داشتند.
بنابراین، بر اساس این نتایج، میتوان نتیجه گرفت که در میان بیماران مبتلا به انفارکتوس حاد میوکارد که با شوک کاردیوژنیک پیچیده شدهاند و تحت عمل جراحی بازسازی عروق زودهنگام قرار گرفتهاند، استفاده از ECLS در مقایسه با درمانهای پزشکی مرسوم، خطر مرگ را کاهش نمیدهد. با این حال، باید توجه داشت که ECLS با خطر بیشتری از عوارض جانبی مانند خونریزی و عوارض عروقی همراه است.