به گزارش مجله خبری نگار، این نوع برنج به دلیل رنگ تیره و غنیبودن از آنتیاکسیدانهای قوی مانند آنتوسیانینها، مواد معدنی نظیر آهن، روی و سلنیوم، و ویتامینهای گروه B، یکی از مغذیترین غلات شناخته میشود.
برنج سیاه، برخلاف برنج سفید، لایه سبوسش حفظ میشود و حاوی بیش از ۸۰٪ ترکیبات زیستفعال است.
این برنج سرشار از:
آنتیاکسیدانها (بهویژه آنتوسیانینها مثل cyanidin-۳-glucoside)
اسیدهای چرب مفید (اولئیک و لینولئیک)
مواد معدنی مهم مثل روی، آهن، سلنیوم
ویتامینهای گروه B، ویتامین E و β-کاروتن است.
جوانهزدن آن باعث افزایش GABA میشود که برای آرامش اعصاب مفید است.

ترکیبات برنج سیاه باعث:
مهار آنزیمهای هضمکننده کربوهیدرات.
کاهش جذب قند در روده.
افزایش حساسیت به انسولین
میشوند.
در حیوانات دیابتی، مصرف عصاره برنج سیاه باعث تنظیم بهتر قند خون شده است.
آنتوسیانینها جذب کلسترول را کاهش داده و دفع آن را افزایش میدهند.
در مدلهای حیوانی، مصرف برنج سیاه موجب کاهش حدود ۲۲٪ در LDL شده است.
همچنین فعالیت آنزیم آنتیاکسیدانی SOD را بالا میبرد و از اکسیداسیون چربیها جلوگیری میکند.
آنتوسیانینهای موجود در سبوس برنج سیاه از سلولهای عصبی در برابر استرس اکسیداتیو محافظت میکنند (حتی در مدلهای آلزایمر).
در یک مطالعه، عصاره برنج سیاه باعث کاهش التهاب شدید ناشی از پروتئین اسپایک ویروس SARS-CoV-۲ شد.
همچنین ترکیبات آن خواص ضد متاستاز در سلولهای سرطانی نشان دادهاند.
جوانهزدن: افزایش GABA و فنولها
پالایش (سفید کردن): کاهش شدید آنتوسیانین (تا ۹۰٪)
پخت در فشار بالا یا حرارت زیاد: حفظ ایمنی میکروبی، اما کاهش بخشی از ترکیبات زیستفعال
تخمیر یا تابش UV: میتواند بخشی از مواد مفید را افزایش دهد.
افزودن آنتوسیانین به تنقلات اکسترود شده (افزایش ماندگاری)
استفاده در نان و پاستا → کاهش شاخص گلایسمی، افزایش فیبر و آنتیاکسیدان
مناسب برای محصولات بدون گلوتن و رنگهای طبیعی غذایی
شواهد انسانی هنوز محدود و کوتاهمدتاند.
عملکرد واقعی در بدن بهدلیل جذب پایین آنتوسیانینها ممکن است کمتر از مدلهای حیوانی باشد.
مشکلاتی مانند هزینه تولید بالا، نیاز زیاد به آب، و بازده پایین کشت، موانع گسترش جهانی آن هستند.
برنج سیاه یک غذای عملکردی غنی از ترکیبات ضدالتهاب، آنتیاکسیدانی و تنظیمکننده قند خون است که میتواند به سلامت قلب، مغز و متابولیسم کمک کند. با این حال، برای اثبات قطعی اثرات آن در انسان، نیاز به کارآزماییهای بالینی بلندمدت و استاندارد وجود دارد.
منبع:همشهری