به گزارش مجله خبری نگار، طبق گزارشی که در مجله Astrophysical Journal Letters منتشر شده است، تجزیه و تحلیل دادههای ثبت شده توسط چندین ابزار فضایی که توسط متخصصان ناسا انجام شده است، نشان میدهد که خورشید فعالیت خود را به طور قابل توجهی تغییر داده است. دانشمندان معتقدند که این روند میتواند منجر به افزایش رویدادهای مضر آب و هوای فضایی مانند طوفانهای خورشیدی، شرارهها و فورانهای تاج خورشیدی شود.
فعالیت خورشیدی مستقیماً بر میدانهای مغناطیسی تمام سیارات منظومه شمسی تأثیر میگذارد. با افزایش جریان ذرات باردار از خورشید، مگنتوسفرهایی که به عنوان سپر محافظ برای سیارات دارای هسته و میدان مغناطیسی، از جمله زمین، عمل میکنند، کوچک میشوند و توانایی آنها در دفع جریانهای پلاسما را محدود میکنند.
مشاهدات مستند از فعالیت خورشیدی از اوایل قرن هفدهم آغاز شد، زمانی که ستارهشناسان، از جمله گالیله، لکههای خورشیدی را مشاهده و تغییرات آنها را ثبت کردند. این مناطق تاریک و نسبتاً خنک روی سطح خورشید در اثر تمرکز خطوط میدان مغناطیسی ایجاد میشوند و اغلب با افزایش فعالیت خورشیدی مرتبط هستند. جالب توجه است که دوره بین سالهای ۱۶۴۵ تا ۱۷۱۵ و همچنین بین سالهای ۱۷۹۰ تا ۱۸۳۰ با کاهش غیرمعمول فعالیت خورشیدی مشخص شد که علت آن همچنان برای دانشمندان یک راز است.
نوسانات فعالیت خورشیدی
در مجموع، دانشمندان ناسا با توجه به تأثیر مستقیم تغییرات آب و هوای فضا بر فضاپیماها، ایمنی فضانوردان، ارتباطات رادیویی، GPS و حتی شبکههای برق زمین، همچنان به رصد تغییرات آن ادامه میدهند. دانشمندان کشف کردند که طی دو دهه و نیم قبل از سال ۲۰۰۸، خورشید کاهش قابل توجهی در تعداد لکههای خورشیدی و سرعت بادهای خورشیدی تجربه کرده است، که آنها را به این باور رسانده است که فعالیت خورشیدی به پایینترین نقطه خود در تاریخ رسیده است، که احتمالاً نشاندهنده آغاز یک دوره جدید از کاهش طولانی مدت است. با این حال، این روند نزولی بعداً معکوس شد، زیرا سرعت بادهای خورشیدی شروع به تثبیت کرد، در حالی که پارامترهای پلاسما و میدان مغناطیسی از آن زمان به طور پیوسته افزایش یافتهاند.