دانستن اینکه آنوریسم دارید ممکن است خطر ابتلا به اختلالات روانی را افزایش دهد

به گزارش مجله خبری نگار،افراد مبتلا به آنوریسم (مناطق ضعیف شده در رگ‌های خونی مغز) نسبت به همسالان خود که آنوریسم نداشتند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به بیماری روانی بودند. بر اساس مطالعه‌ای که در مجله سکته مغزی منتشر شد، این خطر در بیماران زیر ۴۰ سال بیشترین میزان را داشت.

آنوریسم داخل جمجمه‌ای پاره نشده زمانی رخ می‌دهد که دیواره رگ خونی در مغز ضعیف و برآمده شود و خطر بالقوه پارگی در آینده و خونریزی تهدیدکننده زندگی در مغز را ایجاد کند.

نا-ری یانگ، یکی از نویسندگان این مطالعه از مرکز پزشکی دانشگاه او‌ها وومنز در سئول، کره جنوبی، می‌گوید: «به عنوان یک جراح مغز و اعصاب که آنوریسم‌های مغزی را درمان می‌کند، اغلب افرادی را می‌بینم که نمی‌توانند تحت عمل جراحی قرار گیرند، اما قبل از هر اسکن یا آزمایش غربالگری برای نظارت بر وضعیت خود، ترس و/یا اضطراب در مورد وضعیت خود را تجربه می‌کنند.»

حتی وقتی پزشکان معتقدند که تحت نظر گرفتن بیمار بهترین درمان برای آنوریسم است تا جراحی، باز هم نگران احتمال بسیار کم ابتلا به خونریزی مغزی کشنده هستند.

یانگ گفت: «این مطالعه به‌طور خاص برای بررسی آنوریسم‌های مغزی که به اندازه کافی کوچک بودند که نیازی به درمان نداشتند و احتمال پارگی آنها کم بود، طراحی نشده بود. ما تمام آنوریسم‌های مغزی تشخیص داده شده و درمان نشده‌ای را که پیگیری شده بودند، در نظر گرفتیم.» «یکی از دلایل عدم درمان و فقط پیگیری می‌تواند این باشد که آنوریسم کوچک بوده و احتمال پارگی آن بعید است و درمان را غیرضروری می‌کند. با این حال، این تصمیم احتمالاً بر اساس شرایط مختلفی، از جمله سلامت کلی بیمار، گرفته می‌شود و چنین دلایل خاصی در این گروه مطالعه لحاظ نشده است.»

در حالی که مطالعات دیگر الگو‌های استرس و اضطراب را در بیمارانی که با تشخیص آنوریسم زندگی می‌کنند، مشاهده کرده‌اند، محققان گفتند که این یکی از اولین مطالعات بزرگی است که خطر مشکلات سلامت روان را پس از تشخیص آنوریسم ارزیابی می‌کند.

در مطالعه جدید، محققان داده‌های پایگاه داده ملی اطلاعات سلامت در کره جنوبی را بررسی کردند که شامل بیش از ۲۰ سال (از ۲۰۰۴ تا ۲۰۲۴) داده‌های سلامت بیش از ۸۵۰۰۰ نفر است که در بیمارستان‌ها، کلینیک‌ها و داروخانه‌های سراسر کشور تحت مراقبت بوده‌اند. این پایگاه داده یکی از بزرگترین و جامع‌ترین پایگاه‌های داده اطلاعات سلامت در جهان است.

بیش از شش ماه پس از تشخیص آنوریسم، محققان تعداد افرادی را که به یک اختلال سلامت روان مانند اضطراب، استرس، افسردگی، اختلال دوقطبی، اختلالات خوردن، بی‌خوابی و سوءمصرف مواد مبتلا شدند، مقایسه کردند. سپس این موارد را با میزان تشخیص‌های سلامت روان در میان بزرگسالان مشابه بدون آنوریسم که به دلیل عفونت تنفسی فوقانی تحت درمان قرار گرفته بودند، مقایسه کردند.

این تجزیه و تحلیل طی ۱۰ سال انجام شد و نشان داد که در مقایسه با افراد بدون آنوریسم:

افراد مبتلا به آنوریسم، ۱۰ درصد بیشتر احتمال دارد که به اختلالات سلامت روان مبتلا شوند.

خطر ابتلا به اختلالات روانی به ویژه در افراد مبتلا به آنوریسم زیر ۴۰ سال بیشتر بود.

در مواردی که روانپزشک اختلال روانی را تشخیص داده بود، این تفاوت حتی بیشتر بود و افزایش سه برابری خطر را نشان می‌داد.

یانگ گفت: «یافته‌های ما در مورد میزان بالاتر مشکلات شدید سلامت روان در جوانان مبتلا به آنوریسم، بار روانی قابل توجه این گروه از بیماران را برجسته می‌کند، که ممکن است در حال حاضر با عوامل استرس‌زای دیگری در زندگی خود، مانند ایجاد شغل و/یا بزرگ کردن فرزندان، رو‌به‌رو باشند.» «این افزایش میزان مشکلات سلامت روان نشان می‌دهد که جوانان ممکن است به طور ویژه آسیب‌پذیر باشند و نیاز به حمایت و مداخلات هدفمند سلامت روان برای این گروه سنی را برجسته می‌کند. این شامل ارائه توضیحات روشن و متناسب‌سازی تصمیمات درمانی با فرد است.»

آنوریسم ممکن است زمانی تشخیص داده شود که فرد برای ارزیابی علائم عصبی (مانند سردرد یا تغییرات بینایی) تصویربرداری (مانند سی تی اسکن یا‌ام آر آی) انجام می‌دهد، یا ممکن است به طور تصادفی هنگام تصویربرداری برای مشکل دیگری کشف شود.

محدودیت‌های این مطالعه شامل این است که این تجزیه و تحلیل بر اساس کد‌های تشخیصی و تجویزی در یک پایگاه داده ملی انجام شده است، که ممکن است دقیق نباشد و منعکس کننده تفاوت‌های ظریف مراقبت از بیمار و شرایط سلامت روان او نباشد. علاوه بر این، اندازه و محل خاص آنوریسم‌ها در نظر گرفته نشده است.

این طرح مطالعه، ارتباط احتمالی بین تشخیص آنوریسم و پیامد‌های سلامت روان متعاقب آن را برجسته می‌کند، اما نمی‌تواند رابطه علیتی را اثبات کند. جمعیت مورد مطالعه از کره جنوبی بودند، بنابراین نتایج ممکن است نماینده جمعیت سایر کشور‌ها نباشد.