ویدیو‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی جذاب‌تر می‌شوند و خلاقیت در هالیوود را متحول می‌کنند

به گزارش مجله خبری نگار-نیویورک: ویدیو‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی که زمانی دارای نقص‌هایی مانند دست‌های شش انگشتی یا چهره‌های تحریف‌شده بودند، اکنون قانع‌کننده‌تر می‌شوند. این ویدیو‌ها چنان برای هالیوود، هنرمندان و تبلیغ‌کنندگان جذاب هستند که اکنون پایه‌های خلاقیت را تضعیف می‌کنند.

برای سنجش پیشرفت ویدیو‌های تولید شده توسط هوش مصنوعی، کافی است کلیپی از ویل اسمیت را در حال خوردن اسپاگتی تماشا کنید. از سال ۲۰۲۳، این صحنه کاملاً بدیع و کلیشه‌ای به یک معیار فناوری برای این صنعت تبدیل شده است.

دو سال پیش، این بازیگر در این کلیپ تار به نظر می‌رسید، چشمانش خیلی از هم فاصله داشتند، پیشانی‌اش خیلی برجسته بود و حرکاتش تند و تیز بود، آنقدر که اسپاگتی حتی به دهانش هم نمی‌رسید.

نسخه جدیدی از این ویدیو که توسط یکی از کاربران پلتفرم Veo ۳ گوگل منتشر شده، هیچ اشکال قابل توجهی را نشان نمی‌دهد.

الیزابت استریکلر، استاد دانشگاه ایالتی جورجیا، می‌گوید: «هر هفته یک مدل جدید وجود دارد که از مدل قبلی شگفت‌انگیزتر است.»

با عرضه‌ی Dream Machine از Luma Labs در ژوئن ۲۰۲۴، Sora از OpenAI (دسامبر)، Gen-۴ از Runway AI (مارس) و View۳ (مه)، این صنعت تنها در عرض چند ماه به نقاط عطف قابل توجهی دست یافته است.

Runway قرارداد‌هایی با Lionsgate و AMC Networks امضا کرده است.

در میان کاربرد‌های بالقوه، مایکل برنز، معاون رئیس لاینزگیت، با مجله نیویورک در مورد احتمال تولید یک نسخه انیمیشن خانوادگی از فیلم‌های موجود، مانند فیلم‌های جان ویک یا بازی‌های گرسنگی، به جای یک پروژه کاملاً جدید، بحث کرد.

جیمی آمفرسون، مدیر خلاق Runway، می‌گوید: «بعضی افراد از آن برای استوری‌بورد یا تصویرسازی استفاده می‌کنند، در حالی که برخی دیگر از آن برای جلوه‌های ویژه یا موارد اضافی استفاده می‌کنند.»

مایکل برنز مثالی از سناریویی می‌زند که در آن «یک استودیو باید تصمیم بگیرد که آیا آن را فیلمبرداری کند یا خیر.» او می‌گوید: «برای گرفتن این تصمیم، آنها می‌توانند یک کلیپ ۱۰ ثانیه‌ای تولید کنند که ۱۰ هزار سرباز را در کولاک نشان می‌دهد»، در حالی که همین صحنه قبلاً میلیون‌ها دلار هزینه داشته است.

در ماه اکتبر، اولین فیلم بلند هوش مصنوعی با عنوان «جایی که ربات‌ها رشد می‌کنند» اکران شد، اما این فیلم انیمیشن بود و هیچ صحنه واقعی یا صحنه زنده‌ای نداشت.

الخاندرو ماتامالا اورتیز، یکی از بنیانگذاران Runway، این فرمول را نه به عنوان یک هدف نهایی، بلکه «راهی برای اثبات امکان‌پذیر بودن آن» می‌داند.

- مقاومت -

با این حال، برخی این بازار را امیدوارکننده می‌دانند.

در ماه مارس، استودیوی استرکیس با اعلام اینکه قصد دارد سالانه هفت تا هشت فیلم با استفاده از هوش مصنوعی و با هزینه‌ای کمتر از ۵۰۰ هزار دلار برای هر فیلم تولید کند، سر و صدای زیادی به پا کرد، اما تأکید کرد که تا حد امکان به متخصصان اتحادیه متکی خواهد بود.

اندرو وایات، یکی از بنیانگذاران شرکت کوچک تولید فیلم Indie Studios، می‌گوید: «بازاری وجود دارد. مردم نمی‌خواهند بدانند چطور این کار را انجام دهند. آنها فقط می‌خواهند یک فیلم ببینند...، اما این برای هر داستانی جواب نمی‌دهد.»

وایت از شرکت در این پروژه امتناع می‌کند، زیرا معتقد است که استفاده از هوش مصنوعی روند خلاقیت او را تغییر خواهد داد. جیمی آمفرسون ادعا می‌کند که هوش مصنوعی، شاید بیش از هر زمان دیگری، به ما اجازه می‌دهد تا به دیدگاه هنرمند پایبند باشیم، زیرا برخلاف سیستم سنتی که با هزینه‌ها محدود می‌شود، امکان اصلاحات نامحدود را فراهم می‌کند.

الیزابت استریکلر می‌گوید: «من همه جا مقاومت می‌بینم»، به خصوص در میان دانشجویانش که نگران مصرف عظیم انرژی و آب فناوری‌های هوش مصنوعی و همچنین استفاده غیرمجاز از کار‌های اولیه برای آموزش مدل‌ها هستند، و تازه از تأثیرات اجتماعی بالقوه آن هم حرفی نمی‌زنم.

در سال ۲۰۲۳، انجمن بازیگران سینما (SAG) مجوز‌هایی برای استفاده از تصاویرشان از طریق هوش مصنوعی اعطا کرد.

این آکادمی می‌گوید: «برای من، مثل این است که بدون استفاده از اینترنت، یک کسب و کار راه بیندازی. همیشه می‌توانی امتحان کنی.»

او هوش مصنوعی را به عنوان ابزاری برای رهایی از قید و بند‌های هالیوود می‌بیند، صنعتی که مدت‌هاست خود را به عنوان داور خلاقیت و واسطه‌ای بین هنرمندان و مخاطبان تثبیت کرده است.

بنیانگذاران Runway، هم به عنوان هنرمند و هم دانشمند کامپیوتر، در زمینه هوش مصنوعی برای ویدیو در فیلم، تلویزیون و تبلیغات از رقبای خود پیشی گرفته‌اند.

اما آنها شروع به فراتر رفتن از آن کرده‌اند و در حال مطالعه واقعیت افزوده و همچنین واقعیت مجازی هستند، دنیایی مجازی که در آن می‌توان فیلم ساخت.

آمفرسون می‌گوید: «جالب‌ترین کاربرد‌ها لزوماً آنهایی نیستند که ما به آنها فکر می‌کنیم. هدف نهایی این است که ببینیم هنرمندان با آنها چه می‌کنند.»

(خبرگزاری فرانسه)