تنها نقطه روی زمین که حیات در آنجا شکوفا نشده است!

به گزارش مجله خبری نگار، حتی در خشن‌ترین نقاط و مکان‌های زمین نیز حیات وجود دارد، از بیابان‌های خشک گرفته تا توندرا‌های یخ زده و حفره‌های گرمایی و سمی در اعماق اقیانوس ها. اما نمی‌توان گفت که در هر سانتیمتر از کره زمین امکان حیات وجود دارد و دانشمندان اخیراً مکانی را کشف کرده‌اند که حیات در آنجا راهی برای شکوفا شدن نیافته و ظاهراً نمی‌یابد. برخلاف تحقیقات قبلی، دانشمندان با انجام چندین مورد آزمایش دریافتند که هیچ نوع حیاتی حتی در مقیاس میکروارگانیسم‌ها نیز در منقطه آتشفشانی دالول (Dallol) در اتیوپی وجود ندارد.

به عنوان یکی از خشن‌ترین مناطق روی کره زمین، دالول به شکل باورنکردنی داغ، نمکی و اسیدی است. نهر‌های آن در دهانه یک کوه آتشفشانی وسیع در چاله داناکیل در اتیوپی جریان دارند که پر از گاز‌های نمکی و سمی و آب جوشانی است که به خاطر فعالیت‌های شدید هیدروترمال تولید شده است. حتی در زمستان نیز، دما در روز می‌تواند از ۴۵ درجه سانتیگراد بالاتر برود. برخی از فوق اسیدی‌ترین و نمکی‌ترین آب‌های این منطقه دارای منفی‌ترین pH‌ها هستند.

در مقاله‌ای که در مورد این تحقیقات در مجله اکولوژی و تکامل طبیعی نوشته شده، لوپز گارسیا به عنوان رهبر تیم تحقیقاتی از مرکز تحقیقات علمی فرانسه چنین گفته است: «بعد از تحلیل نمونه‌های بسیار بیشتری نسبت به آثار گذشته، با کنترل‌های دقیقی که برای آلوده نشدن این نمونه‌ها صورت گرفت، همراه با روش‌های علمی تنظیم شده، ما تایید می‌کنیم که هیچ زندگی میکروبی در این آبگیر‌های نمکی، داغ و فرااسیدی یا دریاچه‌های شرور غنی از منیزیم مجاور وجود ندارد». اما خارج از آبگیر‌ها داستان کاملاً متفاوت است.

لوپز گارسیا در ادامه صحبت‌های خود در مورد فضای خارج از آبگیر‌های اسیدی چنین گفته است: «چیزی که وجود دارد تنوعی وسیع از گونه زیستی halophilic archaea (یک میکروارگانیسم دوستدار نمک از آغازیان) در بیابان و دره‌های نمکی اطراف مرکز هیدروترمال است، اما نه در خود آبگیر‌های پر از اسید و نمک و نه در دریاچه‌های موسوم به سیاه و زرد در دالول، جایی که منیزیم فراوان است و تمام این موضوع در حالی است که انتشار میکروبی در این منطقه به خاطر باد و بازدید انسان‌ها بسیار شدید است».

دانشمندان از اسناد وجود حیات در مناطق خشن کره زمین به عنوان قیاسی برای مکان‌هایی در دیگر سیارات منظومه شمسی و فراتر از آن که ممکن است حیات در آن‌ها وجود داشته باشد استفاده می‌کنند. محققان هشدار داده‌اند که در مورد اخیر، تنها به این دلیل که آب وجود داشته و یا چیز‌هایی شبیه سلول یا دیگر جنبه‌های بیولوژیکی زیر میکروسکوپ، به معنای وجود حیات نخواهد بود. بدین ترتیب مطالعه اخیر نشان می‌دهد که وجود آب در منطقه‌ای نمی‌تواند ضرورتاً به معنای وجود حیات باشد. آبگیر‌های دالول از شکل گیری حیات جلوگیری می‌کنند، زیرا این آب‌ها دارای موانع شیمیایی مانند نمک‌های منیزیمی کائوتروپی هستند که به شکستن هیدروژن کمک می‌کنند.

در ترکیب با یک محیط نمکی، اسیدی و داغ، حیات هیچ امکانی برای شکوفا شدن در چنین محیطی پیدا نمی‌کند. لوپز گارسیا در نهایت چنین نتیجه گیری می‌کند: «ما انتظار نداریم که گونه‌هایی از حیات را در محیط‌های مشابه در سیارات دیگر کشف کنیم، دستکم نه بر اساس زیست شیمی شبیه به زیست شیمی زمینی».

منبع:روزیاتو