یک پزشک، افسانه‌های رایج در مورد هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) را رد می‌کند

به گزارش مجله خبری نگار، به گفته این پزشک، رایج‌ترین افسانه در مورد سرطان پروستات این است که آن را یک تومور بدخیم می‌دانند. از نظر پزشکی، این تومور، بزرگ شدن خوش‌خیم غده پروستات (تکثیر بافت غده‌ای) است که اگرچه با رشد خود ناراحتی قابل توجهی ایجاد می‌کند، اما به سرطان تبدیل نمی‌شود.

او می‌گوید: «می‌خواهم توجه شما را به این واقعیت جلب کنم که آدنوم و سرطان پروستات دو بیماری متفاوت از نظر ماهیت هستند و به هیچ وجه به هم مرتبط نیستند. نقش اصلی در ایجاد آدنوم در عدم تعادل هورمون‌های آندروژن مردانه، به ویژه دی هیدروتستوسترون، نهفته است. سطح بالای این هورمون در یک مرد ۴۰-۴۵ ساله منجر به تقسیم فعال سلول‌های پروستات و رشد بافت خوش‌خیم گره‌ای می‌شود. یکی از ویژگی‌های آدنوم، عدم وجود متاستاز به اندام‌های مجاور (مثانه، روده، رکتوم) است، در حالی که سرطان پروستات با متاستاز‌های فعال مشخص می‌شود.»

او اشاره می‌کند که افسانه دیگری در مورد آدنوم وجود دارد، افسانه‌ای که مربوط به اختلال در زندگی جنسی مرد است. با این حال، پزشکی مدرن این نظریه را نیز تأیید نکرده است. احتقان لگن می‌تواند بیماری را تشدید کند، اما حتی با فعالیت جنسی بالا، هیچ کس از ابتلا به آدنوم مصون نیست.

علاوه بر این، بسیاری از مردان معتقدند که بزرگ شدن پروستات با افزایش سن اجتناب‌ناپذیر است، که این نیز یک افسانه است. طبق این باور، خطر ابتلا به آدنوم در مردان با افزایش سن به طور قابل توجهی افزایش می‌یابد، اما ممکن است همه مردان مسن را تحت تأثیر قرار ندهد. دلیل این امر این است که تا حد زیادی به سبک زندگی، سطح هورمون‌ها و گاهی اوقات ژنتیک بستگی دارد. بنابراین، در مورد آدنوم، صحبت در مورد "استاندارد سنی" نامناسب است.

به گفته وی، هر چه غده پروستات بزرگتر باشد، علائم بارزتر است. اما حتی در این حالت، همه چیز کاملاً مشخص نخواهد بود. ربط دادن مستقیم اندازه پروستات به علائم، اشتباه است. ارزیابی جامعی از وضعیت بیمار مورد نیاز است.

او اشاره می‌کند که اختلالات ادراری و سایر مشکلات نه تنها در بیمارانی که پروستات بزرگ دارند، بلکه حتی در بیمارانی که پروستات با اندازه طبیعی دارند نیز می‌تواند رخ دهد. این امر در درجه اول به محل و رشد آدنوم در پروستات مربوط می‌شود. بنابراین، با رشد تومور به سمت مثانه، روند طبیعی ادرار ممکن است به تدریج مختل شود؛ یک مرد ممکن است احساس نیاز مکرر به ادرار کردن داشته باشد، اما نتواند مثانه خود را به طور کامل خالی کند. این وضعیت به دلیل عوارض آن خطرناک است که مهمترین آنها احتباس حاد ادرار است.

پزشک این تصور را که هیپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) باید با جراحی درمان شود، رد می‌کند، زیرا انتخاب درمان به شاخص‌های بالینی متعددی بستگی دارد که پزشک در نظر می‌گیرد.

او می‌گوید: «وضعیت تومور خوش‌خیم از فردی به فرد دیگر متفاوت است. برخی از بیماران برای دارودرمانی مناسب هستند، در حالی که برخی دیگر برای جراحی مناسب هستند. بسیاری از بیماران مبتلا به پروستات در حال حاضر تحت عمل جراحی برداشتن پروستات از طریق مجرای ادرار قرار می‌گیرند که استاندارد «طلایی» در جراحی لاپاروسکوپی محسوب می‌شود. با این حال، این تکنیک یک جایگزین دارد - درمان هیدروترمال رزوم. در مقایسه با جراحی باز، این روش مزایای متعددی دارد: آسیب کمتری دارد، عوارض بعد از عمل ایجاد نمی‌کند، می‌توان آن را با آدنوم‌های کوچک‌تر انجام داد، عملکرد پروستات را بازیابی می‌کند و بهبودی سریع را تضمین می‌کند.»