ایستاده باید مرد!

به گزارش مجله خبری نگار، محمدعلی وکیلی در روزنامه اعتماد نوشت:

در لحظه تحریر سرمقاله، حالت دوگانه‌ای دارم: از یک سو روحیه شکسته و غمبار در نتیجه حمله ددمنشانه رژیم کودک کش صهیونیستی به تمامیت سرزمینم و به شهادت رساندن تعدادی از سرمایه‌های علمی، نظامی و کودکان و خانم‌های وطنم هستم؛ از سوی دیگر واکنش قدرتمند ایران و دیدن آتش و دود بر سر شهر‌های اسرائیل و دیدن صحنه فرود آمدن موشک‌های ایرانی در قلب پایگاه‌های آن رژیم و تصویر لاشه f ۳۵ (افسانه شکست ناپذیر!) احساس غرور و شعف و شادی در درونم ایجادکرده است. اما در میانه آتش و دود، چند نکته قابل یادآوری است: اول - کاری که رژیم صهیونیستی کرد اقتضای موجودیتش (تجاوز، آدم کشی، کودک کشی، بی‌اعتنایی به قوانین بین المللی) می‌باشد. دوم -غافلگیری ما و از دست دادن این تعداد فرمانده عالی‌مقام و مؤثر در نتیجه شبکه نفوذ دور از انتظار بود.

سوم - سیاست رسانه‌ای کشور باید متناسب باشرایط تغییر کند. کشور وارد مرحله‌ای از جنگ نابرابر و چندلایه شده است نیرو‌های نظامی می‌بایست آرایش رزم بگیرند و خانواده‌هایشان را از محیط قبل بیرون ببرند و اصول پدافند غیرعامل را رعایت کنند.

چهارم -زمینه مشارکت مردم در وضعیت به‌وجود آمده برای تقویت همبستگی ملی را فراهم بیاورند مردم باید آمادگی خود را بالاببرند و نقش مهم پیدا کنند. در این شرایط همبستگی ملی عامل مهم در تقویت غرور ملی شکست و ناکامی دشمن خواهد شد. بسیج محلات به‌منظور سازماندهی مردم جهت آمادگی و کمک به همدیگر فعال شود.

پنجم -اهمیت شبکه نفوذ و نقش این شبکه جهت رصد مردمی و شناسایی باید به مردم منتقل و آگهی بخشی کرد.

ششم -ضمن حفظ آرامش روانی جامعه، اما اطلاع مردم از وضعیت و اینکه کشور در شرایط جنگی قرار گرفته است؛ امکان مشارکت مردم در صرفه‌جویی و پیگیری اخبار از منابع رسمی و بی‌توجهی به شایعات بسیار کارساز می‌باشد. در هرحال تمامیت ارضی کشور و غرور تاریخی ایرانیان مورد هجمه قرار گرفته است. امروز روز گلایه وشکایت و کالبدشکافی راه طی شده نیست. امروز روز همبستگی و وحدت ملی و ازخودگذشتگی و دستگیری از همدیگر است. امروز خیلی‌ها با خود می‌گویند: ایستاده باید مرد! پـــــر از درد دیـــــــدم دل پارســـــا / که اندر جـــهــان دیـــو بــد پادشـــاه نــــمانــیــم کـیـن بوم ویــران کنند / هــمــی غــارت از شــهـر ایران کنند نـــــخوانـنـد بر ما کــــسـی آفــرین / چـــو ویـــران بود بوم ایـــران زمـــین دریغ است ایران که ویـــران شـــود / کـــنــام پــلنــگان و شــیران شـــود همه سربه سر تن به کشتن دهیم / از آن به که ایران به دشمن دهیم چو ایـــران مبـــــاشد تــــن من مباد / در این مرز و بوم زنده یک تن مباد