به گزارش مجله خبری نگار، به گفته دانشمندان، علم در حال حاضر تنها ۲۰ سیارک را میشناسد که در نزدیکی مدار زهره حرکت میکنند. اگرچه آنها از نزدیک شدن به خود زهره اجتناب میکنند، اما مسیر آنها میتواند با مدار زمین تلاقی کند - به خصوص اگر قطر آنها ۱۴۰ متر باشد و با فاصله کمتر از ۰.۰۵ واحد نجومی به زمین نزدیک شوند. دانشمندان خاطرنشان میکنند که بسیاری از این اجرام به دلیل تابش شدید نور خورشید که مانع از رصدهای زمینی میشود، نامرئی باقی میمانند. شناسایی سیارکهایی با مدارهای کمارتفاع و کمانرژی بسیار دشوار است. آنها خطرناکتر هستند و پیشبینی مسیرشان دشوار است، زیرا مدارشان ثابت نیست.
برای درک میزان تهدید ناشی از این سیارکها، محققان ۲۶ سیارک با مدارهای مختلف را مدلسازی کرده و تکامل آنها را طی ۳۶۰۰۰ سال پیگیری کردند. نتایج نشان داد که اجرامی با انحراف کم و خروج از مرکز کمتر از ۰.۳۸ میتوانند به زمین نزدیک شوند.
دانشمندان امیدوارند که رصدخانه ورا روبین، که قرار است در ژوئیه ۲۰۲۵ راهاندازی شود، به نظارت بر این سیارکها کمک کند، اگرچه تنها در دورههای محدودی از سال، زمانی که روشنایی خورشید حداقل است، قادر به "دیدن" آنها خواهد بود.
محققان معتقدند که رصد کامل این تهدیدهای «نامرئی» ممکن است نیاز به یک مأموریت فضایی ویژه داشته باشد - برای مثال، دستگاهی در مدار زهره، نه رو به خورشید.
محققان هشدار میدهند که «حتی یک سیارک نسبتاً کوچک، با قطر ۱۵۰ متر، میتواند با صدها مگاتن انرژی به زمین برخورد کند - هزاران برابر قدرتمندتر از بمبهای اتمی که در جنگ جهانی دوم انداخته شدند.»
منبع: gazeta.ru