به گزارش مجله خبری نگار به نقل از نشریه "Hightech+"، محققان دریافتهاند که نوع خاصی از بافت چربی قهوهای نقش مهمی در افزایش امید به زندگی و عملکرد فیزیکی دارد. برخلاف چربی سفید که رایجترین نوع بافت چربی در بدن انسان است، چربی قهوهای به سوزاندن کالری و تنظیم دمای بدن کمک میکند. در بزرگسالان، چربی قهوهای به مقدار کم وجود دارد، اما فعالیت آن میتواند با تغییرات ژنتیکی خاص به طور قابل توجهی افزایش یابد.
آزمایشهای انجام شده روی موشها نشان داده است که عدم وجود پروتئین RGS۱۴ منجر به افزایش طول عمر تا ۲۰ درصد و استقامت بدنی تا ۳۰ درصد میشود. موشهای پیر بدون این پروتئین، علائم کمتری از پیری نشان دادند، طاسی یا سفیدی مو نداشتند و خطر ابتلا به دیابت، آلزایمر و بیماریهای قلبی عروقی در آنها کاهش یافته بود. اثرات مشابهی در حیوانات عادی که چربی قهوهای از جوندگان فاقد RGS۱۴ به آنها پیوند زده شده بود، مشاهده شد.
محققان در حال حاضر در حال کار بر روی ساخت دارویی هستند که نحوه عملکرد چربی قهوهای در بدن انسان را تقلید کند. اگر این رویکرد موفقیتآمیز باشد، میتواند به یک اقدام مؤثر برای پیشگیری و درمان بسیاری از بیماریها تبدیل شود. دانشمندان دیگر به طور فعال در حال بررسی پتانسیل چربی قهوهای برای مبارزه با چاقی هستند و مکانیسمهای خاصی را برای تحریک آن شناسایی میکنند.
چربی قهوهای همچنین به دلیل تواناییاش در افزایش مصرف انرژی و تنظیم هموستاز گلوکز و لیپید شناخته شده است، و این آن را به یک هدف امیدوارکننده در درمان بیماریهای متابولیک تبدیل میکند. تحقیقات نشان میدهد که بافت چربی قهوهای در افراد زیر ۵۰ سال بیشتر از افراد مسن یافت میشود، که میتواند کاهش تحمل سرما با افزایش سن را توضیح دهد. علاوه بر این، بافت چربی قهوهای در متابولیسم کربوهیدرات و چربی نقش دارد، از عملکرد سیستمهای قلبی عروقی و ایمنی پشتیبانی میکند و بر فرآیندهای التهابی در بافت چربی تأثیر میگذارد.
مطالعات روی چربی قهوهای نیز اثرات مثبت آن بر سلامتی را حتی در افراد چاق نشان داده است. برای مثال، یک مطالعه بزرگ که شامل ۵۲۰۰۰ داوطلب بود، نشان داد که بیمارانی که چربی قهوهای دارند، کمتر احتمال دارد از بیماریهای قلبی عروقی و متابولیکی رنج ببرند. این موضوع پتانسیل چربی قهوهای را به عنوان یک هدف درمانی برای پیشگیری و درمان بیماریهای مختلف برجسته میکند.