سینوس‌ها دریچه‌ای برای درک تکامل انسان هستند

به گزارش مجله خبری نگار-پاریس: گروهی از دیرینه‌شناسان، اولین مطالعه‌ی گسترده در مورد سینوس‌های اکثر گونه‌های انسانی و نخستی‌سانان بزرگ را انجام دادند و منتشر شد. این مطالعه به دنبال ارائه داده‌هایی است که به درک تکامل انسان کمک کند.

آنتوان بالزئو، دیرینه‌شناس موزه ملی تاریخ طبیعی، توضیح داد که سینوس‌های پیشانی «در تعادل فیزیولوژیکی صورت مربوط به تنفس نقش دارند». با این حال، منشأ و توسعه این حفره‌های واقع در بالای تیغه بینی، بسیار نزدیک به مغز، همچنان یک راز است.

بالزو، نویسنده اصلی این مطالعه که در Science Advances منتشر شده است، توضیح داد که این اولین مطالعه‌ای است که محل، شکل و اندازه سینوس‌ها را از طریق «بیش از ۶۰ نمونه متعلق به حدود ۲۰ گونه» شناسایی می‌کند.

این دانشمند خاطرنشان کرد که به دست آوردن اسکن از «تقریباً تمام فسیل‌های انسانی» به لطف همکاری یک تیم بزرگ و چندملیتی امکان‌پذیر شده است، چیزی که در حوزه انسان‌شناسی غیرمعمول است، زیرا مؤسساتی که فسیل‌ها را در اختیار دارند اغلب از انجام مطالعات مشترک با سایر طرف‌ها خودداری می‌کنند.

برای اولین بار، این مطالعه تفاوت بسیار واضحی را بین دو گروه بزرگ مشاهده کرد. بین اندازه سینوس‌های پیشانی و مغز میمون‌های بزرگ مانند شامپانزه‌ها، بونوبو‌ها و گوریل‌ها و همچنین در انسان‌های اولیه مانند ساحل‌مردم چادنس (یا "تومای")، میمون‌های جنوبی ("لوسی") و انسان‌های کناری، ارتباط مستقیمی وجود دارد.

با این حال، وضعیت برای نژاد انسان با سرده هومو، مانند هومو ارکتوس، حدود دو میلیون سال پیش کاملاً متفاوت است. بالزو توضیح داد که افزایش اندازه جمجمه در گونه‌های هومو همزمان با «کوچک‌تر شدن کلی سینوس‌ها نسبت به اندازه جمجمه و ارتباط بیشتر آنها با شکل صورت» است. علاوه بر این، تفاوت‌های شدیدی وجود دارد، از جمله در درون گونه‌های مشابه، به ویژه برای هومو ساپینس، جد انسان‌های مدرن.

این تنوع، تعدادی از فرضیه‌ها را زیر سوال می‌برد، مانند اینکه نئاندرتال‌ها سینوس‌های بزرگی داشتند که تصور می‌شود آنها را قادر به سازگاری با آب و هوای سرد می‌کرده است. بالزو گفت، بنابراین این مطالعه نشان می‌دهد که «به نظر نمی‌رسد آب و هوا تنها عامل مؤثر بر اندازه سینوس‌های پیشانی» در انسان خردمند باشد. او افزود: «این اتفاق در انسان خردمند رخ نداده است، بنابراین دلیلی وجود ندارد که در نئاندرتال‌ها نیز رخ داده باشد.»

این مطالعه اطلاعات جدیدی در مورد ویژگی‌های گروه‌های انسانی ارائه می‌دهد و سوالاتی را در مورد طبقه‌بندی سه نمونه انسانی که در حال حاضر غیرقابل طبقه‌بندی هستند (پترالونا، بودو و بروکن هیل) مطرح می‌کند. این نمونه‌ها سینوس‌های غول‌پیکری دارند و تحقیقات آینده‌ی بالزو ممکن است به تعیین گونه‌ی متعلق به آنها کمک کند.

(خبرگزاری فرانسه)