به گزارش مجله خبری نگار، بسیاری از افراد در برههای از زندگی خود احساس اضطراب را تجربه کردهاند، چه این احساسات ناشی از یک آزمون مهم بوده باشد و چه یک خبر بد غیرمنتظره.
برای افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، این احساسات میتوانند به افکار یا نگرانیهای مکرری تبدیل شوند که بر زندگی روزمره تأثیر میگذارند.
طبق گفته انجمن روانشناسی آمریکا، اضطراب را میتوان بر اساس علائم جسمی نیز طبقهبندی کرد.
دکتر سای آچوتان، روانپزشک مشاور در مرکز مراقبتهای بهداشتی سیگنت در بریتانیا، گفت که بیشتر این علائم ناشی از تولید بیش از حد هورمونهای استرس، از جمله کورتیزول، آدرنالین، نورآدرنالین و وازوپرسین است. به گزارش Live Science، این هورمونها واکنش جنگ یا گریز بدن را فعال میکنند و منجر به علائمی مانند افزایش ضربان قلب، تعریق و تنفس سریع میشوند.
طبق اعلام انجمن اضطراب و افسردگی آمریکا، میگرن و سردردهای مزمن روزانه در افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی شایع است. دکتر آچوتان گفت که شایعترین نوع سردرد، سردرد تنشی است، که در آن فرد احساس میکند یک نوار محکم دور سرش بسته شده است.
دکتر آنوپ متیو، روانپزشک ارشد کلینیک کانتوراج در بریتانیا، گفت سردردها میتوانند ناشی از آزاد شدن هورمونهای استرس باشند که میتوانند رگهای خونی مغز را منقبض کنند.
با این حال، اغلب تشخیص اینکه کدام یک اول اتفاق میافتد دشوار است: اضطراب یا سردرد.
آچوتان گفت: «سردرد میتواند بخشی از علائم اضطراب باشد، یا سردرد در واقع میتواند منجر به اضطراب شود.»
افراد مبتلا به اضطراب اغلب علائم قلبی عروقی مانند تنگی قفسه سینه یا تپش قلب را گزارش میکنند. متیو گفت این به این دلیل است که هورمونهای استرس میتوانند باعث انقباض رگهای خونی شوند و منجر به فشار خون بالا و افزایش ضربان قلب شوند.
بر اساس بررسی منتشر شده در مجله Frontiers in Psychiatry، اختلالات اضطرابی همچنین با اختلال در عملکرد عصب واگ - بزرگراه بدن که اطلاعات را بین مغز و اندامهای داخلی حمل میکند - و کاهش تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) - تغییرات در زمان بین ضربانهای قلب - مرتبط بودهاند.
عصب واگ نقش محوری در تنظیم فعالیت قلب دارد: وقتی به درستی عمل نکند، میتواند منجر به عدم انقباض مؤثر قلب شود. محققان این بررسی نوشتند که ضربان قلب پایینتر در عین حال، فرد را مستعد بهبودی کندتر از عوامل استرسزا میکند.
آچوتان گفت، وقتی فردی مضطرب است، هورمونهای استرس بیشتری وارد سیستم گوارش او میشوند. این امر میتواند منجر به مشکلات گوارشی مانند نفخ، درد شکم، حالت تهوع و یبوست شود.
بر اساس بررسی منتشر شده در مجله Frontiers in Systems Neuroscience، ارتباط بین اضطراب و حساسیت بیش از حد احشایی (آستانه درد پایین در اندامهای داخلی) ممکن است به دلیل ترکیبی از عوامل ژنتیکی و تجربیات اولیه زندگی باشد. دوران کودکی، دورهای محوری برای رشد مدارهای مغزی مسئول تنظیم استرس و درد است. پلیمورفیسمهای ژنتیکی خاصی ممکن است خطر عدم رشد صحیح این مدارهای مغزی را افزایش دهند. وقتی فردی که از نظر ژنتیکی مستعد است، در اوایل زندگی دچار آسیب یا سوءاستفاده میشود، مدار درد او ممکن است به گونهای توسعه یابد که درد و اضطراب را در بزرگسالی افزایش دهد.
متیو گفت، هورمونهای استرس همچنین میتوانند تعادل باکتریهای روده را مختل کنند و منجر به التهاب و سایر مشکلات گوارشی شوند. یک بررسی که در سال ۲۰۲۱ در مجله Clinical Psychology Review منتشر شد، نشان داد که افراد مبتلا به اختلالات اضطرابی، باکتریهای پیشالتهابی بیشتری (مانند انتروباکتریاسه و دسولفوویبریو) و باکتریهای مفید کمتری (مانند فاکالی باکتریوم) دارند.
آچوتان گفت، کورتیزول که در دورههای اضطراب بیش از حد تولید میشود، میتواند با مختل کردن تولید گلبولهای سفید خون که با عفونت مبارزه میکنند، بر سیستم ایمنی تأثیر بگذارد. او گفت: «بنابراین، ترشح مداوم کورتیزول احتمال عفونت را افزایش میدهد.»
آنجل انریکه، روانشناس بالینی در SilverCloud Telehealth، گفت: تنفس سریع و سطحی و سرگیجه از علائم شایع اضطراب هستند.
او گفت: «وقتی پیشبینی میکنیم اتفاق بدی ممکن است رخ دهد، احساس اضطراب میکنیم و بدن برای کمک به ما در مقابله با یک موقعیت شدید یا استرسزا واکنش نشان میدهد. این منجر به پاسخ جنگ یا گریز میشود. بدن با افزایش تنفس به این وضعیت پاسخ میدهد تا ریههای ما بتوانند اکسیژن بیشتری را از طریق خود حمل کنند تا در صورت نیاز به فرار، بتوانیم از آن استفاده کنیم.»، اما انریکه گفت این میتواند باعث شود افراد احساس تنگی نفس کنند که میتواند منجر به اضطراب یا وحشت بیشتر شود.
افزایش سرعت تنفس همچنین ممکن است منجر به سرگیجه شود. انریکه گفت: «وقتی احساس اضطراب میکنیم، شروع به تنفس سریع و عمیق میکنیم. این منجر به افت سطح دی اکسید کربن در خون میشود که باعث حالت تهوع، سرگیجه یا سوزش در دستها یا پاها میشود.»