به گزارش مجله خبری نگار، این تیم فسیل را پیدا کردند که با دقت در سازند زمین شناسی کراتو در شمال شرقی برزیل حفظ شده است، مکانی که شناخته شده است حاوی فسیلهای فوق العاده حفظ شده از دوره کرتاسه است.
چیزی که این کشف را هیجان انگیزتر میکند این است که این فسیل متعلق به گونه منقرض شده عجیبی است که به "مورچههای جهنمی" معروف است که با ویژگیهای تشریحی بی نظیر در دنیای مورچههای مدرن مشخص میشود.
در سنگ آهک یک مورچه باستانی به اندازه یک پنی با فک داس مانند به دام افتاده بود.
این کشف ما را به دنیای منقرض شده عجیبی میرساند، جایی که مورچههای جهنم به جای آروارههای جانبی یا رو به پایین که امروزه میشناسیم، آروارههای داس مانند رو به بالا داشتند.
این موجودات همچنین برآمدگیهایی روی دهان خود داشتند که یک سیستم یکپارچه برای گرفتن و خرد کردن طعمهها را تشکیل میدادند. این جزئیات آناتومی که توسط تکنیکهای میکروتوموگرافی آشکار شده است، استراتژیهای شکار پیچیدهای را نشان میدهد که کاملا با آنچه مورچههای معاصر استفاده میکنند متفاوت است.
این کشف شواهد قطعی نشان میدهد که مورچهها ۱۱۳ میلیون سال پیش وجود داشتهاند و از سوابق فسیلی قبلی تنها ۱۰۰ میلیون سال پیشی گرفتهاند. اما مهمتر از ثبت یک رکورد جدید، این فسیل بینش عمیقی در مورد رشد اولیه مورچهها ارائه میدهد.
این واقعیت که این مورچه بدوی از قبل دارای این صفات تخصصی است، نشان میدهد که تکامل مورچهها به سمت سبک زندگی تخصصی سریعتر از آنچه قبلا تصور میشد توسط دانشمندان اتفاق افتاده است.
به طور متناقضی، این کشف مهم از فسیلهای جدید حاصل نشده است، بلکه از مطالعه مجدد نمونههای قدیمی نگهداری شده در موزه جانورشناسی دانشگاه سائوپائولو حاصل شده است. این واقعیت اهمیت بررسی مجدد مجموعههای موزه موجود را به ما یادآوری میکند، که ممکن است گنجینههای علمی را که در انتظار کشف هستند پنهان کند.
از نظر جغرافیایی، این کشف گسترش مورچههای جهنم به جهنم را از مکانهایی مانند میانمار، فرانسه و کانادا گسترش میدهد و آمریکای جنوبی را اضافه میکند. این توزیع گسترده نشان میدهد که مورچهها قبل از تقسیم شدن در سراسر قاره بزرگ گوندوانا گسترش یافته بودند و شواهد جدیدی از الگوهای حشرات در دوران زمین شناسی باستان ارائه میدهند.
منبع: علم زنده