چرا در دوران میانسالی چربی‌های شکمی افزایش می‌یابند؟

محققان سلول‌هایی که در میانسالی به چاقی شکمی منجر می‌شوند را شناسایی کردند.

به گزارش مجله خبری نگار، همه می‌دانند که با گذر افراد به میانسالی اندازه دور کمر و شکم آنها افزایش می‌یابد، اما این فقط یک مشکل زیبایی نیست. چربی شکمی پیری را تسریع و متابولیسم بدن را کاهش می‌دهد. علاوه بر آن این نوع چربی ریسک ابتلا به دیابت و دیگر بیماری‌های مزمن را بالا می‌برد با این وجود دلیل آنکه چرا شکم افراد در میانسالی چربی جمع می‌کند، مبهم بوده است.

اکنون طی تحقیق پیش بالینی انستیتو تحقیقاتی «سیتی آو هوپ» سلول‌های عامل چاقی شکمی مرتبط با سن را کشف و چشم انداز جدیدی از عریض شدن بخش میانی بدن در میانسالی فراهم شده است.

این یافته‌ها نشان دهنده یک هدف جدید برای درمان‌هایی است که از چربی شکمی جلوگیری می‌کنند و عمر سلامت انسان را می‌افزایند. کیونگ وانگ یکی از مولفان پژوهش در این باره می‌گوید: افراد بیشتر اوقات هنگام سالمندی با وجود آنکه وزنشان ثابت می‌ماند، ماهیچه از دست می‌هند و چربی اضافه می‌کنند. ما متوجه شدیم سالمندی به ورود نوع جدیدی از سلول‌های بنیادی بالغ به بدن منجر می‌شود که تولید انبوه سلول‌های چربی را به خصوص در اطراف شکم می‌افزاید.

پژوهشگران با همکاری شیا یانگ از دانشگاه UCLA آزمایش‌هایی روی موش‌ها انجام دادند که نتایج آن بعدا روی سلول‌های انسانی نیز تایید شد. وانگ و همکارانش روی بافت چربی سفید که دلیل اضافه وزن مرتبط با سن است، تمرکز کردند. سلول‌های چربی همراه سن بزرگتر می‌شوند و محققان تخمین می‌زنند این نوع بافت با تولید سلول‌های چربی جدید گسترش می‌یابد. این بدان معناست که بافت چربی سفید پتانسیل نامحدودی برای رشد دارد.

محققان برای آزمایش فرضیه شان روی سلول‌های پیش ساز چربی (APC) گروهی از سلول‌های بنیادی در بافت چربی سفید تمرکز کردند.

تیم «سیتی آو هوپ» APC‌های موش‌های جوان پیر را در گروهی از موش‌های جوان پیوند زدند. سلول‌های پیش ساز چربی حیوانات مسن‌تر به سرعت تولید شد و مقدار زیادی چربی ساخت. هنگامیکه تیم APC موش‌های جوان را در پیر پیوند زدند، سلول‌های بنیادی نتوانستند تعداد زیادی سلول چربی تازه به وجود بیاورند.

این نتایج نشان می‌دهد APC‌های پیرتر طوری مجهز شده‌اند که به طور مستقل و بدون توجه به سن میزبان سلول‌های چربی جدید بسازند.

در مرحله بعد محققان با استفاده از توالی آر ان‌ای تک سلولی، فعالیت ژنی APC در موش‌های جوان و پیرتر را مقایسه کردند. هرچند APC‌ها به ندرت در موش‌های جوان فعال هستند، اما در موش‌های میان سال فعال شدند و به پمپاژ سلول‌های چربی جدید منجر شدند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری