دختر مارادونا در دادگاه: اتاق درمان منزجر کننده بود و سهل انگاری پزشکی جان او را گرفت

به گزارش مجله خبری نگار، حضور دختر مارادونا در دادگاه: اتاق درمان منزجر کننده بود و سهل انگاری پزشکی منجر به مرگ او شد.

دالما شرایطی را که در آن مارادونا تحت معالجه خانگی قرار می‌گرفت، «ممکن‌کننده» و «بوی ادرار» توصیف کرد و گفت که پزشکان خانواده او را در مورد کیفیت مراقبت‌های ارائه شده فریب داده‌اند.

دالما، دختر بزرگ کاپیتان قهرمان جام جهانی ۱۹۸۶ آرژانتین، گفت: "آن‌ها ما را متقاعد کردند که درمان خانگی بی سابقه‌ای را ارائه خواهند کرد. "، اما آنها ما را به بدترین شکل فریب دادند.»

وی خاطرنشان کرد: پزشکان قول دادند که مراقبت‌های همه جانبه از جمله پرستاران ۲۴ ساعته برای نظارت بر وضعیت وی و تجویز دارو ارائه کنند، اما این وعده محقق نشد.

مارادونا در ۲۵ نوامبر ۲۰۲۰ در سن ۶۰ سالگی چند روز پس از انجام عمل جراحی برای برداشتن هماتوم بین جمجمه و مغزش درگذشت. او در حومه بوئنوس آیرس تحت معالجه خانگی بود.

دالما تأیید کرد که خانه‌ای که پدرش به آن منتقل شده بود برای درمان مناسب مجهز نبود و گفت: "یک توالت قابل حمل وجود داشت، پنجره‌ها برای جلوگیری از نور و تخت منزجر کننده بود. آشپزخانه نیز در وضعیت بسیار بدی قرار داشت. "

هفت متخصص مراقبت‌های بهداشتی، از جمله یک جراح مغز و اعصاب و یک روانپزشک، به دلیل سهل انگاری پزشکی تحت محاکمه هستند و در صورت محکومیت ممکن است با ۲۵ سال زندان مواجه شوند.

در میان متهمان جراح مغز و اعصاب لئوپولدو لوکه، روانپزشک آگوستینا کوساچوف و روانشناس کارلوس دیاز هستند که بر اساس تمایل مارادونا به ماندن در بیمارستان، درمان خانگی را پیشنهاد کردند.

دالما یادآور شد که پزشکان با وجود جایگزین‌های دیگر مانند درمان داوطلبانه یا اجباری، درمان خانگی را به عنوان تنها گزینه پیشنهاد کردند. او گفت: "آن‌ها به ما گفتند که درمان خانگی بهترین راه حل است، اما این یک فریب بود. آنها هیچ قولی ندادند. "

آخرین باری که دالما پدرش را زنده دید، در بیمارستان بود، زیرا تا زمان مرگ او اجازه ورود به خانه‌ای را که او در آن تحت معالجه بود، نداشت.

او در حالی که گریه می‌کرد، گفت: "بعد از مرگش به اتاق رفتم. بدنش بسیار متورم شده بود. با ملافه پوشانده شده بود، اما ورم روی صورتش، دستانش، شکمش و همه چیز مشخص بود. به خیال اینکه بیدار می‌شود، خودم را روی او انداختم، اما او دیگر آنجا نبود. "

دالما شهادت خود را با اندوه عمیق پایان داد و گفت: "من هر روز به خاطر از دست دادن او احساس درد می‌کنم. اگر پزشکان کار خود را انجام می‌دادند، می‌شد از مرگ او جلوگیری کرد. چیزی که بیش از همه مرا آزار می‌دهد این است که نمی‌دانستم چه اتفاقی برای او افتاده است. اگر می‌دانستم به گونه‌ای دیگر با آن برخورد می‌کردم. "

منبع: AP