به گزارش مجله خبری نگار این کشف نتیجه ۱۵ سال تحقیق علمی است. نتایج این تحقیق در مجله دیرینه شناسی منتشر شد.
پس چرا فسیل خاص است؟ -، زیرا رودههای داخلی آن، از جمله عضلات، تاندونها و حتی رودهها، با کوچکترین جزئیات حفظ شدهاند، در حالی که قشر خارجی، پاها و سر به دلیل تجزیه ناپدید شدهاند.
پروفسور جابوت سو را به عنوان "معجزهای وارونه شده" توصیف میکند.
بندپایان معمولا حیواناتی با اسکلت بیرونی جامد مانند میگو یا عنکبوت هستند که فقط اسکلت بیرونی آنها حفظ میشود. اما در اینجا دقیقا برعکس احشا داخلی به یک "کپسول زمان" تبدیل شده است.
بندپایان گروه بزرگی هستند که امروزه ۸۵ درصد از کل حیوانات روی زمین را تشکیل میدهند. اما سو متعلق به یک گونه دریایی بدوی است و دانشمندان هنوز نمیتوانند رابطه دقیق آن با سایر موجودات باستانی را مشخص کنند.
این فسیل در صخره سوم شل، لایهای از گل و لای در ۲۵۰ مایلی کیپ تاون پیدا شد. این رسوبات کف دریا ۴۴۰ میلیون سال پیش در طی یکی از پنج انقراض دسته جمعی بزرگ شکل گرفتند، زمانی که یخبندان ۸۵ درصد از گونهها را از بین برد.
آکواریوم دریایی که سو در آن زندگی میکرد از سرما محافظت میشد و آن را به پناهگاهی برای موجودات بیگانه تبدیل میکرد. شرایط آنجا خشن، عاری از اکسیژن، و با سولفید هیدروژن سمی، گاز، بوی تخم مرغ فاسد بود. این "شیمی سمی" است که سو را به روشی منحصربهفرد حفظ کرده است.
این آکواریوم دریایی را میتوان به عنوان یک قوطی غذای قدیمی توصیف کرد، اما به جای ماهی در داخل، اندامهایی کاملا حفظ شده وجود دارد، در حالی که خود جعبه فرسایش یافته است. در مورد سو نیز همینطور است که بافت نرم تنان او فسیل شدهاند، در حالی که قسمتهای سخت ناپدید شدهاند. این آنها را منحصربهفرد میکند، اما مطالعه آنها دشوار است، زیرا مقایسه آنها با فسیلهای دیگر دشوار است.
معدنی که سو در آن پیدا شد تقریبا از بین رفته است و بعید است نمونههای جدیدی پیدا شوند؛ بنابراین سو نشان دهنده یک نگاه اجمالی نادر به زندگی پس از انقراض دسته جمعی است. حفظ فوق العاده آنها پنجرهای به دنیای باستان باز میکند که نشان میدهد چگونه موجودات زنده در شرایط سمی زنده میمانند. این فقط یک "فسیل" دیگر نیست، بلکه یک رمز و راز تکاملی است که میتواند درک ما از گذشته زمین را تغییر دهد.
منبع: TASS