مطالعه ارتباط بین زمان خواب و خلق و خو را نشان می‌دهد!

به گزارش مجله خبری نگار، این مطالعه نشان داد که خواب سازگار با ریتم‌های بیولوژیکی بدن می‌تواند خلق و خو را تقویت کند و سلامت روان را بهبود بخشد، به ویژه در افراد مبتلا به اختلالات الگوی خواب.

در این مطالعه، کارآموزان پرسشنامه‌های روزانه در مورد خلق و خوی خود را در حالی که از ردیاب‌های تناسب اندام (مانند Fitbits) استفاده می‌کنند، که ضربان قلب، فعالیت و عادات خواب را کنترل می‌کنند، تکمیل کردند.

تیم تحقیقاتی الگوریتم‌هایی را برای تجزیه و تحلیل این داده‌ها و ترکیب آن با پرسشنامه برای ارزیابی افسردگی و اختلالات خلقی توسعه دادند.

نتایج پرسشنامه‌ها نشان داد که افراد با عدم تطابق بین ریتم‌های بیولوژیکی و خواب خود افزایش معناداری در نمرات افسردگی بر اساس مقیاس PHQ-۹ (پرسشنامه سلامت بیمار ۹ سوالی دارند) نشان دادند.

نویسنده اصلی دانیل فورگر، استاد ریاضیات و مدیر مرکز ریاضیات کاربردی میشیگان، گفت: "خواب راه حلی برای افسردگی نیست، اما عامل مهمی است که می‌توانیم آن را کنترل کنیم. با تجزیه و تحلیل الگو‌های خواب و ریتم شبانه روزی افراد، می‌توانیم تأثیر آن بر سلامت روان آنها را بهتر درک کنیم.

هنگامی که ناهمزمانی رخ می‌دهد، مقیاس PHQ-۹ به طور متوسط ۲.۵ امتیاز افزایش می‌یابد که نشان دهنده افزایش بالینی قابل توجهی است.

محققان ۳ ریتم بیولوژیکی اصلی را شناسایی کردند که بر خلق و خو تأثیر می‌گذارد: ساعت بیولوژیکی مرکزی که زمان را در مغز تنظیم می‌کند، ساعت شبانه روزی محیطی در قلب و همچنین چرخه خواب.

این تیم دریافتند که داشتن یک چرخه خواب که با ساعت بیولوژیکی محیطی ناسازگار است منجر به اثرات منفی بر خلق و خو می‌شود. در مقابل، هنگامی که ساعت بیولوژیکی مرکزی با چرخه خواب ناسازگار است، اثرات منفی در افرادی که شیفت کار می‌کنند بارزتر است، زیرا اختلاف بین ریتم بیولوژیکی مرکزی و خواب باعث بدتر شدن خلق و خو می‌شود.

این مطالعه نشان داد که ناسازگاری چرخه خواب با ساعت بیولوژیکی داخلی می‌تواند منجر به اثرات منفی بر خلق و خو شود، در حالی که خوابیدن در زمان‌هایی که بدن انتظار دارد به کاهش علائم اختلالات خلقی کمک می‌کند.

دائه ووک کیم، یکی از نویسندگان این مطالعه، گفت: "نتایج ما نشان می‌دهد که تنوع بین ساعت بیولوژیکی مرکزی و چرخه خواب به شدت با علائم خلق و خو و افسردگی مانند کمبود خواب، مشکلات اشتها و حتی افکار خودکشی مرتبط است.

کیم افزود که این یافته‌ها نشان می‌دهد که هنگام بررسی اثرات خواب بر سلامت روان، ریتم‌های بیولوژیکی متفاوتی باید در نظر گرفته شود.

محققان تاکید کردند که زمینه‌ای که فرد در آن کار می‌کند و سبک زندگی او باید هنگام تعیین چگونگی تأثیر ریتم‌های مختلف بدن بر خواب و خلق و خو در نظر گرفته شود.

این مطالعه می‌تواند منجر به توسعه فناوری‌های جدید برای کمک به افراد برای بهبود کیفیت خواب و کاهش علائم روانی با استفاده از فناوری موجود در زندگی روزمره مانند ردیاب‌های تناسب اندام شود.

این مطالعه در مجله npj Digital Medicine منتشر شد.

منبع: مدیکال اکسپرس