به گزارش مجله خبری نگار به نقل از آیای، در سال۱۹۳۴، الوود زیمرمن، حشرهشناس، ۳ نوع کمیاب زنبور نارنجی قهوهای کوچک را روی گلهایی در مجمعالجزایر توآموتو در پلینزی فرانسه کشف کرد. در سال۱۹۶۵، پروفسور چارلز میچنر، متخصص زنبور عسل، پس از مطالعه نمونه نگهداریشده در یک موزه، متوجه گونه جدیدی از زنبور شد و آنها را زنبور «نقابدار توآموتو» نامید. اما آنها چگونه به پلینزی فرانسه رسیده بودند؟ نزدیکترین عموزادههای شناختهشده این زنبور در استرالیا، گینهنو و نیوزیلند، در بیش از ۳ هزار کیلومتری غرب توآموتو شناسایی شدهاند. پس از ۵۹سال، تیمی از محققان به مدیریت دکتر جیمز دوری معما را حل کرد. دانشمندان متوجه شدند که اجداد زنبور نقابدار توآموتو از طریق جزیرهای از طریق فیجی و جنوب غربی اقیانوس آرام به پلینزی فرانسه رسیدهاند.
این تیم با استفاده از تکنیکهای نمونهگیری نوآورانه، وارد تاج پوشش جنگلی شدند؛ جایی که زنبورهای آن تن به کشفشدن نداده بودند. بین سالهای ۲۰۱۴ تا ۲۰۱۹، ۸ گونه جدید هایلئوس در اقیانوس آرام با استفاده از تورهای بلندی که به درختان میرسید، کشف شد. همانطور که در بیانیه مطبوعاتی محققان آمده است، تجزیه و تحلیل بارکد و مورفولوژی دیانای نشان میدهد که اینگونههای تازه کشفشده از بستگان زنبور نقابدار توآموتو هستند.
دانشمندان احتمال میدهند که گونههای هایلئوس بیشتری بین فیجی و پلینزی فرانسه زندگی میکنند و در انتظار کشف هستند، اما این زنبورها چگونه اقیانوس آرام را طی کردند؟ دانشمندان معتقدند از آنجا که بیشتر زنبورهای نقابدار در چوب لانه میکنند، بنابراین احتمالا بهویژه زمانی که توفانهای استوایی انبوهی از مواد گیاهی را در رودخانهها و دریاها میشویند، بین جزایر رفتوآمد میکنند. همچنین ممکن است که آنها توسط بادهای شدید پرتاب شده باشند، اما این سفر برای این زنبورهای کوچک بسیار خطرناک بوده است.