ایالات متحده هواپیمای روز قیامت خود را دارد!

به گزارش مجله خبری نگار،بسیاری می‌دانند که بوئینگ وی سی – ۲۵ که بیش‌تر از آن تحت عنوان ایر فورس وان یاد می‌شود چیست: بوئینگ ۷۴۷ که تنها دو فروند از آن ساخته شد و رئیس حمهور ایالات متحده یا معاون اش با آن پرواز می‌کنند. ایالات متحده هم چنین تعدادی هواپیمای دیگر در ناوگان خود برای حمل و نقل افراد خاص در اختیار دارد از جمله ۸ فروند هواپیمای بوئینگ سی – ۳۲، ۲ فروند هواپیمای بوئینگ سی – ۴۰ کلیپر و پنج فروند هواپیمای گلف استریم جی – ۵۵۰.

به نقل از تایمز سارایوو، سازمان‌های دولتی به ویژه سیا و ارتش ایالات متحده تعدادی هواپیما برای جابجایی مقام‌ها و عوامل خود در اختیار دارند. با این وجود، آن چه کم‌تر شناخته شده آن است که ایالات متحده هواپیمای روز قیامت خود را دارد که تعداد آن به چهار فروند می‌رسد. این هواپیما‌ها هم چنین بر روی پلتفرم بوئینگ ۷۴۷ ساخته شده اند. این هواپیما‌ها برای جان سالم به در بردن از یک حمله اتمی و به عنوان مرکز فرماندهی در صورت وقوع جنگ هسته‌ای و هم چنین برای سایر بلایا (طوفان، زلزله، حملات شهاب سنگ) طراحی شده اند.

این نوع از هواپیما در زمان صلح به عنوان مرکز فرماندهی در مواقع وقوع بلایای طبیعی بزرگ (زلزله و طوفان) که ارتش با عواقب آن مقابله می‌کند عمل می‌کند، اما هم چنین برای انتقال وزیر دفاع و فرمانده نیرو‌های مسلح به خارج از کشور خدمت می‌کند. بنابراین، در زمان صلح این چهار هواپیما حدود ۵۰ ماموریت در سال دارند.

روسای جمهور ایالات متحده به ندرت با این هواپیما پرواز می‌کنند و آخرین رئیس جمهوری که با آن پرواز کرد رونالد ریگان بود. ظرفیت این هواپیما ۱۱۲ نفر است. این هواپیما اولین بار در سال ۱۹۷۴ میلادی و زمانی که جایگزین‌ای سی – ۱۳۵ جی شد معرفی شده بود.

این هواپیما‌ها ۱۰ ساعت پرواز می‌کنند، اما قادر هستند در هوا سوخت گیری کنند. یکی از این چهار هواپیما همواره در حالت آماده باش ۲۴ ساعته است. این هواپیما‌ها محرمانه هستند و هرگز معلوم نیست که در کدام پایگاه مستقر می‌باشند به جز یک هواپیما که در انظار عمومی نمایش داده شده در نبراسکا مستقر است. کاربرد چنین هواپیما‌هایی آن است که در صورت حمله اتمی حامل رئیس جمهور ایالات متحده، وزیر دفاع و فرمانده نیرو‌های مسلح باشند.

این نوع از هواپیما به شش واحد اصلی تقسیم می‌شوند: منطقه فرماندهی، یک اتاق برای تیم عملیات (با ۲۷ ایستگاه که دارای میز، تلفن‌های ماهواره ای، رایانه و تجهیزات در نظر گرفته شده برای هر سرویس ویژه)، سالن کنفرانس، اتاق توجیهی (در حالت جنگ این اتاق جنگ است و در زمان صلح خبرنگاران را در خود جای داده است)، یک منطقه ارتباطی با ۲۵ ایستگاه کاری و یک فضای استراحت که دارای صندلی‌هایی است که به تخت تبدیل می‌شوند، اما همچنین اتاق‌های کوچک با تخت‌هایی برای خواب کارکنان ارشد نیز می‌باشند.

در دماغه هواپیما سوئیت VIP قرار دارد که دارای یک تخت دو طبقه، یک میز، چندین صندلی برای همکاران و صفحه نمایش برای ارتباط است. در کنار سوئیت ایستگاهی برای سرویس مخفی ایالات متحده قرار دارد.

این هواپیما‌ها از نظر فنی بسیار مجهزتر از ایر فورس وان هستند. این هواپیما‌ها دارای پیشرفته‌ترین تجهیزات برای ارتباط متقابل از طریق آنتن و ماهواره و هم چنین برای ارتباط با هر منطقه‌ای در جهان هستند. در صورت لزوم این نوع از هواپیما می‌تواند یک آنتن با فرکانس پایین به طول ۸ کیلومتر با خود به همراه داشته باشد.

ایالات متحده می‌تواند دو فروند بوئینگ ۷۶۷ برای این منظور داشته باشد که به موجب آن رئیس جمهور در صورت بروز فاجعه از ایر فورس وان استفاده می‌کند و دیگری توسط رئیس ستاد کارکنان کاخ سفید و وزیر دفاع مورد استفاده قرار خواهد گرفت.