صفایی: می‌خواهم رتبه‌ام را به زیر ۱۰۰ برسانم

به گزارش مجله خبری نگار، ۲۰ سال از بهار زندگی شیما صفایی سپری می‌شود و حالا او در رده سنی بزرگسالان، وارد دنیای حرفه‌ای تنیس روی میز شده و رویای المپیکی شدن را در سر می‌پروراند. برای رکورددار برد در رشته تنیس روی میز بانوان کشور، باخت معنا ندارد و شروع فعالیتش در رده سنی بزرگسالان نیز با مسابقات بدون شکست سپری شده است. صفایی در آخرین مسابقات انتخابی تنیس روی میز تیم ملی بزرگسالان با عبور از همه حریفان خود، قهرمان شد تا نشان دهد تا چه سطح از تجربه و توان فنی رسیده است. برتری با ۶ برد مقابل ندا شهسواری تنیس‌باز المپیکی کشورمان در همین ۴-۳ سال اخیر یکی از موفقیت‌های ماندگار شیما صفایی است که اوج نخبه بودن او را نشان می‌دهد. هر چند صفایی آینده ورزش تنیس روی میز کشور را باتوجه به هزینه‌های بالا و بودجه ناچیز، مبهم می‌داند، اما همچنان امیدوار است تا در عمر ورزشی خود به المپیک برسد و حضور در بازی‌های المپیک ۲۰۲۴ پاریس را هدفگذاری کرده است.

این روز‌ها در دوسلدرف آلمان هستی، مسابقات فیدر را چه کردی؟

پورتور‌های جهانی همیشه سطح بالایی دارند و رقبای خوبی در آن از اروپا و چین ژاپن شرکت می‌کنند. من هم در بازی اول توانستم اسپانیا را شکست دهم، ولی مقابل مالزی در یک نتیجه نزدیک ۳- ۲ باختم.

رقبایت در چه رنکینگی بودند؟

حریف اسپانیایی فکر می‌کنم ۴۰۰ بود و در حالی مقابل او بردم که بازی را باخته بودم. اما رنک رقیب مالزیایی‌ام ۱۹۰ بود. در این دیدار نیز ۲- صفر جلو بودم، ولی ۳- ۲ باختم.

الینا رحیمی هم گویا در این رویداد جهانی حضور داشت؟

بله، او برابر اسلوونی و صربستان پیروز شد، اما به حریف چینی باخت.

گویا شما با هزینه شخصی رفتی؟

بله، من و الینا خودمان هزینه‌ها را پرداخت کردیم. در واقع بانوان بیشتر هزینه‌های حضور در رویداد‌های بین‌المللی را خودشان پرداخت می‌کنند. چون بودجه فدراسیون زیاد نیست و بانوان کمتر اعزام می‌شوند. ورزشکار نیز تا زمانی که در این میادین حضور پیدا نکند نه عملکردش بهتر می‌شود و نه در رنکینگ جهانی قرار می‌گیرد.

از تیم فنرباغچه چه خبر؟

تا الان ۹ بازی را بردیم. دو بازی دیگر را هم ببریم به‌عنوان تیم اول جدول وارد مرحله دوم می‌شویم. آنجا هم ۷ مسابقه می‌دهیم و به مرحله حذفی صعود می‌کنیم. باید بگویم لیگ ترکیه سطحش از مسابقات ایران بالاتر است، تعداد تیم‌ها و اسپانسرهایش نیز بیشتر است. حتی مبلغ قرارداد‌ها بالاتر است. من خودم دو و نیم برابر بیشتر از ایران می‌گیرم.

در ترکیب تیم ایران برای جهانی هم که انتخاب شدی؟ پیش‌بینی از نتایج کره چیست؟

بله، من، ندا شهسواری، صبا سراجی، مهشید اشتری و فاطمه یاری ترکیب تیم ایران را تشکیل می‌دهیم. تیم خوبی داریم. من، ندا و مهشید که مدت‌هاست ترکیب ثابت تیم ملی هستیم، صبا و یاری هم جوانان مستعدی هستند که آینده درخشانی دارند. امیدوارم در کره جنوبی بهتر عمل کنیم.

لژیونر شدن را ادامه می‌دهی یا به ایران برمی‌گردی و در لیگ خودمان بازی می‌کنی؟

قطعاً ادامه می‌دهم، چراکه حضور در لیگ‌های اروپایی کیفیت کار را بالاتر می‌برد، زیرا در ایران حریف تمرینی خوبی نداریم. به مسابقات خارجی زیادی هم اعزام نمی‌شویم، این مسأله انگیزه و اعتماد به نفس بانوان را کم کرده است. فدراسیون هم که بودجه لازم را برای اعزام‌ها ندارد. اگر خود بازیکن پول نداشته باشد خبری از رویداد‌های بین‌المللی نیست.

کمی به عقب برگردیم. برد‌های پیاپی و نفر اول شدن در تنیس ایران چه حسی دارد؟

اوج لذت و هیجان است و خیلی خوشحالم با عبور از سختی‌های تمرینی، توانستم نفر اول انتخابی تیم ملی شوم، اما مهم‌تر از این قهرمانی، حفظ قهرمانی است که مسئولیتم را سنگین می‌کند.

چطور شد وارد این ورزش شدی؟

یادم هست در دوران کودکی به قدری خجالتی بودم که هر کجا می‌رفتم، پشت مادرم پنهان می‌شدم و فکر نمی‌کردم به این حد از اعتماد به نفس برسم که البته با ورزش تحقق یافت.

برای المپیکی شدن باید ارتقای رنکینگ داشته باشید. آیا این مسأله امکان‌پذیر است؟

خیلی سخت، چون باید در مسابقات بین‌المللی مختلف شرکت کنیم تا بتوانیم رنکینگ خود را ارتقا بدهیم و سهمیه بگیریم. کار برای ما بسیار سخت است و این توان را نداریم که شخصاً هزینه کنیم. در سال اگر یک ملی‌پوش ایرانی بخواهد رتبه جهانی خود را ارتقا بدهد و پیشرفت کند، ۸۰۰ میلیون تومان بودجه نیاز دارد که نه در توان فدراسیون است و نه شخص ورزشکار! در کشور استعداد‌های بسیاری داریم که اگر امکان اعزامشان به مسابقات فراملی باشد، خیلی پیشرفت می‌کنند. با این حال همه تلاشم را می‌کنم که به المپیک ۲۰۲۴ برسم.

یعنی می‌توانی به رتبه مورد نظر برای ورود به المپیک برسی؟

باید رتبه‌ام را به زیر ۱۰۰ برسانم. بهترین رتبه‌ای که داشتم ۲۳۴ بود که پس از حضورم در مسابقات بین‌المللی کشور عراق به دست آمد. یعنی تأثیر حضور در مسابقات بین‌المللی تا این حد است که در رنکینگ جهانی ارتقا پیدا می‌کنیم.

اگر فردی از لحاظ مالی تأمین باشد، براحتی این رتبه را ارتقا می‌دهد.

دقیقاً همین‌طور است. الان در کشور خیلی استعداد‌های ناب داریم که توان مالی برای اعزام ندارند و خیلی‌ها هم هستند که با بودجه شخصی می‌روند و رتبه بالاتری دارند. پول حرف اول را می‌زند.

اگر به گذشته بازگردی، بازهم تنیس روی میز را انتخاب می‌کنی؟

ورزش به جز ابعاد قهرمانی، از لحاظ اجتماعی بودن کمک شایانی به من کرد و اعتماد به نفسم را بالا برد. در سن ۱۷ سالگی تنهایی به مسابقات لیگ ترکیه رفتم و برگشتم. شاید اگر ورزشکار نبودم هرگز تنهایی سفر نمی‌کردم. ورزش به قدری سختی تمرین و فشار روانی را ایجاد می‌کند که خیلی راحت می‌توان مقابل مشکلات زندگی ایستاد. استعداد فوتبال و فوتسال را داشتم که شاید با حضور در این ۲ رشته به شرایط مالی خوبی دست می‌یافتم، اما پدرم در رشته تنیس روی میز سال‌ها ورزشکار و مربی بود و این ورزش را انتخاب کردم. البته آدم پیگیری هستم و تلاش را خیلی دوست دارم.

ورود به تنیس روی میز چه فاکتور‌هایی می‌خواهد؟

اول اینکه خانواده بتوانند فرزند خود را به لحاظ مالی تأمین کنند. خیلی‌ها فکر می‌کنند تنیس روی میز تحرک ندارد، خیلی راحت و کم هزینه است. اصلاً این‌طور نیست. برای خرید یک راکت تنیس حداقل ۱۰ میلیون تومان باید هزینه کرد. پدر و مادرم معلم هستند و بخش زیادی از هزینه‌هایم را پرداخت می‌کنند. خیلی‌ها استعداد ناب داشتند، اما به این دلیل که بضاعت مالی نداشتند، ادامه ندادند.

انتظار شما از مسئولان اجرایی؟

فقط حمایت مالی. همه چیز با پول راه می‌افتد و انتظار دارم مسئولان از قهرمانان از جمله تنیس روی میز حمایت لازم را داشته باشند چراکه بدون هزینه نمی‌توانیم به رویا‌های موفق در عرصه‌های بین‌المللی برسیم. همه هدفم حضور در بازی‌های المپیک پاریس است.

صحبت پایانی...

از خانواده‌ام بابت حمایت‌ها سپاسگزارم. همچنین از مربیان تیم ملی و فدراسیون.