به گزارش مجله خبری نگار، عفونت کرمی اسپیرومترا یکی از مهمترین بیماریهای مشترک بین انسان و حیوان است. سگ، گربه، مار و قورباغه نقش مهمی در انتقال بیماری دارند. عفونت انسان با انگل اسپیرومترا ازطریق نوشیدن آب حاوی سخت پوستان میکروسکوپی (copepods) حاوی مرحله لاروی اسپیرومترا، و همچنین مصرف گوشت خام یا نپخته قورباغه، مار، ماهی، پرندگان و پستانداران (مانند خوک) و همچنین استفاده از گوشت قورباغه یا مار آلوده به مرحله لاروی پلروسرکوئید اسپیرومترا بهعنوان ضماد روی چشمها یا زخمهای باز در طب سُنّتی چینی دریافت میکند.
باتوجه به اینکه بیشتر گزارشهای مربوط به گسترش آلودگی گونههای اسپیرومترا در مناطق مختلف کشور و همچنین جهان به شکل پراکنده و بدون هر گونه دستهبندی مناسب در راستای بررسیهای مربوط به گسترش برای پژوهشگران است، پژوهشگران دانشگاه علوم پزشکی قزوین مطالعهای با هدف بررسی دقیق فراتحلیل و نظاممند میزان گسترش جهانی گونههای اسپیرومترا در میزبان واسط (مار و قورباغه) و نهایی (سگ و گربه)، از سال ۲۰۰۱ تا سال ۲۰۲۲ میلادی انجام دادند.
به گفته دکتر میلاد بدری، دکترای تخصصی انگل شناسی پزشکی و مجری اصلی این پژوهش، براساس یافتههای مطالعه، از میان ۱۳۱ مجموعه داده (که شامل ۱۱۳ مقاله بود)، ۱۵ تحقیق مربوط به عفونت اسپیرومتر در مارها، ۲۳ مورد در قورباغه، ۴۱ مورد در سگ و ۵۲ مورد در گربهها بود.
این عضو هیأت علمی دانشگاه گفت: براساس آنالیزهای مربوط به قارهها، عفونت در آسیا مربوط به مارها و قورباغهها بود، در حالی که آفریقا و اقیانوسیه مناطقی بودند که بالاترین میزان گسترش عفونت را به ترتیب در سگ و گربه داشتند. وی ادامه داد که نتایج ارائه شده در اینجا اهمیت ایجاد یک اقدام پیشگیری و کنترل متمرکز بر حفاظت از سیستمهای آبزیپروری از آلوده شدن به مدفوع سگها و گربهها و افزایش آگاهی از بیماریهای مشترک بین انسان و دام انگلی را برای کاهش خطر انتقال نشان داد.
دکتر بدری پیشنهاد کرد: دستاورد نتایج این بررسی در اختیار پژوهشگران حوزه بهداشت سلامت قرار گیرد تا با دید بهتری نسبت به اجرای برنامههای پیشگیری از گسترش این عفونت انگلی اقدام کنند.
شایان ذکر است، در این مطالعه دکتر آیدا وفای اصلاحی، دکتری تخصصی انگلشناسی پزشکی از دانشگاه تربیت مُدرّس، دکتر میثم الفتیفر، دکترای تخصصی اپیدمیولوژی از دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی؛ دکتر امیر کریمی پورسریزدی و دکتر لیلا زکی، دکتری تخصصی انگلشناسی پزشکی از دانشگاه تربیت مدرس؛ دکتر لوییس مانوئلمادیراد کاروالهو دامپزشک و دکتری تخصصی انگل شناسی از دانشکده دامپزشکی لیسبون کشور پرتقال و دکتر مجید فصیحیهرندی، دکتری تخصصی انگلشناسی پزشکی از علوم پزشکی کرمان همکاری داشتند.