آیا سمعک برای درمان زوال عقل مفید است یا خیر؟

به گزارش مجله خبری نگار، اگرچه علائم زوال عقل اغلب در سنین بالا ظاهر می‌شود، اما تغییرات اساسی در مغز معمولاً از میانسالی شروع می‌شود. به طور کلی، از ۴۰ سالگی کم شنوایی بروز پیدا می‌کند و با بالاتر رفتن سن، بیشتر می‌شود. این باعث شده است تا دانشمندان پی ببرند که کم شنوایی ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل را افزایش دهد. یک مطالعه منتشر شده نشان می‌دهد که عدم درمان کم شنوایی، موجب افزایش خطر ابتلا به انواع خاصی از زوال عقل می‌شود. با وجود این‌که استفاده از سمعک برای افرادی که کم شنوایی دارند مفید است، اما میزان استفاده از آن در میان این افراد بسیار کم است. این موضوع اهمیت سیاست‌های بهداشت عمومی برای افزایش استفاده از سمعک را دوچندان می‌کند. این سیاست‌ها می‌تواند شامل افزایش آگاهی در مورد درمان کم‌شنوایی، تاکید بر غربالگری کم شنوایی و دسترسی راحت به سمعک از طریق کم کردن قیمت آن‌ها باشد. یک دکتر در این مورد گفت: «افزایش آگاهی در مورد این یافته‌ها مهم است و درمان کم شنوایی ممکن است این خطر را کاهش دهد. همچنین زوال عقل هزینه هنگفتی را به همراه دارد بنابراین درمان کم شنوایی ممکن است یک رویکرد مقرون به صرفه برای کمک به کاهش زوال عقل باشد.»

کم شنوایی و زوال عقل

همان طور که گفته شد، استفاده از سمعک برای تسکین کم شنوایی می‌تواند خطر ابتلا به زوال عقل را کاهش دهد. در واقع، شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد استفاده از سمعک می‌تواند زوال شناختی را به تاخیر بیندازد و خطر زوال عقل را کاهش دهد، اما مطالعات دیگر نشان می‌دهد که بین استفاده از سمعک و خطر زوال عقل ارتباطی وجود ندارد. یکی از دلایلی که باعث شده این نتایج ضد هم باشند، این است که ارتباط بین استفاده از سمعک و انواع خاصی از زوال عقل به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است. در مطالعه حاضر، محققان از یک نمونه مطالعه برای بررسی ارتباط بین استفاده از سمعک و خطر ابتلا به زوال عقل استفاده کردند. آن‌ها همچنین تأثیر استفاده از سمعک را بر خطر انواع خاصی از زوال عقل ارزیابی کردند.

استفاده از سمعک و خطر زوال عقل

محققان در این مطالعه، داده‌هایی را از ۴۳۷۷۰۴ فرد که فاقد زوال عقل بودند و میانگین سنی آن‌ها ۵۶ سال بود، جمع آوری کردند. آن‌ها همچنین داده‌های مربوط به کاهش شنوایی را از طریق گزارش‌های ابتدایی خود به دست آوردند، در حالی که اطلاعات مربوط به تشخیص زوال عقل از طریق پرونده‌های پزشکی به دست آمد. علاوه بر این، محققان داده‌هایی را در مورد متغیر‌های دیگری مانند سال‌های تحصیل، سطح درآمد، شرایط پزشکی، انزوای اجتماعی و ... که می‌توانند بر خطر زوال عقل یا کاهش شنوایی در یک دوره پیگیری متوسط ​​۱۲.۱ ساله تأثیر بگذارند، جمع‌آوری کردند. در نهایت، محققان دریافتند کاهش شنوایی در شرکت‌کنندگان مرد نسبت به زنان و افراد دیگر شایع‌تر است. همچنین افراد مبتلا به کم شنوایی ۴۲ درصد بیشتر از افراد سالم در معرض ابتلا به زوال عقل قرار داشتند. علاوه بر این، فراد کم شنوایی که از سمعک استفاده می‌کردند در مقایسه با افراد دیگر سالم‌تر بودند. این نتایج می‌تواند نشان دهد که عدم درمان کم شنوایی می‌تواند خطر زوال عقل را افزایش دهد. در نتیجه، محققان پس از کنار گذاشتن افرادی که ۵ یا ۱۰ سال پیش از انجام مطالعه زوال عقل گرفته بودند، داده‌ها را مجدداً تجزیه و تحلیل کردند. در این تجزیه و تحلیل‌ها، عدم درمان کم‌شنوایی همچنان با زوال عقل رابطه مستقیمی داشت. چندین مکانیسم به طور بالقوه می‌توانند به افزایش خطر زوال عقل به دلیل کاهش شنوایی کمک کنند. به عنوان مثال، کم‌شنوایی ممکن است باعث اختلال در قسمت پردازش شنوایی مغز شده و به تبع آن، ممکن است باعث کاهش عملکرد شناختی شود. همچنین این بیماری ممکن است باعث تنهایی و افسردگی در فرد شود.

نقاط قوت و محدودیت‌ها

این تجزیه و تحلیل که خطرات انواع مختلف زوال عقل را ارزیابی کرد، نشان داد درمان کم شنوایی ممکن است خطر زوال عقل را کاهش دهد. این ممکن است آسیب پذیری مغز را در برابر زوال عقل کم کند، اما هنوز تحقیقات بیشتری برای بررسی و درک بیشتر این موضوع مورد نیاز است. نقاط قوت این مطالعه شامل استفاده از یک مطالعه انجام شده، مدت زمان طولانی پیگیری و تشخیص زوال عقل بر اساس گزارش‌های پزشکی به جای گزارش‌های شخصی بود. محققان اذعان کردند که این مطالعه دارای چند محدودیت است. این محدودیت‌ها شامل استفاده از داده‌های شرکت کنندگان در مورد کم شنوایی است که می‌تواند نادرست باشد. علاوه بر این، این داده‌ها در مورد استفاده از سمعک فقط در ابتدای مطالعه جمع آوری شد. همچنین این تحقیق، مدت استفاده از سمعک را در نظر نگرفت، چون مدت استفاده از سمعک می‌تواند به طور بالقوه بر خطر زوال عقل تأثیر بگذارد. علاوه بر این، شایان ذکر است که اکثر شرکت کنندگان سفیدپوست بودند و این باعث می‌شود که نتوان نتایج این تحقیق را به بقیه افراد تعمیم داد.