کد مطلب: ۴۲۲۱۵۴

|

|

نگارمگ اخبار اخبار علمی آموزشی

۰۶ فروردين ۱۴۰۲ - ۱۱:۵۱

ببر‌های تاسمانی چه زمانی منقرض شدند؟

به گفته محققان، دانستن دقیق زمان تایید یک انقراض به ترکیبی از کارآگاهی هوشمندانه، ریاضیات و حدس و گمان محدود می‌شود.

به گزارش مجله خبری نگار، به طور رسمی، در ۷ سپتامبر ۱۹۳۶، یک تیلاسین (Thylacinus cynocephalus) که در باغ وحش کوچک هوبارت اسیر بود، آخرین ببر تاسمانی بود که دیده شد. اما گزارش‌های مربوط به مشاهده گرگ‌های کیسه دار در بیابان‌های ناهموار بسیار فراتر از دهه ۱۹۳۰ ادامه یافت، ولی به تدریج در زمزمه‌ها محو شد، زیرا جهان بالاخره پذیرفت که این موجود نمادین بومی استرالیا برای همیشه از بین رفته است.

بر اساس فقدان مشکوک مشاهدات قابل تأیید، از جمله آثار و بقایا، اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت فصل مربوط به ببر‌های تاسمانی را در سال ۱۹۸۶ بست. اما اکنون، یک تحقیق جدید در مورد جدول زمانی احتمالی روز‌های آخر تیلاسین تایید می‌کند به احتمال زیاد این گونه قبل از تاریخ ثبت شده منقرض شده است.

به رهبری دانشمندان دانشگاه تاسمانی، تیمی از محققان مجموعه جامعی از ۱۲۳۷ گزارش مشاهده را گردآوری کرده و دریافتند که آخرین گونه‌ها در دهه ۱۹۷۰ از بین رفته اند. استرالیا از قبل پناهگاه ببر تاسمانی بود با جمعیتی از شاید چند هزار کیسه دار گوشتخوار بزرگ که پس از مرگ هزاران نفر در سرزمین اصلی در اکوسیستم جنگلی جزیره باقی مانده بودند.پس از مهاجرت اروپایی‌ها در اوایل قرن نوزدهم و برای راحتی مستعمره نشینان، این حیوان که بسیار شبیه گرگ به نظر می‌رسید توسط تله‌ها و دام‌ها گرفتار شد. به دام افتادن آن‌ها برای تجارت حیوانات عجیب و غریب، آخرین جمعیت‌ها را به مناطق دورافتاده تاسمانی سوق داد. بدون شک تخریب زیستگاه و بیماری نیز تلفاتی را به همراه داشت و بهبود این گونه را غیرممکن کرد.

با این حال، علیرغم بدنام بودن این حیوان، کمبود داده‌ها، گمانه زنی‌ها درباره مرگ آن‌ها را سخت کرده است. محققان در پشت این تلاش‌های اخیر برای تعیین تاریخ قطعی انقراض این حیوان در آرشیو‌های دولتی، مقالات روزنامه‌ها، مجموعه‌های موزه‌ها و هر چیزی که در مورد وجود ببر‌های وحشی تاسمانی صحبت می‌کند، تحقیق کردند.

این تیم پژوهشی با تنظیم مجموعه‌ای بر اساس تاریخ، مکان، نوع و کیفیت، چندین تکنیک آماری را برای دستیابی به طیفی از سناریو‌های قابل قبول به کار برد.

به گفته محققان، اگر فقط به نمونه‌های فیزیکی تایید شده تکیه کنیم، آخرین تیلاسین تنها پنج سال پس از مرگ پسر عموی اسیر شده اش در طبیعت مرد. البته این شانس وجود دارد که ممکن است برخی از آن‌ها در دهه‌های بعدی در طبیعت زنده مانده باشند.

لینک کپی شد

اشتراک‌ گذاری

۰ پسندیدم

گزارش خطا

ارسال نظرات

انتشار یافته: ۰ |

در انتظار بررسی: ۰ |

غیر قابل انتشار: ۰

قوانین ارسال نظر