به گزارش مجله خبری نگار،زمین حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش به وجود آمد و زمانی بین یک و نیم تا نیم میلیارد سال پیش، هسته زمین شروع به متبلور شدن کرده و به یک توپ جامد که عمدتاً از آهن و نیکل تشکیل شده است، تبدیل بود.
هسته زمین سالانه حدود یک میلی متر در حال رشد است و با این سرعت، زمین زمانی برای خنک شدن کامل و جامد شدن کامل قبل از رسیدن خورشید به پایان عمر خود ندارد. در حقیقت محاسبات انجام شده نشان میدهد، بازه زمانی نابودی خورشید، زودتر از سرد شدن زمین خواهد بود. البته اکنون جای هیچ نگرانی وجود ندارد و این اتفاق در حدود پنج میلیارد سال آینده رخ میدهد. در این زمان خورشید منبسط شده و به قدری گسترش مییابد و سیارهای را که در آن زندگی میکنیم را به طور بالقوه نابود میکند.
حال به فرضیه ابتدایی خود بر گشته و اگر مکانیسمی ناشناخته باعث شود زمین خیلی زودتر سرد شود، عواقب بلندمدتی برای حیات روی سیاره ما خواهد داشت. بدون فعالیت الکتریکی هسته بیرونی مذاب، میدان مغناطیسی زمین به صفر رسیده و جریان ذرات باردار از خورشید که به عنوان باد خورشیدی شناخته میشود، شروع به از بین بردن جو میکند. این شرایطی است که احتمالا مدتها پیش برای مریخ اتفاق افتاده باشد.
این اتفاق برای بسیاری از اجرام فضایی دیگر منظومه شمسی نیز رخ داده و به طور کلی فشردگی و اصطکاک گرانشی هر جسمی به اندازه سیاره را گرم میکند و واپاشی رادیواکتیو ناشی از عناصر موجود در گوشته به این گرما میافزاید.
برای مثال تصور میشود که ماه از برخورد جسمی به اندازه مریخ به نام تیا با زمین در حدود چهار و نیم میلیارد سال پیش شکل گرفته است. انرژی این برخورد به این معنی بود که زمین و ماه هر دو عمدتاً به شکل مذاب شروع به حیات کردند، اما ماه به دلیل کوچکتر بودن سریعتر سرد شد.
در سناریوی نهایی اگر هسته زمین از بین برود، زمین فاقد آتشفشانها و تکتونیک صفحهای خواهد شد که کربن و مواد معدنی موجود در پوسته را بازیافت کرده و گازهایی را به جو اضافه میکنند. بدون اتمسفر غلیظ، دمای سطح زمین به اندازهای پایین میآید که اقیانوسها یخ میزنند. در این شرایط تداوم حیات روی زمین بسیار غیر محتمل خواهد شد.