بازگشت جایگاه‌های ایستاده به فوتبال انگلیس

به گزارش مجله خبری نگار، وقتی که تب فوتبال به اوج می‌رسد، فوتبالی‌ها دیگر نمی‌توانند سر جایشان بنشینند و بسیاری از آن‌ها، به سبب هیجان از می‌ایستند و بازی تیم محبوب‌شان را در حالت ایستاده تماشا می‌کنند. این اتفاق، هم در مقابل تلویزیون رخ می‌دهد و هم در ورزشگاه‌ها. اما در ورزشگاه‌های اروپایی، جایگاه‌های مخصوصی به اسم «سیف استندینگ» برای این موضوع تدارک دیده شده است. جایگاه‌هایی که هواداران می‌توانند در آن ایستاده تیم‌شان را تشویق کنند.

اما سال‌هاست که تیم‌ها در مسابقات بین‌المللی، جواز استفاده از این جایگاه‌ها را ندارند و تمام جایگاه‌های سیف استندینگ، تبدیل به جایگاه‌هایی نشسته (صندلی) تبدیل می‌شوند، چرا که حادثه هیلزبورو در سال ۱۹۸۹، در جریان دیدار مرحله نیمه نهایی جام حذفی انگلستان میان تیم‌های لیورپول و ناتینگهام فارست، زخم عمیقی بر فوتبال انگلیس و حتی فوتبال جهان به جای گذاشت.

روزی که هجوم هواداران لیورپول به ورزشگاه و همینطور سهل‌انگاری نیرو‌های پلیس در کنترل جمعیت ورودی به ورزشگاه هیلزبورو، یک فاجعه انسانی رقم زد. لیورپولی‌ها به سمت جایگاه‌های مخصوص خودشان حمله‌ور می‌شدند، بی‌خبر از آن‌که در حال له کردن افرادی هستند که در نزدیکی فنس‌ها نشستند.

۹۴ نفر در از هواداران لیورپول در جریان آن مسابقه جان باختند. چهار روز پس از این مسابقه، یک پسر چهارده ساله که در آن روز نحس آسیب دیده بود جان خودش را از دست داد تا تعداد جان باختگان حادثه به ۹۵ نفر برسد. چهار سال بعد هم پسری ۲۲ ساله که به کمک دستگاه‌های بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان زنده مانده بود، فوت کرد و این رقم به ۹۶ رسید. با مرگ اندرو دیواین یکی از مجروحین این حادثه در سال ۲۰۲۱ تعداد جان‌باختگان این حادثه به ۹۷ نفر رسید.

بنر‌ها و طرح‌های موزاییکی‌ای که هواداران لیورپول با عدد ۹۷ به نمایش درمی‌آورند، اشاره به همین تجربه تلخ دارد.

اما پس از این فاجعه، اتحادیه فوتبال انگلیس و یوفا، استفاده از جایگاه‌های ایستاده یا سیف استندینگ را ممنوع کردند. حتی در انگلستان، باشگاه‌ها از احداث فنس در جایگاه تماشاگران هم منع شدند و هنوز هم می‌بینیم که هواداران انگلیسی، در نزدیکی زمین چمن و بدون هیچ فنس و محافظی می‌نشینند و بازی تیم محبوب‌شان را تماشا می‌کنند.

اما در این سال‌ها، تلاش‌های زیادی برای برگرداندن جایگاه‌های سیف استندینگ به ورزشگاه‌های انگلیس صورت گرفت و حالا به نظر می‌رسد که قرار است کم کم به صورت رسمی این جایگاه‌ها دوباره به فوتبال انگلیس برگردند. در سال ۲۰۲۲، باشگاه چلسی به صورت آزمایشی از سیف استندینگ در استمفورد بریج استفاده کرد و منچستریونایتد و تاتنهام هم از این طرح استقبال کردند. حتی بنیاد شنکلی، که یک انجمن مخصوص خانواده‌های کشته‌شدگان حادثه هیلزبورو است، نظرسنجی‌ای برگزار کرد که اکثر افراد موافق برگشتن طرح سیف استندینگ بودند؛ چرا که آن‌ها کم‌کاری نیرو‌های پلیس را دلیل اصلی کشته شدن عزیزان‌شان می‌دانند، نه جایگاه سیف استندینگ را.

حالا اخباری به گوش می‌رسد که قرار است دیدار نهایی کارابائوکاپ بین منچستریونایتد و نیوکاسل، با وجود جایگاه‌های سیف استندینگ برگزار شود و هواداران دو تیم می‌توانند ۹۰ دقیقه تیم‌شان را به صورت ایستاده تشویق کنند.

اگر این طرح با موفقیت انجام شود، هیچ بعید نیست که از سال آینده، تمام تیم‌های انگلیسی در ورزشگاه‌هایشان چنین جایگاه‌هایی تدارک ببینند.

اما هنوز یوفا در مقابل این طرح مقاومت می‌کند و در مسابقات بین‌المللی، به باشگاه‌ها اجازه استفاده از سیف استندینگ را نمی‌دهد. به طور مثال، این اتفاق برای دورتموند و بایرن مونیخ هم می‌افتد. سیگنال ایدونا پارک دورتموند با وجود سکو‌های ایستاده، میزبان بیش از ۸۱ هزار تماشاگر است، اما این ظرفیت بدون این سکو‌ها و در روز بازی‌های بین‌المللی به ۶۵ هزار نفر کاهش می‌یابد. ظرفیت آلیانز آرنا با و بدون سکو‌های ایستاده نیز به ترتیب ۷۵ و ۷۰ هزار تماشاگر است.

حالا باید دید آیا شور و هیجان دوباره به ورزشگاه‌های انگلیس بازمی‌گردد یا اتحادیه فوتبال انگلستان از موضع خود کوتاه نمی‌آید؟