تحقق رویای پرواز با پاراگلایدر

به گزارش مجله خبری نگار، یک مربی رسمی پاراگلایدر از زیروبم این ورزش هیجان انگیز می‌گوید

من کی‌ام؟

محمد ریحانی هستم، متولد سال ۱۳۷۷ در بجنورد. پاراگلایدر را از ۱۰ سالگی شروع کردم و اکنون عضو تیم ملی «فرود دقت» (دقیق‌ترین محلی که خلبان باید در آن‌جا فرود بیاید) پاراگلایدر و مربی رسمی سازمان هواپیمایی کشور هستم.

چطور مربی پاراگلایدر شدم؟

پدرم که یکی از قدیمی‌ترین مربیان پاراگلایدر در کشور هستند، از کودکی مربی و مشوق اصلی من برای یادگیری این ورزش بودند. راستش از زمانی که دست چپ و راستم را شناختم، پرواز با پاراگلایدر را شروع کردم و از پنج‌سالگی کمک‌مربی پدرم بودم. اکنون پاراگلایدر ورزش حرفه‌ای و شغل اصلی من است و خوشحالم از این‌که تا امروز موفق به دریافت ۹ مدال کشوری در این رشته شده‌ام.

شما چطور می‌توانید همکار من شوید؟

خوشبختانه در تمام شهر‌های کشور سایت پرواز پاراگلایدر وجود دارد و علاقه‌مندان می‌توانند به آن‌جا مراجعه کنند و آموزش ببینند. آموزش پاراگلایدر در چهار سطح مقدماتی تا پیشرفته تعریف شده‌است. در دوره مقدماتی به‌همراه مربی پرواز می‌کنید و در سطح دوم باید ۲۵ سورت (واحد شمارش پرواز) پرواز زیرنظر مربی داشته‌باشید. در سطح سه و چهار پرواز‌ها بیشتر و تخصصی‌تر می‌شود. در پایان هر دوره برای شما گواهی‌نامه‌ای صادر می‌شود که معمولا از سازمان هواپیمایی کشوری یا انجمن ورزش‌های هوایی است. برای مربیگری باید هر چهار سطح را گذرانده باشید. پیشنهاد می‌کنم برای سنجش علاقه‌مندی‌تان به این ورزش ابتدا پرواز تفریحی را چندین‌بار تجربه کنید و درصورت آمادگی جسمی و روحی لازم در کلاس‌ها شرکت کنید.

یک مربی پاراگلایدر باید چه ویژگی‌ها و امکاناتی برای آموزش پرواز داشته‌باشد؟

یک مربی پاراگلایدر پیش از هرچیز باید تجربه کافی برای آموزش داشته‌باشد و پروازهایش به‌صورت مداوم باشد. فرد برای مربیگری لازم است حداقل پنج‌سال مرتب پرواز کرده‌باشد. بعد از داشتن گواهی‌نامه، تجهیزات کامل و تیم پرواز برای یک مربی بسیار مهم است.

شیرینی‌ها و سختی‌های این ورزش چیست؟

شاید تجربه پرواز، رویای کودکی خیلی از ما باشد و برای یک مربی چیزی شیرین‌تر از این نیست که آرزوی پرواز را برای خود و خیلی‌های دیگر به واقعیت تبدیل کند. از طرفی دیدن زیبایی‌های طبیعت از نمای هوایی غیرقابل توصیف است. یکی از دغدغه‌ها و درواقع مهم‌ترین سختی حرفه ما گران بودن تجهیزات پرواز است و از آن‌جایی‌که هنوز هیچ تسهیلاتی برای پرداختن به این ورزش اختصاص داده نشده است، کار ما سخت می‌شود.

چه آینده‌ای پیش‌روی یک مربی پاراگلایدر است؟

لازم است درابتدا بگویم خلاف تصور خیلی‌ها پاراگلایدر ورزش خطرناکی نیست و طبق رتبه‌بندی سوانح ورزشی در مرتبه ۱۴ و بعد از دوچرخه‌سواری و اسکیت قرار می‌گیرد. ازطرفی در پاراگلایدر محدودیتی برای سن و وزن نداریم؛ مثلا اکنون خلبان زیر ۱۰ سال و بالای ۷۰ سال داریم پس اگر علاقه‌‎مند هستید و شرایطش را دارید، بدون نگرانی این ورزش را شروع کنید. برای آینده شغلی پاراگلایدر ساده‌ترین راه اشتغال در سایت‌های پروازی و درصورت امکان، مشارکت در راه‌اندازی کلوب ورزش‌های هوایی است. خوشبختانه کشور ما قابلیت برگزاری مسابقات کشوری و بین‌المللی را دارد و وجود این مسابقات در دیده شدن و اهمیت پیدا کردن این رشته ورزشی تأثیرگذار است.