به گزارش مجله خبری نگار،لاکپشتهای دریایی لاگرهد - لاکپشتهای دریایی که هزاران کیلومتر سفر میکنند - از دو طریق در میدان مغناطیسی زمین جهتیابی میکنند. اما اینکه کدام روش به آنها کمک میکند تا موقعیت مکانی خود را در طول سفرشان درک کنند، همچنان یک راز باقی مانده بود. اکنون، محققان دانشگاه کارولینای شمالی در چپل هیل کشف کردهاند که لاکپشتها میدان مغناطیسی را "نمیبینند"؛ آنها آن را حس میکنند. این مطالعه در مجله زیستشناسی تجربی (JEB) منتشر شده است.
لاکپشتهای دریایی تازه متولد شده، به سختی ساحل را ترک میکنند و یکی از حماسیترین سفرهای خود را در طبیعت آغاز میکنند. آنها دو ابزار کلیدی برای ناوبری دارند: یک قطبنمای مغناطیسی (که جهت آنها را نشان میدهد) و یک نقشه مغناطیسی ذاتی از سیاره (که مکان فعلی آنها را نشان میدهد).
مدتهاست که مشخص شده حیوانات میدانهای مغناطیسی را یا از طریق مولکولهای حساس به نور، که احتمالاً به آنها اجازه میدهد خطوط مغناطیسی را "ببینند"، یا از طریق کریستالهای مگنتیت در بافتهایشان که تحت تأثیر میدان تغییر مکان میدهند، درک میکنند. اما مکانیسم مسئول تعیین این مختصات هنوز مشخص نشده است.
دانشمندان اخیراً کشف کردهاند که لاکپشتها میتوانند یاد بگیرند که یک میدان مغناطیسی خاص را با وجود غذا مرتبط کنند؛ و آنها این ارتباط را به روشی بسیار غیرمعمول ابراز میکنند: آنها شروع به "رقصیدن" میکنند - بدن خود را بالا میبرند، دهان خود را کاملاً باز میکنند و بالههای خود را تکان میدهند.
لاکپشتهای جوان برای تشخیص میدان مغناطیسی جزایر تورکس و کایکوس یا هائیتی آموزش دیدند. سپس به آنها یک پالس مغناطیسی قوی داده شد که به طور موقت توانایی آنها در حس میدان مغناطیسی را مختل میکرد. پس از آن، حیوانات دوباره در میدان آشنا قرار داده شدند و واکنشهای آنها مشاهده شد.
اگر لاکپشتها با بینایی جهتیابی میکردند، پالس روی رقص آنها تأثیر نمیگذاشت. اما پس از قرار گرفتن در معرض آن، تعداد رقصها به شدت کاهش یافت. این ثابت میکند که لاکپشتهای دریایی موقعیت خود را روی زمین از طریق حساسیت مکانیکی به میدان مغناطیسی درک میکنند، نه از طریق بینایی.
به گفته نویسندگان، نتایج این مطالعه راز یکی از چشمگیرترین پدیدههای ناوبری طبیعت را آشکار کرده است - توانایی ذاتی لاکپشتهای دریایی برای پیمایش در اقیانوس به همان اندازه قابل اعتماد بودن استفاده از GPS.