به گزارش مجله خبری نگار/برنا - مطالعهای جدید نشان میدهد که میکروبهای موجود در دهان میتوانند تاثیر چشمگیری بر سطح قند خون داشته باشند و در نتیجه خطر ابتلا به دیابت یا بیماریهای قلبی را تحت تاثیر قرار دهند.
به گزارش دانشگاه کینگز، پژوهشگران دانشگاه کینگز لندن و دانشگاه هلسینکی در مطالعهای بر ۶۵ بیمار پس از درمان عفونتهای ریشه دندان، بهبودهای استثنایی در نشانگرهای کنترل قند خون مشاهده شد. این افراد تست تحمل گلوکز دریافت نکردند، اما نمونههای خونی نشان داد که طی سه ماه پس از درمان، چه جراحی و چه غیرجراحی نشانههای التهاب سیستمیک در خون آنها بهبود یافته بود.
دو سال پس از درمان چندین نشانگر سلامت متابولیک نیز بهبود یافته بود. پژوهشگران ابتدا سطح گلوکز سرم شرکتکنندگان را قبل از درمان عفونتهای دهانی اندازهگیری کردند و دو سال بعد، کاهش قابل توجهی در سطح گلوکز خون و همچنین نشانگرهای التهاب مشاهده شد. سطح بالای قند خون یکی از عوامل اصلی خطر سکته قلبی و مغزی است.
سادیه نیازی پژوهشگر ارشد و اندودنتولوژیست دانشگاه کینگز لندن میگوید: یافتههای ما نشان میدهد که درمان ریشه دندان نه تنها سلامت دهان را بهبود میبخشد، بلکه ممکن است به کاهش خطر بیماریهای جدی مانند دیابت و بیماریهای قلبی نیز کمک کند. این مطالعه یادآوری قدرتمندی است از اینکه سلامت دهان ارتباط عمیقی با سلامت کلی بدن دارد.
با این حال این مطالعه بدون گروه کنترل و از نوع مشاهداتی بوده و نتایج آن نمیتواند رابطه علت و معلولی را ثابت کند، اما تیم پژوهشی معتقد است عفونتهای مزمن بافتهای اطراف دندان میتوانند وارد جریان خون شده و باعث التهاب گسترده شوند، که به نوبه خود بر مقاومت به انسولین و کنترل قند خون تاثیر میگذارد.
افزایش شواهد نشان میدهد که بهداشت ضعیف دهان میتواند به سیستم قلبیعروقی آسیب بزند. در مطالعهای که سپتامبر گذشته منتشر شد محققان باکتریهای دهانی را در پلاکهای شریانی افراد مبتلا به بیماری عروق کرونری پیدا کردند. برآوردها نشان میدهد افرادی که ضایعات عفونی در اطراف دندان دارند ممکن است بیش از دو برابر دیگران در معرض ابتلا به بیماریهای کرونری قلب قرار داشته باشند.
برای بررسی ارتباط نشانگرهای التهابی ناشی از عفونتهای دهانی با سلامت متابولیک پژوهشگران بیماران مبتلا به پریودنتیت آپیکال (AP) یک بیماری التهابی مزمن ناشی از نفوذ باکتریها به مغز و ریشه دندان را مورد مطالعه قرار دادند. نمونههای خون در پنج بازه زمانی گرفته شد: قبل از درمان ریشه دندان و سپس سه ماه، شش ماه، یک سال و دو سال بعد از درمان.
پژوهشگران ۴۴ متابولیت مختلف مرتبط با التهاب یا متابولیسم را اندازهگیری کردند. پس از درمان ریشه دندان بیش از نیمی از این متابولیتها تغییر قابل توجهی نشان دادند به ویژه اسیدهای آمینه، گلوکز و چربیها. سه ماه بعد از درمان، سطح کلسترول به طور موقت کاهش یافت و گروهی از اسیدهای آمینه مرتبط با مقاومت به انسولین نیز کاهش پیدا کردند. بهبود سطح قند خون طولانیتر شد و حدود دو سال بعد ظاهر شد که همزمان با کاهش پیرووات ترکیبی که مسیرهای التهابی را تحت تاثیر قرار میدهد، بود.
اگر درمان ریشه دندان واقعا بتواند موارد هیپرگلیسمی را بهبود دهد، پژوهشگران معتقدند میتواند خطر پیامدهای قلبی عروقی جدی در آینده را کاهش دهد. با این حال اندازهگیری متابولیتهای خون هنوز با چالشهایی همراه است چرا که عملکرد و تعامل همه آنها هنوز به طور کامل شناخته نشده است.
نیازی تاکید میکند: ضروری است که متخصصان دندانپزشکی تاثیر گسترده عفونتهای ریشه دندان را بشناسند و به تشخیص و درمان زودهنگام این مشکلات توجه کنند. همچنین باید به سمت مراقبتهای یکپارچه پیش برویم جایی که دندانپزشکان و پزشکان عمومی با همکاری یکدیگر، از طریق نشانگرهای خونی خطرها را پایش کرده و سلامت کلی بدن را حفظ کنند. زمان آن رسیده که فراتر از دندان نگاه کنیم و به رویکردی واقعا جامع در مراقبتهای دندانی برسیم.
این مطالعه در Journal of Translational Medicine منتشر شده است.